Gedichten van Angel-Wings
Ik stond op uit de hel des levens
Ik stond op uit de hel des levens
Achterom kijkend zag ik
al die handen klauwen
Naar mij
Mijn ziel wilden zij
Om aan te laven
Mijn energie
Om zichzelf te vervullen
Mijn optimisme
Om zelf blij te zijn
Ten koste van mij
Waren zij zo
Ten koste van een pure ziel
Het kon hen niets interesseren
Ze hadden geen bewustzijn
Dat zover kon voelen en ervaren
En weten
Dat is enkel voor fijnbesnaarden
Mijn hemel opende pas
Toen ik deuren sloot
Naar het negatieve
Naar die energie vampieren
En ik niemand binnen laat
Die van mij nog wil profiteren
Daarvoor is het nu te laat
De meeste ellende krijg je
Door mensen die niet bij jou behoren
En te anders zijn
Dan je ziel
