Wat zit er achter torenhoge gevallen van Bell’s Palsy?

Sinds de COVID-19-pandemie zijn de diagnoses van Bell’s verlamming enorm gestegen, met bijna 50 miljoen meer mensen wereldwijd dan vóór COVID-19. Wat drijft de stijging?

 

• De diagnose van Bell’s verlamming steeg met 8,6% onder degenen die COVID-19 hadden, terwijl de incidentie van Bell’s verlamming ook met 6,8% toenam onder degenen die een COVID-19-injectie kregen.
• De verlamming van Bell is eerder opgemerkt als een complicatie van meningokokken-, hepatitis B-, pokken- en griepvaccinaties (seizoens- en H1N1-vaccinaties)
• Tijdens twee fase 3 COVID-19-injectieproeven waarbij 73.898 mensen betrokken waren, werden acht gevallen van Bell’s verlamming ontdekt – zeven bij de prikgroepen en één bij de placebogroepen.
• Volgens één analyse is de waargenomen incidentie van de verlamming van Bell onder degenen die COVID-19-injecties hebben gekregen tussen de 3,5 keer en zeven keer hoger dan zou worden verwacht in de algemene bevolking.
• De Pfizer en Moderna COVID-19-injecties zijn het meest betrokken bij gevallen van verlamming van Bell; de tijd tussen het ontvangen van de injectie en het begin van gezichtszwakte varieert van één tot 48 dagen.

De verlamming van Bell, een neurologische aandoening die verlamming of zwakte van de gezichtsspieren veroorzaakt, treft jaarlijks ongeveer 40.000 mensen in de VS.
Maar sinds de COVID-19-pandemie zijn de diagnoses van Bell’s verlamming enorm gestegen, met bijna 50 miljoen meer mensen wereldwijd dan vóór COVID-19.
Hoewel het duidelijk is dat deze aandoening toeneemt, blijft de oorzaak van de toename een mysterie, evenals de effectieve behandeling van de miljoenen getroffenen.

Incidentie van de verlamming van Bell neemt toe Aan de
hand van gegevens die zijn verzameld van 41 zorgorganisaties over de hele wereld,  identificeerden onderzoekers van de Case Western Reserve University School of Medicine in Ohio 348.088 patiënten met de diagnose COVID-19, met of zonder de diagnose van de verlamming van Bell binnen acht weken na de diagnose. COVID-19-diagnose.

Ze koppelden ook 63.551 patiënten met COVID-19 die de prik niet kregen aan mensen die wel de prik kregen maar geen voorgeschiedenis van COVID-19 hadden.

Uit een analyse van de gegevens bleek dat het aantal diagnoses van Bell’s verlamming met 8,6% toenam onder degenen die COVID-19 hadden, vergeleken met voordat de pandemie begon.
De incidentie van de verlamming van Bell steeg ook met 6,8% onder degenen die een COVID-19-injectie kregen, hoewel het onduidelijk is hoe ‘gevaccineerd’ in deze studie werd gedefinieerd.

Hoewel de exacte onderliggende oorzaak van de verlamming van Bell onduidelijk is en mensen van elke leeftijd kan treffen, komt het het meest voor bij personen van 15 tot 45 jaar. Mensen die
zwanger zijn of pre-eclampsie, zwaarlijvigheid, hoge bloeddruk, diabetes of aandoeningen van de bovenste luchtwegen hebben, kunnen een verhoogd risico lopen.
Volgens het National Institute of Neurological Disorders and Stroke kunnen triggers van de verlamming van Bell zijn:

• Een bestaande (slapende) virale infectie.
• Verminderde immuniteit tegen stress, slaapgebrek, fysiek trauma, lichte ziekte of auto-immuunsyndromen.
• Infectie van een aangezichtszenuw en resulterende ontsteking.
• Schade aan de myelineschede, een vette laag op zenuwvezels.

Is er sprake van moleculaire nabootsing?
In termen van COVID-19 legden de onderzoekers echter uit: “Aangenomen wordt dat het mechanisme van verlamming viraal, ischemisch en/of immuungemedieerd is. Aangenomen wordt dat het hypothetische mechanisme van COVID-19 geassocieerd met BP [Bell’s palsy] moleculaire nabootsing is die kan worden toegeschreven aan een neuro-immunologisch proces tussen microbiële en zenuwantigenen.”

Er is ook gesuggereerd dat moleculaire nabootsing de reden is waarom mRNA COVID-19-injecties een reeks auto-immuunziekten veroorzaken.
Het treedt op wanneer overeenkomsten tussen verschillende antigenen het immuunsysteem verwarren.

Er zijn vaak significante overeenkomsten tussen elementen in het vaccin en menselijke eiwitten, wat kan leiden tot immuunkruisreactiviteit.
Wanneer dit gebeurt, legden onderzoekers uit in Cellular & Molecular Immunology, “kan de reactie van het immuunsysteem op de pathogene antigenen de vergelijkbare menselijke eiwitten beschadigen, wat in wezen auto-immuunziekte veroorzaakt.”
Specifiek met betrekking tot COVID-19-opnamen schreven onderzoekers in de Journal of Autoimmunity: “Inderdaad, antilichamen tegen het spike-eiwit S1 van SARS-CoV-2 hadden een hoge affiniteit met sommige menselijke weefseleiwitten. Aangezien vaccin-mRNA hetzelfde virale eiwit codeert, kunnen ze auto-immuunziekten veroorzaken bij patiënten die daar vatbaar voor zijn.”

Een significant verhoogd risico op de verlamming van Bell is ook gevonden bij het meningokokkenvaccin, wanneer het samen met een andere vaccinatie werd gegeven.
Het risico op de verlamming van Bell nam in de 12 weken na vaccinatie met een factor 2,9 toe bij degenen die gelijktijdig vaccins kregen.
De verlamming van Bell is eerder ook opgemerkt als een complicatie van vaccinatie tegen hepatitis B, pokken en griep (seizoensgebonden en H1N1).

Onderzoek gepubliceerd in Human Vaccines & Immunotherapeutics bracht ook een verhoogd risico op hersenzenuwverlamming aan het licht na vaccinatie, met name combinaties van vaccins.

In 59% van de gevallen werden de verlammingen als ernstig aangemerkt, wat suggereert, merkten de auteurs op, “dat een hersenzenuwverlamming soms de voorbode kan zijn van een bredere en meer onheilspellende klinische entiteit, zoals een beroerte of encefalomyelitis [ontsteking van de hersenen”. de hersenen en het ruggenmerg].”
Een andere theorie suggereert dat COVID-19-injecties auto-immuunverschijnselen zoals de verlamming van Bell kunnen veroorzaken via de productie van interferon, een stof die doorgaans door het lichaam wordt gebruikt om infecties te bestrijden.
Volgens een commentaar gepubliceerd in The Lancet Infectious Diseases:
“[D]iscussie tussen leden van de FDA’s [US Food and Drug Administration] Vaccines and Related Biologic Products Advisory Committee en een sponsor (Pfizer) brachten de mogelijkheid naar voren dat het vaccin aangeboren immuunactivering door een gecombineerd effect van mRNA en lipiden, mogelijk inclusief interferonproductie. Een dergelijke productie van interferon zou tijdelijk de perifere tolerantie kunnen doorbreken, een hypothetisch fenomeen dat in verschillende casusrapporten wordt genoemd.”

Bell’s palsy 3,5 tot 7 keer hoger bij ontvangers van COVID-injectie
Tijdens twee fase 3 COVID-19-injectieproeven waarbij 73.898 mensen betrokken waren, werden acht gevallen van Bell’s verlamming ontdekt – zeven bij de prikgroepen en één bij de placebogroepen.

Dit “vertaalt zich naar een incidentie van 19 per 100.000”, merkten de onderzoekers van het University Hospitals Cleveland Medical Center op. Maar destijds “haalde de FDA onvoldoende bewijs aan om een ​​oorzakelijk verband tussen COVID-19-vaccinaties en BP vast te stellen. Dit gebied rechtvaardigt voortdurende bewaking’, legden ze uit.
Hoewel de media en de FDA de gevallen van verlamming van Bell afwimpelden als wat zou worden verwacht in de algemene bevolking, zei het commentaar van The Lancet Infectious Diseases dat dit gebaseerd was op een misvatting en “onnauwkeurige rapportage”:
“De FDA-briefing over de Pfizer-BioNTech-studie stelde dat ‘waargenomen frequentie van gerapporteerde Bell’s palsy in de vaccingroep consistent is met het verwachte achtergrondpercentage in de algemene bevolking’, hoewel deze verklaring werd verwijderd uit de daaropvolgende FDA-briefing over de Moderna-studie. Deze berichtgeving is echter gebaseerd op een misvatting, gedreven door een subtiel onderscheid tussen tarieven en verhoudingen, die in de lekenmedia is blijven bestaan.
“De geschatte incidentie van de ziekte van Bell in de algemene bevolking varieert van 15 tot 30 gevallen per 100.000 persoonsjaren.

“Aangezien de 40.000 deelnemers aan de vaccinarm gedurende een mediaan van 2 maanden werden gevolgd, vertegenwoordigt de gecombineerde veiligheidspopulatie die het vaccin ontving in de twee onderzoeken ongeveer 6.700 persoonsjaren observatietijd voor een verwachte incidentie van Bell’s parese van één tot twee gevallen, in lijn met met het enkele waargenomen geval in de gecombineerde placeboarmen.
“Daarom is de waargenomen incidentie van de ziekte van Bell in de vaccinarmen tussen de 3,5 keer en 7 keer hoger dan zou worden verwacht in de algemene bevolking. Deze bevinding signaleert een potentieel veiligheidsfenomeen en suggereert onnauwkeurige rapportage van de fundamentele epidemiologische context aan het publiek.”

CDC bewaakt de verlamming van Bell als potentieel veiligheidssignaal

De indicaties zijn dat de verlamming van Bell mogelijk een ‘veiligheidssignaal’ is, wat een ongewenst voorval is dat mogelijk nader moet worden onderzocht, aangezien er informatie is die suggereert dat het wordt veroorzaakt door de toediening van een medicijn of vaccin.

 

In september 2022 vroeg The Epoch Times de Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention (CDC) om de dataminingresultaten van Proportional Reporting Ratio (PRR) vrij te geven.
PRR meet hoe vaak een bijwerking voor een bepaald geneesmiddel voorkomt in vergelijking met alle andere geneesmiddelen in de database.

 

Volgens de standaardwerkprocedures voor het Vaccine Adverse Event Reporting System (VAERS), dat gezamenlijk wordt beheerd door de CDC en de FDA, is de CDC verplicht om deze datamininganalyses uit te voeren.
Aanvankelijk weigerde de CDC de gegevens vrij te geven en gaf zelfs twee keer valse informatie als antwoord op de vragen van The Epoch Times over de uitgevoerde monitoring.
Zoals gerapporteerd door The Epoch Times in september 2022, beweerde de CDC aanvankelijk dat PRR-analyses “buiten het bereik van het bureau” vielen en dat er geen monitoring door hen werd uitgevoerd.
In werkelijkheid bracht de PRR-monitoring van de CDC echter HONDERDEN veiligheidssignalen aan het licht, waaronder de verlamming van Bell, samen met bloedstolsels, longembolie en overlijden, die volgens de regels grondig onderzoek vereisen om een ​​mogelijk verband met de ziekte te bevestigen of uit te sluiten.

Anekdotische en casusrapporten van de verlamming van Bell na COVID-opnamen
Voormalig profvoetballer Matthew Lloyd, bij wie de verlamming van Bell werd vastgesteld, verklaarde in 2022: “Hartproblemen en de verlamming van Bell zijn door het dak gegaan sinds de boosters en Covid-problemen.”
Hij is niet alleen. Op 10 februari waren er 16.728 meldingen van Bell’s verlamming na COVID-19-opnamen in VAERS – en VAERS-gegevens zijn notoir te weinig gerapporteerd.
In een ander voorbeeld ontwikkelde een 61-jarige man eenzijdige Bell-verlamming kort nadat hij zowel zijn eerste als tweede dosis van de Pfizer-BioNTech COVID-19-injectie had gekregen.

Vijf uur nadat de eerste dosis was toegediend, kreeg de man de eerste keer de ziekte van Bell. Zes weken later nam hij de tweede dosis en twee dagen later kreeg hij de verlamming van Bell. In beide gevallen trad de eenzijdige aangezichtsverlamming op aan de linkerkant van zijn gezicht.
Hoewel dit een casusrapport was, concludeerden de onderzoekers: “Het optreden van de episodes onmiddellijk na elke vaccindosis suggereert sterk dat de verlamming van Bell werd toegeschreven aan het Pfizer-BioNTech-vaccin, hoewel een oorzakelijk verband niet kan worden vastgesteld.”

In een systematische review werd ook gekeken naar gemelde gevallen van Bell’s verlamming na COVID-19-injecties, waarbij werd vastgesteld dat de Pfizer- en Moderna COVID-19-injecties het vaakst betrokken waren, en dat linkszijdige verlamming vaker werd gemeld.

Verder varieerde de tijd tussen het ontvangen van de injectie en het begin van gezichtszwakte van één tot 48 dagen.
“Verdere studies met grotere steekproeven zijn nodig om het verband tussen de verlamming van Bell en de dosis-respons van het COVID-19-vaccin te beoordelen”, concluderen de onderzoekers.

Oorspronkelijk gepubliceerd door Mercola.
De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van Children’s Health Defense.

Bron