web analytics
11:11 Dubbele getallen
Maatschappij & PsychePolitiek-Elite

Media en kinderen van 12 tot 15, ze doen vreemd

Opvallend dat dit ineens vaak in het nieuws komt. Elke keer weer over kinderen van nog zeer jonge leeftijd (mn. rond de 12 tot 15 jaar oud) die rare dingen uithalen.

In feite gestoord gedrag.
Als het waar is, wat is de reden?
Is het overtrokken wat is daar dan weer de reden voor?

Veel kinderen krijgen z.g.a geen opvoeding meer mee van de ouders en de school. Helaas!
Veel kinderen gaan ook alleen maar naar school en dat begint al bij de geboorte, als ouders de kinderen al meteen naar de kinderopvang brengen.

Dat is gewoon niet gezond.
Een zeer interessant onderzoek ooit zegt veel over deze manier van opgroeien:

-In de jaren vijftig van de vorige eeuw dachten mensen heel anders over de zorg voor baby’s en over liefde dan nu. Voeding en (fysieke!) warmte was het belangrijkste aan babyzorg. Liefdevolle aandacht als aanraken, knuffelen, vasthouden en troosten was overbodig. Het kon zelfs ‘gevaarlijk’ zijn doordat er zo gemakkelijker ziektes werden verspreid. Het zou tot slappe volwassenen leiden. Het woord ‘hechting’ was nog niet uitgevonden.

Was moederliefde echt ondergeschikt aan voedsel?

In deze periode deed Harry Harlow, psycholoog, onderzoeken met proefdieren. Hij wilde onderzoeken hoe apen leren. Omdat hij veel jonge dieren nodig had, zorgde hij voor een flinke populatie makaken (apen). De pasgeboren aapjes werden alleen in kooitjes gestopt en gevoed tot ze oud genoeg waren om aan onderzoek mee te doen. Het viel hem op dat de aapjes zich bleven vastklampen aan doeken in hun kooi, dat ze weinig sociaal gedrag vertoonden en dat ze later hele slechte moeders werden. Dat leidde ertoe dat Harlow twijfels begon te krijgen aan wat op dat moment werd gedacht over voeding en (moeder)liefde.

SURROGAATMOEDERS
Was moederliefde echt ondergeschikt aan voedsel? Harlow besloot dat te onderzoeken. Hij bedacht het volgende onderzoek: hij ontwierp twee surrogaatmoeders voor de baby-aapjes.

De ene nepmoeder was warm en zacht, had een teddyvacht, maar had geen melk. De andere nepmoeder was van ijzerdraad en had melk. Als voedsel het belangrijkste zou zijn, zouden de baby-aapjes zich vooral aan de melkmoeder moeten vastklampen. Wat bleek? De aapjes klampten zich gedurende het grootste gedeelte van de dag vast aan de teddystofmoeder! Alleen om te drinken, staken ze even over naar de melkmoeder. Gedurende het merendeel van de dag zaten ze tegen de teddyvachtmoeder (15-18 uur per dag, tegenover een uur per dag bij de ijzerdraad/melkmoeder).

Harlow bedacht nog een heel aantal variaties op zijn onderzoek, die allemaal tot conclusies leiden die we nu logisch vinden, maar die voor die tijd echt baanbrekend waren. Zo ontdekte hij in zijn onderzoeken de volgende dingen:

1. ELKE MOEDER IS UNIEK
De nepmoeders bestonden uit een frame van hout, teddystof, ijzerdraad met een aap-achtig gezicht en waren niet exact gelijk. De jonge aapjes bleken hun eigen unieke nepmoeder te herkennen en wilden het liefst bij hun eigen nepmoeder zijn. Net zoals een mensenbaby al op de derde dag van zijn leven aantoonbaar zijn moeder herkent. Vroeger (en ook nu zijn er helaas nog steeds mensen die zo denken) dacht men dat een mensenbaby niet in de gaten heeft door wie hij wordt vastgehouden.

2. DE MOEDER BIEDT VEILIGHEID
Als Harlow de baby-aapjes zonder nepmoeder in een onbekende omgeving zette met speelgoed, gingen de aapjes duimzuigend opgerold in een hoekje liggen en kwamen niet van hun plaats. Met hun nepmoeder erbij, klampten ze zich eerst aan haar vast en gingen daarna op onderzoek uit. Als de aapjes tijdens hun onderzoek werden opgeschrikt, klampten ze zich weer vast aan hun nepmama om enige tijd later weer op onderzoek uit te gaan. Net zoals mensenbaby’s de veiligheid van hun ouders nodig hebben, om hun omgeving te ontdekken. (Daarom zou het goed zijn als kleine kinderen die naar school gaan voor het eerst hun moeders bij zich hebben om te wennen en niet zomaar plotseling ineens in een onbekende omgeving achtergelaten worden! Eigenlijk is dat helemaal niet goed… )

3. MOEDERLIEFDE MAAKT GEZOND
Harlow deelde op enig moment de helft van de aapjes toe aan een ijzerdraadmoeder en het andere deel aan een teddystof-ijzerdraadmoeder. Hij onderzocht hoe beide groepen aapjes zich ontwikkelden. De aapjes groeiden hetzelfde, alleen hadden de aapjes met de ijzerdraad-moeder veel diarree en stoelgangproblemen. Terwijl ze dezelfde voeding kregen, waren de aapjes met de ‘slechtste moeder’ fysiek ongezonder.

4. LIEVER EEN ENGE MOEDER DAN GEEN MOEDER
Harlow bedacht ook enkele ‘monstermoeders’: teddystof-moeders die opeens ‘eng’ werden. Zij bliezen perslucht uit, of schudden sterk heen en weer of kregen opeens stekels. Ook hier bleek dat de baby-aapjes schrokken van het enge, maar na afloop van de enge prikkel weer terugkeerden naar ‘hun moeder’. Een enge moeder is blijkbaar beter dan geen moeder.

CONTACT IS BELANGRIJKER DAN ETEN
Hij concludeerde uit zijn onderzoek dat moederliefde veel meer is dan alleen voeding. En dat de drang naar prettig fysiek contact groter is dan de drang naar voedsel! Het feit dat aapjes voor 90 procent van hun tijd kozen voor contact, geeft aan dat contact blijkbaar belangrijker is voor ons overleven dan voedsel. Raar om je voor te stellen: van niet eten ga je immers na ongeveer een week dood. Gebrek aan contact lijkt op het eerste gezicht niet levensbedreigend. Toch blijkt uit het onderzoek van Harlow dat de aapjes die geen contact hadden, eigenlijk ook geen leven hadden. Zij waren sociaal en cognitief gestoord en erg angstig. Het onderzoek van Harlow ondersteunde hiermee de theorieën die in dezelfde periode door John Bowlby, de grondlegger van de hechtingstheorie, werden ontwikkeld.

Met een draagdoek kun je je baby lekker dicht bij je houden terwijl je je handen vrij hebt!

DE OPA’S EN OMA’S VAN NU
Een raar idee om te denken dat deze denkbeelden over behoeftes van baby’s nog maar rond 65 jaar geleden ter discussie werden gesteld. Veel oma’s en opa’s van nu zijn opgevoed in deze tijd, waarin men heel anders aankeek tegen de behoeftes van een baby. Een tijd waarin ouders werd geleerd om zichzelf te beheersen en hun baby’s niet te vaak op te pakken! En dat huilen goed was voor de longen. Ook toen al druiste dat tegen het gevoel van mensen in:

‘Vroeger mochten we alleen op tijd voeden. Vaak huilde hij hartverscheurend tot het tijd was om te eten en dan stond ik huilend aan de andere kant van de deur te wachten totdat ik hem mocht voeden.’

‘Ik voedde ze heel vaak stiekem. Of dan gaf ik toch een voeding meer, ook al mocht dat niet.’

Gelukkig waren er ook veel ouders van toen die stiekem wel liefdevolle zorg gaven. Vraag maar eens na bij je (groot)ouders. Maar een echt antwoord en verweer tegen deze beelden was er nog niet. Langzaamaan zijn er steeds meer inzichten gekomen, maar je kunt nog steeds de fundamenten van de ideeën van toen terugzien. Voor een echte verandering van een hele maatschappij zijn vele tientallen jaren nodig. Zo blijkt wel. Lees ook: Te veilig gehecht? Dat kan niet.

https://kiind.nl/liefde-is-belangrijker-dan-voeding/

-Apenliefde

Niet alleen de genetica heeft zich aan het begin van de 20ste eeuw voorbarig van toepassing verklaard op menselijk gedrag – met als triest gevolg: uitwassen als verplichte sterilisatie van geestelijk gehandicapten….

Volgens de destijds geldende opvatting was het gedrag van kinderen alleen maar aangeleerd. Ouders werd voorgehouden dat moederliefde een ernstige bedreiging voor de gezondheid was.(NB!!!!) Kinderziekenhuizen werden volgens deze nieuwe inzichten ingericht met steriele, met muskietengaas overdekte wiegjes. De patiëntjes werden verzorgd en verschoond met zo weinig mogelijk contact met de verpleegsters. Uiteraard was bezoek door ouders verboden. In weeshuizen werden de kinderen zelfs ontmoedigd onderlinge vriendschappen te sluiten. 😮

De gevolgen van deze harteloze praktijken waren dramatisch. In sommige instellingen was 90 procent van de kinderen binnen een jaar dood. Meestal overleden ze aan kinderziekten, zoals mazelen of roodvonk. Niemand besefte dat de verminderde weerstand van de kinderen het probleem was. De ommekeer begon toen in de oorlogsjaren in Engeland zevenhonderdduizend kinderen uit de grote steden bij pleeggezinnen op het platteland werden ondergebracht als bescherming tegen bombardementen. Een groot aantal van die kinderen leed aan bedplassen, concentratiestoornissen, nachtmerries en apathie, precies zoals de kleintjes die in ziekenhuizen en weeshuizen verbleven.

Britse en Amerikaanse wetenschappers begonnen de boodschap uit te dragen dat liefde en aandacht voor de normale ontwikkeling van een kind essentieel zijn. Ze vonden weinig gehoor.

Het definitieve bewijs dat een baby niet zonder aanraken, liefde en knuffelen kan, moest wachten op het onderzoek van de Amerikaanse experimenteel psycholoog Harry Harlow. In zijn tijd gold de rat als het standaardmodel voor gedragsonderzoek. Toen hij in 1930 tot hoogleraar werd benoemd op de universiteit van Winsconsin bleken de rattenstallen daar net gesloten. Een nieuwe fok moest hij wegens stankoverlast sluiten.

Ten einde raad ging hij met zijn studenten het gedrag bestuderen van de apen in de lokale dierentuin. Daar raakte hij overtuigd dat deze dieren meer konden leren over menselijk gedrag dan ratten. Hij besloot eigenhandig een gebouw voor apenstudies op het universiteitsterrein te bouwen.

Aanvankelijk was hij geïnteresseerd in de intelligentie van apen. En hij ontdekte dat een aap die in zijn eentje werd grootgebracht, meer moeite had met het oplossen van problemen, maar dat het diertje ook ernstige gedragsstoornissen ontwikkelde.

Zodoende raakte hij geïnteresseerd in de rol van de moeder bij de ontwikkeling van pasgeboren apen. Zijn beroemdste experiment berustte op een keus tussen een kunstmoeder van ijzerdraad met een melkfles of eentje van pluche.

De aapjes kozen steeds voor de zachte kunstmoeder, zelfs als dat verhongering betekende. Werden de dieren aan het schrikken gebracht, dan renden ze ook naar de moeder van pluche om bescherming. Kortom: zachtheid en bescherming hebben de voorkeur boven voedsel.

De conclusie dat liefde en affectie het belangrijkste zijn voor de ontwikkeling van het kind maakte Harlow tot een gevierd wetenschapper. Hij stierf in 1981 door depressies en alcoholisme vervreemd van zijn eigen kinderen en verfoeid door dieractivisten die zijn experimenten met apen wreed vonden. Maar daarmee heeft hij talloze kinderen het leven gered en een liefdevolle opvoeding bezorgd, zoals te lezen is in zijn recente biografie Love at Goon Park door Deborah Bloom.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/apenliefde~b033f0a2/

Bijzonder en belangrijk.

Veel moeders zijn tegenwoordig bezig met het zichzelf maar moeten bewijzen, en een baan en de kinderen en de man en geen tijd voor zichzelf of juist wel en dat ten koste van het één of ander.
Een kind is geen speeltje, een pop waar je mee speelt daar moet je in investeren en liefde en tijd en aandacht aan besteden.
Je moet beseffen dat je veel moet opgeven voor je kind, maar ook moet nadenken over de toekomst van je kind en zijn of haar kinderen daarna.
Je hebt enorm veel invloed op hun zijn. Hoe ze naar de wereld kijken, hoe ze zich gedragen, hoe ze zich voelen, en stel je denkt och die studie dat gaat allemaal niet zo goed laat maar… dat houdt dan in dat een kind ooit een slechte baan krijgt en weinig zal verdienen, met weer als gevolg dat de kinderen van jouw kind bv ook in armoede moeten leven, nu kan jouw kind tzt een kind krijgen, dat dan weer enorm zijn best gaat doen, of ook niet… dus het is een spiraal waar je, je in bevindt. Veel mensen denken daar niet zo over na.
Je moet altijd verder kijken en zeker in het belang van een kind.
Je moet een kind ondersteuning kunnen bieden, er voor een kind zijn, en het gemakkelijkste is om een kind weg te stoppen in een kinderopvang, school etc etc dan hoef jij je daar niet zo mee bezig te houden maar toch…
Een school met vreemden kan geen liefde aan jouw kind geven, dus dan zal een kind opgroeien met weinig liefde en aandacht.
Je kunt als ouder niet alles tegelijk doen ook al wil je dat wel.
Maar goed dat kan een oorzaak zijn voor het feit dat mn 12 tot 15 jarigen plots ineens allemaal vreemde dingen uithalen.

Maar ik herinner me ook ineens die zuipprogramma’s op tv van jongeren die op vakantie gingen…
laveloos waren ze, kotsend op de straat, nou sorry ik heb nog nooit iemand zo zien zuipen..gewoonweg absurd.
En volgens mij kun je niet eens zoveel zuipen want je staat op je kop en het licht gaat uit en dat was hem maar neen deze jongeren gingen nog steeds gewoon door na een kotspartij…amazing!

Daarna kwam er een nieuwe wet…en iedereen zei poeh wat fijn…dat zal ze leren, onder de 18 geen alcohol verkoop meer aan de kassa’s!!!!!!!

Daarom vraag ik me dus af wat er nu weer uit die illuminati toverhoed gaat komen.

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥