Gedichten van Angel-Wings
De laatste kerst
De laatste kerst
Het egoïsme grijnsde
In je gezicht
Het was overal aardedonker
met al dat fakelicht
De kaarsen flakkerden bij je gefluister
Zwak en verlaten
En alles zo tegenviel
Dat je het niet langer aan kon
Dit keer geen noodkreet
Maar een laatste sprong
Naar het licht
hopelijk
Waarom?
Triest als je dan leest
over een treinstoring tijdens eerste kerstdag,
omdat een persoon is aangereden.
Dat maakt mij wel verdrietig, en onmachtig.
Omdat je weet hoe hardvochtig mensen kunnen zijn en hoe egocentrisch. Was er dan niemand
voor diegene om dit te voorkomen? In feite was diegene omringt misschien met personen, zo niet waardig.
