De storm
Vaag hé een storm in dit land…
Herinner me nog als kind dat de ramen vastgemaakt moesten worden met veters!
Anders rammelden ze uit hun sponningen nml… orkanen supersssssssssss waren ze!
Intens ook.
Tegenwoordig is het peanuts vergeleken met toen hoor…
En toch… loop niet langs bomen…en oude huizen, ook geen nieuwe trouwens.
Dakpannen hé?
Men lijmt ze blijkbaar anno 2015 nog steeds niet echt vast…
Dom natuurlijks…
Maar goed…is het je tijd oid als die boom op je auto valt..je fietsje?
Is het je tijd om te gaan als die dakpan net in je smoelwerk waait?
Of dat dak net op je kneiter waait?
Ik heb geen idee… liever niet!
Maar nooit vergat ik dat verhaal van een kind die richting een zwembad ging en langs een watertoren liep…tijdens een storm.
Waarbij toevallig..net toen dat kleintje langsliep,.. een baksteen naar beneden viel…op het hoofd van dat kind..Dood…
Weg kind…
Zo bizar…dat je altijd nog denkt…wat als het kind 1 minuut eerder of later…daar langs was gegaan?
NEE dat moest net toevallig weer toen op dat moment!!!!!!!
En dat draag ik nu dus al mijn hele leven met mij mee tijdens storm!
Kun je nagaan, ik denk er dus nog aan, dat moment van toevalligheden, dat moment waarop een mensenleven gestopt is door de natuur.
Waarom?
Zo wreed, maar de dood is dat ook.
De dood is erg, omdat het alles weghaalt dat geliefd is door mensen.
Omdat het zoveel verdriet veroorzaakt.
Terwijl de mens die heenging misschien wel in een prachtige wereld terecht kwam en denkt tjonge maak je niet zo druk tis hier mooier dan bij jullie hoor..duhuh!
Maar omdat we dit niet weten en dankzij een geloof van het één of ander, hopen we te weten wat er is na de dood…maar echt zeker?
Is geen mens….
