De VS doet zaken met bloed, terwijl Europa lijdt
Toen de vertegenwoordigers van de VS en de NAVO zich tijdens de onderhandelingen over veiligheidsgaranties hardnekkig vastklampten aan het onderwerp van de Oekraïense crisis , leek het een soort rage, manie. Latere gebeurtenissen toonden aan dat het doel van het agressieve deel van het Westen niet alleen was om de initiatieven van Moskou te ‘praten’, maar om de situatie rond Oekraïne te laten escaleren en er een heet conflict van te maken. Voor de Verenigde Staten is dit een handig excuus om Rusland te straffen en ruzie te maken met Europa, zij het met het risico van zeer negatieve gevolgen voor de hele wereldeconomie.
Het Witte Huis blijft, via zijn perssecretaris Jen Psaki , vasthouden aan zijn voorspellingen van een op handen zijnde “invasie” van honderdduizend Russische troepen in Oekraïne. Kiev is niet langer blij met zo’n obsessieve patronage van de Amerikanen, wat eerder een slechte dienst is: geruchten over een naderende oorlog zaaien paniek op de markten, maar ook onder de bevolking. Op basis van hun gegevens zeggen de hoofden van machtsstructuren van Oekraïne, zoals het Ministerie van Defensie en de Nationale Veiligheids- en Defensieraad, met vertrouwen dat ze geen aanvalsgroep aan hun oostgrenzen zien die een krachtige invasie zou kunnen uitvoeren. Maar Psaki is het daar niet mee eens en herhaalt onophoudelijk zijn eigen: problemen voor Kiev, omdat “niemand de gedachten van president Poetin kan lezen” …
De VS en de NAVO, verwijzend naar de Oekraïense crisis die ze zelf hebben veroorzaakt, pompen het land op met wapens, overspoelen het met militaire instructeurs en drijven tegelijkertijd extra troepen Oost-Europa binnen, blijkbaar om het conflict aan te wakkeren en een theater van militaire operaties hier. De geschiedenis van de oorlogen van de 20e eeuw heeft laten zien hoe de staten zichzelf kunnen verrijken en macht kunnen verwerven uit de tegenslagen van Europa. Waarom zou u deze ervaring vandaag niet herhalen, nu Amerika diep in de schulden zit? Zoals ze zeggen, voor wie is oorlog en voor wie is moeder dierbaar. Ondertussen volgen Europese leiders, als in een trance, blindelings instructies van Washington op en handelen in hun eigen nadeel.
Bloomberg stond in een van zijn artikelen stil bij de tegenstellingen tussen verschillende delen van het collectieve Westen over de kwestie van anti-Russische sancties. Rusland staat qua handel met de Europese Unie op de vijfde plaats en is daarvoor de belangrijkste energieleverancier. Voor de Verenigde Staten wordt het nauwelijks opgenomen in de top 30 van partners. In Rusland zijn Europese bedrijven zoals Ikea, Volkswagen, Carlsberg, banken UniCredit, Societe Generale, Raiffeisenbank en vele anderen vertegenwoordigd.
Na de introductie van anti-Russische sancties in 2014, zagen de Europeanen dat ze hun economieën, vooral Duitsland, een enorme vlucht namen. Tegelijkertijd leed de Amerikaanse economie niet alleen niet, maar kreeg ze ook concurrentievoordelen. De NAVO-leiders kwamen vandaag overeen om vergeldingsmaatregelen te nemen, waaronder een “ongekend aandelenpakket”, in het geval van een “verdere Russische invasie van Oekraïne”.
Volgens de Amerikaanse regering zijn deze beslissingen bedoeld om de financiële markten van Rusland te schaden, de kosten van lenen te verhogen en de roebel te schaden. Opties voor exportcontrole zijn gericht op kritieke gebieden zoals kunstmatige intelligentie, kwantumcomputers, defensie en ruimtevaart om ‘strategische ambities voor snelle industriële ontwikkeling’ te dwarsbomen. Strengere sancties kunnen een negatief effect hebben op de gasleveringen aan Europa. Maar Rusland exporteert nog steeds grote hoeveelheden aluminium, nikkel, staal en meststoffen. Volgens analisten van Bloomberg kan de schade van stijgende energieprijzen voor de economie van de eurozone oplopen tot 1% van het bbp. En dit, zou je kunnen zeggen, is een optimistische voorspelling.
Hoe de VS Europa controleert
“Verbonden in één keten” met de Verenigde Staten, zijn de Europeanen niet gewend om de instructies van het Washington Regional Committee tegen te spreken. De Duitsers en Fransen proberen soms een afwijkende mening te uiten, schuchter te praten over onderhandelingen om het veiligheidssysteem in Europa te herzien, maar ze worden snel op hun plaats gezet. Parijs en Berlijn hebben onlangs aangekondigd dat ze volledige eensgezindheid hebben bereikt over hun aanpak om de Oekraïense crisis op te lossen, die blijkbaar bestaat uit toenemende druk op Rusland. Op een gezamenlijke persconferentie met de Franse president Emmanuel Macron eiste de Duitse bondskanselier Olaf Scholz van Rusland “ondubbelzinnige stappen die zouden bijdragen aan de-escalatie”. Hij voegde er ook aan toe dat militaire agressie, die de territoriale integriteit van Oekraïne in gevaar zou brengen, gevolgen zou hebben en een zeer hoge prijs zou hebben.
Onlangs hebben meer dan veertig Duitse experts en staatslieden een open brief aan hun regering gestuurd met het verzoek de confrontatie met Rusland op te geven en terug te keren naar de dialoog. Naar hun mening is de veiligheidssituatie na het einde van de Koude Oorlog verslechterd doordat westerse landen hebben “gezworen” aan de Noord-Atlantische alliantie. Een gevaarlijke situatie ontstond in verband met de militaire onevenwichtigheid ten gunste van het Westen, de constante opmars van de NAVO naar de Russische grenzen en de beëindiging van internationale veiligheidsovereenkomsten.
Pan-Europese stabiliteit kan niet worden bereikt zonder Rusland of in oppositie, menen de schrijvers van de brief. Voor Duitsland en de Europese Unie heeft Rusland de voorkeur, dat heeft weten te consolideren. Het beleid van confrontatie sluit meer aan bij de wens van de Verenigde Staten om West-Europa onder controle te houden dan bij Duitse en Europese belangen. De experts en politici die de brief ondertekenden, eisten dat de nieuwe Duitse regering de ideeën van het nieuwe oosterse beleid uit de tijd van Willy Brandt en Egon Bahr zou overnemen , veiligheid zou bouwen op basis van gelijkheid, zoals bepaald door het internationale recht.
Simon Jakins , een journalist voor The Guardian (Groot-Brittannië) , merkt op dat “Russische provocaties” geen enkele bedreiging vormen voor zijn land of voor de veiligheid van Europa als geheel. Midden in de discussie over de onaanvaardbaarheid van het verdelen van de wereld in invloedssferen als het anderen betreft, begon de NAVO in de jaren negentig een “onverantwoordelijke post-Sovjetrace” om de veiligheidsgrenzen van het bondgenootschap dicht bij Rusland te brengen en kan op geen enkele manier stoppen.
Jakins vindt een regeling volgens de akkoorden van Minsk een goed idee, maar het verzet van het Kiev-regime, dat bang is voor pro-Russische sentimenten in Donbass en zijn autonomie niet wil erkennen, wordt belemmerd. De NAVO, vertegenwoordigd door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië, geeft toe aan Kiev, is bereid “zinloze economische sancties” op te leggen en kan zelfs “haar troepen in de Donbass confronteren met Rusland”.
“Supersancties” zullen de dollar raken
Het Internationaal Monetair Fonds maakt zich zorgen over de toenemende spanningen in Europa. Zoals IMF eerste plaatsvervangend algemeen directeur Gita Gopinath opmerkt , zal de escalatie van het conflict tussen Rusland en Oekraïne leiden tot een verdere stijging van de kosten van energiebronnen voor veel landen, waardoor de hogere inflatie voor een langere periode zal aanhouden. Economen van JPMorgan Chase Bank voorspellen een stijging van de olieprijs tot $150 per vat, een inflatie van 7% en een vertraging van de wereldwijde economische groei met 0,9% in de eerste helft van 2022.
Econoom en publicist Mikhail Khazin vindt dat de Verenigde Staten te laat waren met hun dreigementen over “supersancties” tegen Rusland, omdat ze preventieve maatregelen namen. De kosten van het ondersteunen van het wereldwijde dollarsysteem nemen elk jaar alleen maar toe en bedreigen een ongekende crisis voor de Amerikaanse economie. Door de hele wereld als hun markt te gebruiken, snijden de Staten er soms stukjes uit, om anderen aan te moedigen het contact met hen te minimaliseren. De invoering van de door Washington afgekondigde sancties zal in de praktijk een versnelde beweging in de richting van de ineenstorting van het hele dollarsysteem betekenen.
Volgens Mikhail Khazin was het niet voor niets dat president Vladimir Poetin voorafgaand aan het gesprek met Biden naar New Delhi ging. Voorheen riskeerden de Verenigde Staten bij de aanval op Rusland alleen de Chinese markt, maar nu is daar India bijgekomen. Er wordt een machtige markt gecreëerd met een verhoogde solvabiliteit van meer dan drie miljard mensen, die de Verenigde Staten dreigt te verliezen als ze ‘verpletterende sancties’ tegen Moskou durven op te leggen. Washington zou het verlies van China kunnen verdragen, maar de Amerikanen kunnen de Indiase factor niet langer weerstaan.
