De eerlijkheid duurt het langst?
De eerlijkheid duurt het langst?
Ik vraag me nog steeds af, waarom zoveel mensen oneerlijk zijn.
Maar dat had ik als klein meisje al. Een buurmeisje, we zaten samen op de kleuterschool, kwam eens spelen en wij waren toen 4 jaar oud. (Mijn geheugen is sterk!) Tijdens het spelen fluisterde ze in mijn oor dat we koekjes moesten gaan stelen uit de kast. Vol verbazing keek ik naar haar, als je een koekje wil, dan kan ik dat gewoon vragen aan mijn oma hoor.
We woonden nml. bij mijn opa en oma in huis.
Mijn moeder werkte en mijn oma zorgde voor mij de hele dag.
Als moeder had je ook geen keus in die tijd, zeker niet als je alleenstaand moeder was geworden, maar dat was ook niet eigen keus uiteraard. Een Engel zit in een klein hoekje zullen we maar zeggen 😉
Dat even terzijde.
Leugens zijn niet aan mij besteedt, geheimen wel, ik heb nooit iemand belazerd en ik ben vrij direct in wat ik ergens van vind en dan zeg ik dat ook.
Maar enfin het stelen lag mij al niet.
Zo beweerde iemand later dat ik dat nooit zou durven. Ik zei dat het niets te maken had met durven.
Nu dat moest ik dan maar eens bewijzen.
Prima. Jeetje als iemand daar zo’n drama van kon maken?
Ik stal kleine verzilverde Indiase oorringetjes weet ik nog, bij de Blokker.
Sorry Blokker…zelfs nu nog, zit mij dat best dwars.
Maar inderdaad, ik kon het dus wel. Dat was ook niet de issue.
Maar als je zelfs na zoveel jaar nog kunt nadenken over die ene keer…
Dat zit dus in je of niet.
Ik haat het, leugens en onrecht. Misschien een vorig leven dingetje?
Geen idee, maar het hoort niet in mijn wereld thuis.
Ook niet van anderen!
Inmiddels heb ik die vrijheid inmiddels dan ook, om echt te zeggen:
Tabé!
Met jou wil ik niet omgaan!
Dat is je goed recht nml. Om te verwachten dat anderen met wie je omgaat, net zo zijn als jijzelf.
Maar ik kan niet tegen onoprechte mensen die leugens vertellen, die zich beter willen voordoen dan ze zijn. Waar is dat goed voor.
Wat ze niet snappen is, dat ze al goed zijn zoals ze zijn maar dan in hun puurheid!
En die puurheid bezoedelen ze dan met hun zg poeha en dan?
Mensen komen er toch wel achter ooit en dan?
Gekke is wel ik vraag me steeds vaker af, of dit altijd al zo was en ik het niet zag of dat dit pas sinds kort zo is.
Als ik een kunstwerk zou maken over hoe ik de mensheid inmiddels zie zou ik daken maken en boven elk dak een beest, slangen bv en wolven en allemaal roofdieren, want zo ben ik de mensheid gaan zien.
Niets lieflijks, aardigs, alles is uit puur eigenbelang, er zijn z.g.a geen altruïstische mensen meer op deze aarde. Dat is erg en zo niet erger, want het is een ramp!
Veel mensen zijn egocentrisch.
Ze leven vanuit hun eigen bel.
Bubble!
Je moet het je voorstellen als een mens die net wakker wordt na een zware nacht… versuft en die persoon blijft dat ook, zijn hele leven lang suf.
Het voelt en denkt alleen vanuit zijn eigen ik.
Er is geen buiten!
Diegene gaat wel naar buiten maar is niet buiten.
Die ziet niet ‘dat buiten’, (wat sommigen wel hebben, die zich wel intens bewust zijn van hun omgeving, die openstaan voor iedereen en rondom zich heen kijken met liefde voor al dat leeft.)
De meeste mensen hebben dat dus helaas niet.
Dat snappen ze ook niet.
Die pakken bv. een woordje op, uit dat buiten, vaak de pas ontwaakten, en die gebruiken dan dat woordje, die ze dan ergens opgooien in de ether, in de hoop dat iemand dan snapt dat zij ook wat hebben meegekregen van het verhaal.
Maar ze snappen er niets van.
Verdiepen zich er ook niet in.
Die versuften, snappen ook niets van mensen die niet versuft zijn.
Nu is de wereld vol met mensen die een IQ van 100 hebben.
110 is MBO dat wordt al minder, en 120 en hoger is misschien 10 van de 100…
Hoe red jij je op dat niveau?
Hoe kun je gelukkig zijn met zoveel mensen om je heen, die jou totaal niet kunnen begrijpen zelfs.
Kom je aan met je ziel onder je arm, want kutdag, en je neemt nog iets liefs mee en die ander zegt bot; sorry geen tijd, doei.
Neemt je liefs aan, en je ziel, die krijgt een trap.
Niet 1 keer, maar meerdere keren.
Jaar in jaar uit.
Ga er maar aanstaan!
Mensen die jaren tegen je aanleunen en zeuren in feite over van alles en nog wat.
Of als ze je nodig hebben je bellen en vragen om hulp en oh als jij toch 1 x hulp aan hen vraagt zijn ze niet thuis!
Doen ze alsof hun neus bloedt of misschien zien ze het echt niet, omdat ze zo vol zijn van hun eigen leegte! Echt zo, dat jij je keer op keer, bijna radeloos, je afvraagt, wat doe ik toch verkeerd????
Niets!
Ze zijn zo.
Ze weten niet dat het anders kan, en je bent in feite zo anders dan die ander.
In feite pas je niet bij elkaar.
En wat dan niet past is het IQ.
(Dit zie je ook heel mooi in de regering, Rutte die dingen gewoonweg maar niet kan begrijpen en dan een Wybren van Haga met zijn ijzersterke logica, die niet begrijpen kan dat Rutte hem niet kan begrijpen!
Dat klopt, ze zitten op een totaal ander level, en daarvan bevindt Rutte zich op een zeer laag ego niveau! Ego niveau is het denken aan zichzelf. Zich niet kunnen inleven in een ander, emoties niet kunnen begrijpen zolang ze het zelf niet meegemaakt hebben.
Je zou kunnen stellen dat Rutte een VMBO niveau bezit en Van Haga HBO, en De Jonge valt onder Ruttes level omdat ze ook heel goed kunnen levelen samen)
En het emotionele gedeelte.
De hele wereld bestaat in feite uit mensen en hun mogelijkheid om open te staan en te zijn voor een ander.
Alleen het lage ego zorgt ervoor dat het merendeel alleen maar bezig is zichzelf mooier voor te doen, net als in de dierenwereld, mannetjes zich mooi moeten voordoen voor het wijfje om hen te versieren.
(Let wel 3 seconden seks?)
(Wat is dan de zin van het leven die drie seconden?)
Ken inmiddels heel wat mensen die doen alsof ze zwaar werk verrichten, die doen alsof ze fulltime gruwelijk hard werken!
En je weet dat het misschien net 10 uur in de week is.
Waarom liegen mensen daar dan over?
Wat is het nut?
Zij voelen zich minderwaardig en willen zo net doen alsof ze meetellen.
Of ze willen interessant overkomen.
Maar je telt altijd wel mee, met of zonder werk!
Ik erger me daar enorm aan, aan zulke mensen.
Er groeit geen liefde in showen, in ego, in bubbles, beter voordoen, leugens, want dat is leegte.
Alleen dat wat vol is kan liefde geven.
Alleen het bewuste kan geven vanuit puurheid en liefde.
Omgaan met mensen die niets meebrengen aan positiviteit moet je voorkomen.
Dat is zinloos.
Zonde van je tijd.
Je hebt niemand nodig in principe.
Nu zul je dat graag willen, leuke mensen om je heen.
Ja juist, leuke en lieve en warme mensen. Maar geen mensen die enkel in hun eigen bubble zitten en geen gevoel hebben voor anderen daarbuiten.
Daar heb je niets aan, dat is leegte, dat is hetzelfde als naar een winkel gaan, dat is een zakelijk contact.
Wat kan men van jou vangen. En dan het liefst, wat kan men meer vangen van jou, dan jij van de ander, terwijl jij totaal niet bezig bent met het ondervangen van de ander.
Maar die ander dus wel, die kent enkel interesse als in needs, net als die seksueel bewuste bird die voor 3 seconden leeft in feite, het gaat hen niet om jou als persoon, dus trek het je ook niet persoonlijk aan.
Ook al doet het wel pijn als de ander, die jij betitelde als gelijkwaardig, dat dus totaal niet is.
En na vele jaren wordt de spoeling wel steeds dunner.
Dus in feite zul je steeds eenzamer worden omdat je niet langer of steeds minder mensen ontmoet met eenzelfde level.
Dus als je dit beseft, snap je ook waarom er zoveel mensen zijn die mondkapjes dragen, die raar kijken als een ander het niet doet.
Waarom mensen blijven stemmen op die Rutte…
En dat weten en zien is zwaar.
Heel zwaar.
En ook al die mensen meemaken, keer op keer, die alleen maar bezig zijn met het spelen van ‘’the bird’’.
Pijnlijk gewoon!
Verdrietig en spijtig.
Nog een interessante link aangaande gevoeligheid…
https://kimvanbakel.nu/blog/waarom-krijgen-gevoelige-mensen-veel-narigheid-op-hun-levenspad/
