Minimaliseren begin bij jezelf en niet bij je kids
Echt weer iets voor die moderne medemensheid…vreselijk!
Kan soms die termen niet meer aanhoren gewoon…ze verzinnen wel wat vaags en vinden dan dat het heel normaal zou moeten zijn…
zoals in het volgende artikel…
https://www.kaktussen.nl/help-ik-wil-minimaliseren-maar-mijn-kind-heeft-te-veel/
Je kunt ook bloggen om dan maar wat te verzinnen…? Kijk mij eens, ook nog blogstertje spelen… (ten koste van mijn gezin oid)
Maar goed deze nieuwe moeder vindt er nogal wat van, in die zin… nou ja deze zin dus:
Die zolder moet uitgezocht worden, voor ik net als mijn moeder ook de eerste schoentjes aan mijn kind geef zodra hij op zichzelf gaat. Ik wist echt niet wat ik met mijn eerste schoentjes moest doen, dus die heb ik maar gedoneerd aan de vuilnisman. Sorry mam.
Wow wat kil en naar, je gooit de liefde van je moeder dus zomaar weg, hoe egocentrisch ben je dan wel niet… Al die jaren bewaard in liefde en zorg en… hups weg ermee.
Wat is dat met die nieuwe generatie, ipv blij te zijn met die liefde waar je moeder speciaal van jou, je eerste schoentjes bewaarde, interesseert het deze nieuwe moeder dus geen ene lor!
Maar oh als die moeder die schoentjes niet had bewaard, dan had deze dame misschien wel pilletjes moeten slikken, en lag ze op de bank bij een zielenknijper omdat haar moeder haar eerste schoentjes niet had bewaard.
Vreselijk… hoe hard ben je!
Of dat: De illusie dat ik het voor een mogelijke tweede bewaar, moet ik ook niet in stand houden. Op dat moment wil ik waarschijnlijk gewoon opnieuw shoppen.
Hoe decadent ben je, dat je dat kunt zelfs… oh dan koop ik toch gewoon lekker wat nieuws! Zulke mensen gun je eigenlijk een armoediger leven, misschien dat ze dan wat besef krijgen, dat er anderen zijn die het zoveel slechter hebben.
Of dit: Ja, ik ben zo’n moeder die knutselwerkjes van De Kleinste weggooit…
😮 Hoe ontaard moet je zijn!
Nee, dat is geen mens dat ik aardig zal vinden! No way!
Hoi! Mijn naam is Caroline, getrouwd met Jop en mama van een peuter. Op Kaktussen.nl verzamel ik mijn ervaringen en geef ik mijn ongezouten (en soms ongefundeerde) meningen over alles wat ook maar een beetje te maken heeft met het moederschap.
Nou enorm interessant dus…niet.
Jemig, zal ik eens verhalen gaan vertellen hoe ik moeder ben?
Heb nog een kast vol knutselwerkjes!
In mappen jawel…ook de moederdag knutseldingen heb ik nog!
De eerste en tweede schoentjes ook en een jasje of 3… wat kleertjes en speelgoed…
Ja hoor, waarom niet. Moet je, je soms schamen voor je gevoelens en liefde?
Is het stoer ofzo om te ontkennen, dat je ze liever wel had bewaard oid…
Lekker creepy voor zo’n arm kind tzt, ja mijn moeder gooide mijn knutsels altijd weg, goed gesprek voor bij de psych… ja maar mijn moeder!
Ja, ja die moeder die had altijd knutselwerkjes weggesmeten en sindsdien denken die kids dat ze niets goed kunnen knutselen etc.
Ja ik noem dat dus kil… erg kil.
Kille huizen, die strak moeten zijn en te opgeruimd, waar niet echt geleefd mag worden…knus hoor!
En dat moet dan kids grootbrengen in liefde? Welke liefde dan?
Het liefst smijten ze elk speelgoedje de prullenbak in…
*ril*
Gooi jezelf in die minimalisatie magnetron en begin niet aan nog meer kids aub!
