Zij die nog voelen
Zij die nog voelen
Er zijn er nog.
Mensen die niet wegkijken
als de wereld in brand staat.
Die huilen om een ander
zonder hem te kennen.
Die ’s nachts wakker liggen
om kinderstemmen ver weg,
om sirenes die zij zelf nooit hoorden
maar toch
in hun hart dragen.
Zij die nog voelen,
zijn zeldzaam.
Maar kostbaarder dan goud.
Ze zijn de handen
onder de vallende hemel,
de armen om je heen
zonder dat je wist dat je ze nodig had.
Ze zijn het zachte licht
wanneer alles donker lijkt.
Een fluistering van hoop
tussen al dat geschreeuw.
Ze weten wat het is,
om mens te zijn.
Echt mens.
Niet alleen voor zichzelf
maar voor allen
die pijn dragen
in stilte.
En soms,
huilen ze.
Gewoon,
omdat het niet anders kan.
En dat is geen zwakte.
Dat is moed.
Dat is liefde
in haar puurste vorm.
Dus als jij voelt,
huilt,
denkt,
en blijft liefhebben
in deze gebroken wereld—
Dan ben jij
precies wat deze wereld nodig heeft.
