De oude Egyptenaren hadden duizenden jaren geleden al elektriciteit en batterijen

Of de oude Egyptenaren duizenden jaren geleden al toegang hadden tot geavanceerde technologieën die hen in staat stelden om batterijen en elektriciteit te gebruiken, is iets waarover stevig wordt gediscussieerd – en dat door veel archeologen wereldwijd als belachelijk wordt beschouwd. Er lijken echter talloze bewijzen te zijn die suggereren dat het wel degelijk mogelijk is.

Toch lijken er in het oude Egypte talrijke ontdekkingen te zijn gedaan die duidelijk wijzen op een vergeten stukje geschiedenis van het oude Egypte.

Hoe bouwden de oude Egyptenaren de piramides van Gizeh? Hoe vervoerden ze enorme, megalithische steenblokken door de woestijn? En hoe creëerden ze enkele van de meest fascinerende kunstwerken in talloze tempels zonder licht?

Interessant genoeg zijn er talloze vondsten die erop wijzen dat de oude Egyptenaren duizenden jaren geleden mogelijk toegang hadden tot geavanceerde technologieën. Twee van de meest prominente bewijsstukken zijn een muur bij de Denderatempel en de raadselachtige Bagdad-batterijen.

We beginnen met een blik op de raadselachtige batterijen uit Bagdad, ook wel bekend als de Parthische batterijen. De voorwerpen werden ontdekt in het dorp Khuyut Rabbou’a in het huidige Irak. Deze mysterieuze terracotta potten zijn ongeveer 115 mm breed tot 140 mm hoog. De batterijen bleven lang in de vergetelheid totdat Wilhelm König, directeur van het Nationaal Museum van Irak, de batterijen uit Bagdad in 1938 in de collectie van het museum ontdekte. Wilhelm König was een van de eersten die in een artikel uit 1940 speculeerde dat het om batterijen ging.

Verrassend genoeg hebben onderzoekers ontdekt dat citroensap, druivensap of azijn gebruikt werd als een zure elektrolyt om een ​​elektrische stroom op te wekken.

Bovendien hebben experimenten met modellen van de Bagdadbatterij tussen de 3 en 5 volt opgeleverd. Dat is niet veel “sap”, maar aan de andere kant was het duizenden jaren geleden voldoende om “iets” kleins van stroom te voorzien. Deze batterijen zijn uniek; ze vormen een unieke ontdekking. Het vertelt ons dat de oude mens over de technologie beschikte en dat ze niet zo primitief waren als we dachten.

“Ze zijn uniek. Voor zover wij weten heeft niemand anders zoiets gevonden. Het zijn vreemde dingen; ze vormen een van de raadsels van het leven .” – Dr. Paul Craddock

Is het mogelijk dat deze batterijen werden gebruikt om apparaten zoals de “Dendera-lamp” van stroom te voorzien? Volgens theoretici over buitenaardse wezens is het antwoord ja.

Nieuwsgierigheid en verbazing waren aanwezig bij de poging om te achterhalen hoe de oude Egyptenaren hun artistieke en technische perfectie bereikten in totale duisternis in de immense ondergrondse gangen die te vinden zijn in talloze monumenten in verschillende necropolissen in Egypte. Hoe slaagden ze erin deze ongelooflijke feesten te organiseren zonder een constante lichtbron? Die vraag is gedeeltelijk beantwoord door archeologen en historici, maar deze theorieën worden niet door iedereen geaccepteerd.

Maar wat als de elektriciteit van de moderne tijd eigenlijk een duizenden jaren oude heruitvinding is? Is het mogelijk dat elektriciteit oorspronkelijk in de oudheid werd ontdekt en dat de Egyptische priesters de eersten waren die de kracht gebruikten om hun ondergrondse graven en monumenten te verlichten?

Veel mensen over de hele wereld zijn het daarmee eens en wijzen naar een reeks reliëfs die de muren bedekken in een donkere hoek van een crypte in de tempel van Hathor in Dendera.

In de tempel is een apparaat afgebeeld dat ongetwijfeld lijkt op een enorme antieke gloeilamp. Deze fantastische onthulling verspreidde zich snel en trok de aandacht van zowel ingenieurs als onderzoekers. Na bestudering van het reliëf waren ze het erover eens dat de afbeeldingen op de muren van de tempel van Hathor in Dendera zeker een elektrische gloeilamp leken voor te stellen. Toen onderzoekers de afbeeldingen en de verschillende soorten lampen vergeleken en bestudeerden, kwamen ze tot een conclusie: de oude Egyptenaren beschikten over werkende gloeilampen, gemaakt met behulp van zogenaamde “Crookes-buizen”.

“Wanneer de buis [Crookes] in werking is, ontstaat de elektronenbundel waar het netsnoer aan de andere kant de kathodebuis binnenkomt. In de afbeelding van de tempel wordt de elektronenbundel weergegeven als een uitgerekte slang. De staart van de slang begint waar een kabel van de elektriciteitskast de buis binnenkomt, en de kop van de slang raakt het andere uiteinde, en in de Egyptische kunst was de slang het symbool van goddelijke energie…” – Chris Dunn, “De kerncentrale van Gizeh.”

Bron