Is je haar echt…?
We gingen op bezoek in het ziekenhuis vandaag en op de kamer lag een oudere dame die mij aankeek en plots vroeg…
”Is dat uw eigen haar…?”
”Ja natuurlijk”, zei ik… ¿
Oh zei ze ”wat prachtig…wat heeft u een mooi haar…”
Wow… Ik besefte ineens in wat een vreemde wereld wij leefden tegenwoordig, als mensen al gaan denken dat je nephaar hebt als je een flinke bos haar hebt…
30 jaar geleden zou niemand dat gedacht hebben zelfs.
Ik heb geen nephaar of andere nepdingen!
Gelukkig niet… maar ik gun mensen die het nodig hebben dat dan weer wel.
Want zeg nu zelf, als jij je lekker voelt met jezelf, met wat neppies, moet dat kunnen toch?
Ik heb eigenlijk best wel jaloersmakend haar, waar nooit 1 vrouw (serieus dit was een van de weinige keren) zou zeggen dat ik prachtig haar heb… bizar hé!? Wordt je misgund.
Als ik wakker wordt, zit mijn haar net zoals voor ik ga slapen, altijd goed. Ik hoef er ook niets aan te doen zelfs.
Wat een mazzel!!!!
Maar oh, als ik het kort heb, dan is het één groot drama…het springt dan alle kanten op.
Dus nee, en ik hou ook niet van kort haar.
Vind ik niet mooi.
Dus ja, ik ben die vrouw die straks in het bejaardenhuis (als ik dat mag bereiken) tzt nog lang haar heeft, misschien wel in een vlecht of twee… 🙂
Maar ik vond het best grappig dat iemand je vraagt of je haar wel echt is, ik had zoiets nog nooit gehoord.
Mooi haar hebben in het leven betekend dat je in een vorig leven dus mensen waarschijnlijk het haar mooi hebt gemaakt. Ik knip dus ook al jaren intimi.
Edgar Cayce vertelde daar ook over, stel je hebt bv mooie handen, dat je in een vorig leven dan bv nagels mooi maakte of goede dingen deed met je handen.
Masseur oid.
Of met mooi haar dat je kapper (m/v) was… dat is dan je geluk in het leven omdat je daar voor goede dingen deed.
