EU een dief…van uw geld!

Het maakt niet uit met hoeveel mooie woorden je een misdaad probeert te verhullen.
Volgens de basis normen en waarden die een maatschappij beschaafd maken steel je niet van een ander.

 

De deal met Cyprus zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als het moment waarop de elite haar ware gezicht liet zien. Een stuntelende Dijsselbloem die zei dat hij niet wist wat het Engelse woord “template” (blauwdruk) betekent, maar evengoed tegenover de wereldpers vertelt dat Cyprus een blauwdruk wordt voor de rest van Europa, mag beschouwd worden als het absoluut dieptepunt aan het eind van een roerige week.

Een week waarin gebleken is dat het geld op een bank niet veilig is, ongeacht het bedrag en het instituut. Het vertrouwen tussen de consument en de bank/overheid is voorgoed weg. Vergelijkbaar met één van de partners in een huwelijk die meent overspel te moeten plegen. Ook daar is dat weg en als het ooit weer terugkomt zal het een lange tijd duren.

Er is nog een iets belangrijks duidelijk geworden deze week. En dat is dat iedereen die een bedrag bezit van meer dan 100.000 Euro wordt beschouwd als rijk. Nu is dit wel een som die misschien de meesten van ons nooit zullen bezitten, maar het kwalificeert iemand nu ook niet bepaald als rijk. Dit staat als definitie in de Wikipedia voor financiële rijkdom:

“Op vlak van geld wordt rijkdom eerder geassociëerd met het hebben van meer geld dan men kan uitgeven, of dat kunnen aanschaffen wat men ook wil zonder dat dit financiële gevolgen heeft”.

Hiermee komen we tot de kern van de zaak, want met 100.000 Euro is iemand niet rijk. Niet op Cyprus, maar ook niet in ons of ieder ander Europees land. Als we denken aan rijk dan denk je aan “oud geld”, “nieuw geld”, aristocratie, erfenissen, grote landhuizen en privé-vliegtuigen. Voor een bedrag van 100.000 Euro koop je geen huis, dus hoe kun je dit rijk noemen?

Toch wordt dit bedrag door de Europese leiders gehanteerd als maatstaf en worden de “rijken”, iedereen die een bedrag bezit boven de 100.000 Euro, gedwongen om een schuld te betalen waar ze part noch deel aan hebben. Zo kan het gebeuren dat de “rijken” opdraaien voor de gokschulden van de bankiers. Zij die iedere mogelijke wet overtreden, van frauderen tot witwassen, en daar volkomen ongestraft mee wegkomen.

De uitkomst van het Cypriotische drama laat in ieder geval zien dat het menens is met de aanpak van de middenklasse. Mensen door heel Europa die hard hebben gewerkt om een appeltje voor de dorst te creëren. Terecht maakt iedereen die nog wat heeft, zich zorgen want ook zij komen aan de beurt.

Wij proberen onze kinderen al heel vroeg te leren dat stelen niet mag. Dat je geen spullen mag pakken die jou niet toebehoren. Als je dat dan toch doet, dan ben je een crimineel of in kindertaal een “steelboef”.

Voor diegenen die nog steeds niet begrijpen wat er in Cyprus is gebeurd, hier nog even de definitie van diefstal:

“Diefstal is een strafrechtelijk delict dat bestaat uit het op onrechtmatige wijze eigenhandig in bezit nemen van andermans eigendom. Wie zich schuldig maakt aan diefstal wordt een dief genoemd, een vrouwelijke dief is een dievegge”.

De vraag is of wij bereid zijn te leven in een maatschappij waarin de basis normen en waarden die wij onze kinderen voorhouden, door leiders met voeten worden getreden. Dan kun je het nog zo mooi verpakken en alle propagandamiddelen inzetten die tot je beschikking staan, het blijft diefstal.

O ja, we hebben ook nog een mooi oud Hollands spreekwoord: “Eens een dief, altijd een dief”.

Bron:

Infowars/niburu.co

Brussel wil 11 Miljard extra voor wat en wie zichzelf?
Woensdag, 27 maart 2013 09:30
Eurozone heeft al een ‘DGS’, maar niet voor Nederland
Geplaatst door trias politica op 27 maart, 2013 – 17:44

Volgens de zelfverklaarde premier van alle Nederlanders, de heer Rutte, hebben ”we’ (dat wil zeggen, de EU) ‘een gereedschapskist met instrumenten’ om de eurocrisis te bestrijden. Een van die instrumenten, zo zei eurogroepvoorzitter Jeroen Dijsselbloem, is het Europees Depositogarantiestelsel (DGS). In deze column zal ik betogen, dat Dijsselbloem alweer voor zijn beurt sprak, dat ‘we’ weliswaar al een soort van DGS hebben, waar we slechts aan mogen meebetalen, maar niet van mogen profiteren. Hoe zit dat eigenlijk?

De internationaal veelbekritiseerde eurogroepvoorzitter liet gisteren weten dat het DGS nooit in het geding is geweest. Op zichzelf al een vreemde uitspraak want formeel bestaat dat DGS nog niet eens, want onderdeel van de nog te vormen Banken Unie. Maar wat de uitspraak nog veel merkwaardiger maakte was, dat Dijsselbloem verzweeg, dat er thans wel een soort van DGS bestaat voor de Cyprioten en andere zwakke broeders van vak Zuid, maar niet voor de Duitsers en de Nederlanders: namelijk het ESM!

Dit permanente ‘noodfonds’ wordt ingezet door rechstreeks insolvabele banken te herkapitaliseren. Tegen de oorspronkelijke afspraken in, maar ‘who cares?’, als het op het schenden van afspraken en verdragen aankomt heeft de EU immers een reputatie te verliezen. Waren bepaalde gelden uit het ESM al ingezet om de rotte Spaanse bankensector uit de wind te houden, nu krijgt Cyprus dus een cadeautje van tien miljard uit de Brusselse of beter gezegd, Luxemburgse snoeppot. Tien duizend miljoen euro’s. Voor een totale bevolking van 800.000 mensen oftewel 12.500 euro (!) per inwoner, dat is daar een serieus bedrag! Waar gaat dit nog over? Who’s next? De Maltezer bankensector? De Sloveense? Of klopt Madrid zodadelijk weer op de hemelse europoort?

Maar voor Nederland blijft deze snoeptrommel gesloten. Immers, wij zijn een solvabel land, dat ten laste van onze eigen belastingbetalers onze eigen banken kunnen herkapitaliseren. Daar komt geen cent Europees geld aan te pas, stel je voor! De Nederlandse belastingbetaler is er slechts voor vak Zuid-Oost. Dat heet ‘solidariteit’.

Maar waar haalt de heer Dijsselbloem in vredesnaam het lef vandaan om te beweren dat het DGS nooit ‘in het geding’ is geweest? Zoals gezegd bestaat het niet eens, het geld voor Cyprus komt van het wel bestaande ‘noodfonds’, het ESM en wordt dus betaald door de belastingbetaler. Met andere woorden: U en ik. ‘Depositogarantiestelsels zijn nationaal’ voegde hij eraan toe:

“In Europees verband zijn, om rust te creëren, afspraken gemaakt om de grens van honderdduizend euro aan te houden, maar de garantie wordt geboden door lidstaten zelf.”

Hoe krijgt hij die woorden uit zijn mond? Zou hij nu werkelijk menen dat Cyprus in staat is om haar burgers die ton te garanderen? Nee natuurlijk niet, dat doen wij! Waar is anders die tien miljard voor bedoeld? En het laten meebetalen van de kleine spaarders, wat de Eurogroep aanvankelijk voorstelde, had dus niets te maken met het zogenaamde depositogarantiestelsel en was ook geen ‘greep in de spaartegoeden’, maar zou bedoeld zijn geweest als een éénmalige ‘vermogensheffing’. Zelfs Rutte maakt minder communicatie fouten. ‘In de toekomst zullen mensen met minder dan een ton niet worden aangeslagen bij reddingsoperaties’, zei onze Jeroen er nog achteraan. Maar wie gelooft hem nog? Zelfs Juncker bezat nog meer geloofwaardigheid en dat wil wat zeggen.

Maar laten we het niet over de woorden van Dijsselbloem hebben. Laten we het hebben over de consequenties van zijn ‘depositogarantiestelsel’. Want het is natuurlijk glashelder dat het geld voor dat toekomstige Europese DGS er niet is. Het geld is op. Daarom moeten er immers “éénmalige” vermogensheffingen geheven worden. Ons wordt zand in de ogen gestrooid met dat DGS. De schulden van de zwakke landen en banken moeten worden gedekt uit het ESM, waarvan iedereen met een rekenmachine weet, dat het volstrekt onvoldoende is om deze eurocrisis op te lossen. De euro is een fiasco. Niet alleen voor vak Zuid, maar voor ons allemaal.

https://www.dagelijksestandaard.nl/2013/03/eurozone-heeft-al-een-dgs-maar-niet-voor-nederland