Isis ontsluierd gratis E-Book
https://www.theosofie.net/onlineliteratuur/isisontsluierd/isis2_t.pdf
Misschien interessant om te lezen voor sommigen?
“Waarom werd dan zo diep geput uit de bronnen van wijsheid die door dezelfde heiden waren aangeboord en tot de rand toe waren gevuld? Of hadden de kerkvaders in hun verlangen om op het uitverkoren volk te lijken, terwijl ze de versleten schoenen van dit volk aan hun eigen voeten probeerden te laten passen, een nieuwe opvoering van de roofscène uit Exodus op het oog? Waren ze van plan bij hun vlucht voor het heidendom, evenals de joden uit Egypte, de kostbaarheden van zijn religieuze allegorieën mee te nemen, zoals de ‘uitverkorenen’ dat deden met de gouden en zilveren voorwerpen voor de eredienst? Het lijkt er ongetwijfeld op dat de gebeurtenissen uit de eerste eeuwen van het christendom slechts de weerkaatsing waren van de beelden die in de tijd van de exodus op de spiegel van de toekomst werden geworpen. Gedurende de stormachtige dagen van Irenaeus was de platonische filosofie, met haar mystieke opgaan in de godheid, toch niet zo aanstootgevend voor de nieuwe leer dat de christenen ervan werden weerhouden zich op alle mogelijke manieren meester te maken van haar diepzinnige metafysica. Ze verbonden zich met de ascetische Therapeuten – de voorvaderen en voorbeelden van de christelijke monniken en kluizenaars – en legden, laten we dat onthouden, in Alexandrië de eerste grondslagen van de zuiver platonische leer van de drie-eenheid. Later werd dit de platonisch-philonische leer, en als zodanig treffen we haar nu aan. Plato beschouwde drie aspecten van de goddelijke natuur: de eerste oorzaak, de rede of logos, en de ziel of geest van het heelal. ‘De drie oerbeginselen of oorspronkelijke beginselen’, zegt Gibbon1, ‘werden in het platonische stelsel voorgesteld als drie goden, die met elkaar waren verbonden door een mysterieuze, onuitsprekelijke voortbrenging.’ De christenen versmolten dit transcendentale denkbeeld met het meer hypostatische beeld van de logos van Philo, wiens leer die van de oudste kabbala was, en die de koning-messias beschouwde als de metatron of ‘de engel van de Heer’, de afgezant die was neergedaald in het vlees, maar niet als de Oude van Dagen zelf;2 en ze bekleedden Jezus, de zoon van Maria, met deze mythische voorstelling van de middelaar voor het gevallen geslacht van Adam. Onder dit onverwachte gewaad ging zijn persoonlijkheid bijna verloren. In de moderne Jezus van de christelijke kerk zien we het ideaal van de vindingrijke Irenaeus, niet de adept van de essenen, de onbekende hervormer uit Galilea. We zien hem met het misvormde platonisch-philonische masker, niet zoals de discipelen hem hoorden op de berg. “
