De Amerkaanse schrijfster Ayn Rand heeft in haar roman Atlas Shrugged op griezelig nauwkeurige wijze omschreven hoe een falend politiek denksysteem een hele economie en maatschappij kan verwoesten in slechts één decennium. In haar roman gaat het om de geleidelijke nationalisering van de spoorwegmaatschappijen in de VS; in Europa om de invoering en de uithollende werking van de eenheidsmunt euro.

De onbedoelde profetie over de euro en Europa van de reeds overleden Ayn Rand is zo’n zestig jaar geleden uitgegeven in het Engels en sinds kort in het Nederlands verschenen. Zelf heb ik het lijvige boekwerk veertig jaar geleden in het Engels gelezen. Nu de Nederlandse versie is verschenen, kon ik de verleiding niet weerstaan me nog eens door het epos te worstelen, dat het communistische principe van beloning naar behoefte in plaats van naar prestatie uitputtend behandelt.

Bijna opgelucht begin ik aan de laatste paar honderd pagina’s. Maar de schok van herkenning op pagina 981 is zo groot, dat het bijna voorbestemd lijkt, dat ik die regels zou lezen. Hieronder een stukje van een dialoog tussen broer James Taggart en zijn zus Dagny, die samen aan het hoofd van de grootste spoorwegmaatschappij in de VS van die tijd staan. De broer is volledig opgegaan in het kamp van ‘Draghi & Barosso’. Zijn zuster in dat van ‘André ten Dam & Hans-Olaf Henkel’.

Ayn Rand vluchtte als zeventien jarige vrouw uit communistisch Rusland en ontdekte in haar ‘beloofde’ land Amerika dat de succesvolle combinatie van kapitalisme en democratische vrijheid geenszins vanzelfsprekend is en – zoals uit het citaat blijkt – continu moet worden verdedigd. Voor ‘Spoorwegmaatschappij’ hoeft alleen maar ‘De euro en de Europese systeembanken’ te worden ingevuld. En voor ‘Collectief Bestuur Spoorwegen(CBS)’ dan ‘De euro-elite’. De gruwelijke essentie van het eurodrama wordt hiermee op één bladzij samengevat.

“Wat is het Plan voor Eenmaking van de Spoorwegen?” “Het is een… een nieuwe nationale opzet die drie weken geleden van start is gegaan, die je op prijs zult stellen en goedkeuren en die je uitermate praktisch zult vinden.” Ze verbaasde zich over zijn armzalige strategie: hij deed net alsof hij haar, door haar mening bij voorbaat te geven, daarop kon vastpinnen. “Het is een opzet voor noodgevallen die het vervoerssysteem van het land heeft gered.” “Wat is het plan?” “Je begrijpt natuurlijk wel de onoverkomelijke moeilijkheden die zich voordoen bij welk constructiewerk dan ook tijdens die noodtoestand. Het is – tijdelijk – onmogelijk om nieuw spoor aan te leggen. Daarom staat het land allereerst voor de opgave om de transportindustrie als geheel overeind te houden, om het bestaande netwerk en alle bestaande voorzieningen in stand te houden. De nationale overleving verlangt…” “Wat is het plan?” “Het is een nationale overlevingsstrategie. De spoorwegen van het land zijn verenigd tot één geheel, waarbij hun middelen gezamenlijk worden gebruikt. De totale bruto-opbrengst wordt overgedragen aan het Collectief Bestuur Spoorwegen in Washington, dat optreedt als beheerder voor de industrietak als geheel en dat de totale inkomsten verdeelt over de diverse spoorwegen, volgens een… een moderner distributieprincipe.” “Wat voor principe?” “Maak je geen zorgen, eigendomsrechten zijn ten volle gewaarborgd en beschermd, er is alleen een nieuwe vorm aan gegeven. Elke spoorwegmaatschappij behoudt onafhankelijke verantwoordelijkheid voor haar eigen verrichtingen, haar dienstregelingen en het onderhoud van haar spoorwegnet en apparatuur. Als bijdrage aan de nationale samenwerking staat iedere spoorwegmaatschappij aan elke andere toe om, wanneer de situatie dat vereist, haar spoor en voorzieningen kosteloos te gebruiken. Aan het eind van het jaar verdeelt het CBS het totale bruto-inkomen en krijgt elke afzonderlijke spoorwegmaatschappij uitbetaald, niet op de toevallige, ouderwetse basis van het aantal treinen dat heeft gereden of het vervoerde tonnage, maar op basis van haar behoefte – dat wil zeggen dat, aangezien de instandhouding van haar spoorwegnet de voornaamste behoefte is, elke afzonderlijke spoorwegmaatschappij wordt uitbetaald volgens het aantal kilometers spoorlijn dat zij bezit en onderhoudt.”

Waar de invloedrijke Duitser Hans-Olaf Henkel het in zijn recente publicaties ten aanzien van de euro redders heeft over ‘leugenaars’, noemt Ayn Rand deze lieden ronduit ‘plunderaars’. Het doel van de elite is noch politiek, noch zakelijk. Machthebbers van toen en Europese leiders nu brengen de maatschappij slechts van de ene naar de volgende catastrofe, daarbij in het proces de succesvolle ondernemers respectievelijk landen met hun domgehouden burgers van al hun waarden berovend.

En let wel, bij de presentatie van ‘The Matheo Solution (TMS)’ in 2010 en ook al jaren daarvoor had de Nederlander André ten Dam de ‘one-size-fits-none’ europroblematiek al deskundig geanalyseerd en toen daarbij ook de nu steeds verder zichtbare economische, politieke en sociale gevolgen feilloos voorspeld.

De ‘productie’ van onze zelfbenoemde euroredders bestaat uitsluitend uit het winnen van tijd voordat de algehele instorting van de waarde van de euro een feit is. De crisis verzandt volgens de profetie van Ayn Rand in totale chaos en corruptie, uitmondend in plundering en moord. In Atlas Shrugged worden de media steeds meer gemuilkorfd en is het objectieve denken uiteindelijk volledig tot stilstand gekomen. In het huidige Europa is deze situatie nog niet bereikt… maar dat punt wordt nu met rasse schreden genaderd.

Homme Heida is oud-journalist, ondernemer en communicatieprofessional.