Geboorte in een kist: een beangstigend maar volledig reëel fenomeen
Geboorte in een kist of postume geboorte is een fenomeen waarbij tijdens de ontbinding van het lichaam van een zwangere vrouw gassen zich ophopen in de buikholte en de baarmoeder en dat de foetus via de vagina naar buiten persen.
Meestal was de foetus tegen die tijd al dood, maar soms, als de overleden zwangere vrouw zich in de late stadia van de zwangerschap bevond, werd een volledig levende en intacte baby uit haar baarmoeder geperst. En als mensen de baby op tijd ontdekten, had het kind alle kansen op een lang leven.
Het probleem is dat als de overledene snel werd begraven, dat wil zeggen in de overgrote meerderheid van de gevallen, de levende baby weinig kans had om ontdekt te worden, tenzij iemand zijn stille kreet onder de grond van een nieuw graf hoorde en het geloofde, dat het voor hem niet denkbeeldig was, wat ze hoorden. En later, honderden jaren later, toen archeologen de overblijfselen van zo’n overleden vrouw ontdekten, konden ze alleen maar geschokt zijn toen ze de kleine botjes van een baby naast de bekkenbeenderen van zijn moeder zagen liggen.
Het fenomeen van postume geboorten is in onze tijd uiterst zeldzaam, maar in het verleden hebben archeologen dergelijke gevallen geregistreerd sinds de bronstijd (ongeveer 6000 jaar geleden). Officiële gegevens over dergelijke gevallen zijn al sinds de 16e eeuw bekend.
In 1551 waren de wreedheden van de Spaanse inquisitie op hun hoogtepunt. En op een dag werd een vrouw opgehangen, niemand wist van haar zwangerschap op het moment van haar ophanging.
Die dag was er een intense hitte en binnen een paar uur begon haar lichaam, dat nooit van de galg was verwijderd, al te ontbinden.
En plotseling vielen er twee dode baby’s van onderaf uit de overleden vrouw.
Voor de toeschouwers was dit spektakel waarschijnlijk uiterst schokkend, al komt dit niet terug in het document.
Honderd jaar later werd de zaak van een Franse vrouw genaamd Emme Topplace geregistreerd. Ze stierf ‘aan stuiptrekkingen’ tijdens de late zwangerschap, terwijl haar man weg was.
Hij arriveerde een paar uur na haar begrafenis en bezocht onmiddellijk het graf van zijn vrouw. Daar hoorde hij plotseling de zachte kreet van een baby die ergens van beneden kwam. Hij gaf onmiddellijk opdracht het graf op te graven en ontdekte dat er een levende mannelijke baby tussen de dijen van zijn overleden vrouw lag.
De baby overleefde en kreeg de naam “Fils de la Terre” (“Zoon van de Aarde”), en een verslag van dit verbazingwekkende incident werd bewaard in het plaatselijke parochieregister.
Aan het begin van de 19e eeuw stierf in Finland een 24-jarige zwangere vrouw uit een rijke familie. Ze werd vóór de begrafenis gebalsemd, maar het lichaam van de baby werd niet uit de baarmoeder gehaald.
Ze werd pas bijna zes maanden na haar dood in de crypte geplaatst, maar zelfs toen kreeg ze op de een of andere manier een postume geboorte en werd het lichaam van de baby, die ongeveer zes maanden in ontwikkeling was, uit de baarmoeder geperst. In 2018 hebben archeologen uit Italië het skelet opgegraven van een zwangere vrouw die stierf in de 7e of 8e eeuw na Christus.
Hoogstwaarschijnlijk heeft ze als gevolg van zwangerschapscomplicaties een zeldzame stijging van de bloeddruk ervaren, omdat ze kort voor haar dood zelfs een craniotomie heeft ondergaan. Trepanatie hielp echter niet en de Italiaanse stierf na ongeveer zes maanden zwangerschap.
En in het graf kreeg ze een postume geboorte en archeologen ontdekten de overblijfselen van haar baby tussen de dijbeenderen.
In de herfst van 1819 stierf in het Russische dorp Lopasnya, in de regio Moskou, een zwangere boerin, Akulina Petrova. Ze stierf in doodsangst, na vele uren van zware weeën, zonder te kunnen bevallen.
Ze begroeven haar op de derde dag na haar dood, nadat ze haar hadden gewassen en alle noodzakelijke procedures hadden uitgevoerd.
Een paar dagen na haar begrafenis speelden de kinderen in de buurt van de begraafplaats en hoorden ze angstaanjagende geluiden, alsof iemand zachtjes kreunde.
De priester geloofde de kinderen en riep de mannen en beval hen snel het graf op te graven.
En iedereen was geschokt toen ze zagen dat Akulina’s lichaam in een andere positie in de kist lag dan bij de begrafenis, en tussen haar benen huilde een levende mannelijke baby bedekt met bloed.
De baby werd uit de kist gehaald, hij bleek volkomen ongedeerd, hij werd Peter genoemd en aan zijn vader gegeven om opgevoed te worden. Akulina was dood, hoewel ze vermoedelijk werd begraven terwijl ze nog leefde, wakker werd in de kist, beviel van een kind en in ernstige shock was en vervolgens stikte.
Wat moderne gevallen van postume geboorten betreft, ondanks hun extreme zeldzaamheid, komen ze soms nog steeds voor.
In 2005 stierf een 34-jarige drugsverslaafde die acht maanden zwanger was in Hamburg aan een overdosis heroïne. Tegen de tijd dat haar lichaam in haar appartement werd ontdekt, was het al ernstig ontbonden en was de baby uit haar baarmoeder geperst.
Het is mogelijk dat hij nog leefde toen dit gebeurde, maar niemand hoorde zijn kreet…
Schokkend … Pfff triest!
