Moeder
Nu is zij dan uitgestreden
De handen bleek op het dek
De felle prachtig blauwe hemelse blik
Nu voor altijd gesloten
Wat niet wachten kon, dat moest gebeuren
Daarna kwam er weerom een strijd
Wie het kleedje,
en de koektrommel
De foto’s en wat al niet meer
Zo zonder enigerlei waarde
Maar waar de kinderschare
Zich vergreep aan een nodeloze strijd
Het verdriet dat zo
nog langer kon duren
Dan het gemis veroorzaken kon
Waar moeders vanuit de hemel
Tranen schreide, wat waren haar kinderen toch dom
Zij had hen allen in liefde gekregen
Genoten van elk afzonderlijk kind
Ze had de zorgen kunnen dragen
En ieder op zijn hardst bemind
En kijk hen nu toch eens klagen
Zo zonder moederlijk bewind
Zij die allen in liefde zijn gedragen
Want ze waren toch ieder moeders kind
Nu hoopte moeder in hemelse heden dage
Dat er vrede leven mocht
in allen die zij had gedragen
En waar zij haar leven lang voor vocht
De haat en nijd was vast uit liefde geboren
Gemis deed hen teveel zeer
Een gebroken hart kon men soms helen
met ruzies over en weer
Ergens zou vast nog liefde leven
in hun harten fijn
Want dat had moeders hen toch meegegeven?
Dus eer zij echt rusten zou
Was het hart van de moeder
Nog bezig in hemelse sferen
Om al de kift en gekissebis om te keren
Anders had haar ziel geen rust
Maar al die haat en nijd
Had wel haar kaarsje sneller uitgeblust
❤Voor Annette K❤