Psycholoog James Laird vroeg proefpersonen mee te doen aan een studie naartelepathie. Een man en een vrouw moesten elkaar diep en lang in de ogen kijken, om te raden wat de ander dacht. Helaas was er geen enkel bewijs voor bovennatuurlijke krachten. Toch was het experiment meer dan geslaagd.

Laird probeerde namelijk iets anders te testen. Hij wilde weten of mensen, wanneer ze elkaar lang in de ogen kijken zoals verliefden dat doen, ook iets van de bijbehorende gevoelens van aantrekking en verliefdheid meekrijgen. Zijn hypothese bleek te kloppen. Bijna alle proefpersonen kregen speciale gevoelens voor hun telepathische partners. Dat varieerde van licht amoureuze gevoelens tot echte affectie. ‘Ik kijk jou diep in de ogen, ik zal wel verliefd zijn’, zoiets.

Waarom is het interessant? Dit onderzoek verraadt een principe van de menselijke geest dat wij massaal onderwaarderen. De manier waarop je je gedraagt, beïnvloedt je gevoel. Dat onderschatten wij al snel. We zijn gewend geraakt aan een bepaalde volgorde in de ‘Loop der Dingen’ en staren ons daar blind op. Als we ons vrolijk voelen glimlachenwe. Als we honger hebben maken we eten. Als we verliefd zijn sturen we liefdesmails. Door vast te houden aan die volgorde beperken we onszelf. Sterker nog: het zou wel eens de belangrijkste reden kunnen zijn waarom sommige mensen ongelukkig zijn en liefde ontberen.

Veel mensen hebben geleerd in een bepaalde lijn te denken: ‘Pas als mijn partner aardig doet, doe ik misschien ook weer aardig’. Of: ‘Pas als ik een partner heb, kan ik weer genieten van het leven.’ Onderzoek laat zien dat deze mensen onnodig lijden. Het loont namelijk om andersom te redeneren. Door aardig te doen tegen je partner zonder dat deze het verdient kun je soms de relatie redden. De dansles missen of het etentje skippen omdat je je verdrietig en lusteloos voelt lijkt misschien logisch, maar vaak is dat nou precies wat je niet moet doen.

Kunstmatig anders doen of een nieuwe situatie opzoeken is de snelste route naar positieve verandering. In de nieuwe context vinden je hersenen al snel de gedachten en herinneringen die daarbij passen. Zelfs een potlood tussen je tanden houden terwijl je dit leest maakt dat je gelukkiger wordt omdat het je lachspieren activeert en daardoor gelukkige gedachten oproept. De hersenen maken een intuïtief optelsommetje van alle prikkels die ze krijgen.

Als je je stemming en die van de mensen om je heen wilt beïnvloeden is er weinig beter dan eventuele weerstand overwinnen en te lachen, dansen of lief te hebben. Wie doet alsof dewereld vol liefde is, treft haar veel vaker.

– In feite niet zo raar, ik vermoed dat de mensheid dit in vroegere tijden gewoonweg kon van nature.
We zijn dit verleerd.
Zoals wij enkele jaren terug allerlei telefoonnummers uit ons hoofd kenden, weten we het nu nauwelijks nog dankzij een slimme foon.

We hoeven er niet meer bij na te denken, zolang we die opslag bij ons hebben kunnen we iedereen bellen die wij willen.
Maar wat als wij geen telefoon zouden hebben, helemaal niet, ook niet die ouderwetse thuis?
Dan ontwikkelen zich weer meer natuurlijke gaven.
Die in feite normaal zijn.
Dieren zijn nog wel zo ingesteld.

Een hond voelt verdriet aan op afstand etc…
Met een dier kun je nog telepathisch als je wilt contact leggen.
Het zijn beelddenkers ze lezen ook beelden, probeer het maar eens uit.
Zie een beeld voor je alsof je televisie kijkt.. en kijk het dier aan…
Laat zien in gedachten wat je bedoelt.
🙂
It works!
Maar, we zijn zo druk met alledag, dat we dit niet meer kunnen en het zelfs absurd vinden.
Maar als je heel diep nadenkt is alles al absurd!

En toch bestaat het…