web analytics
11:11 Dubbele getallen
Maatschappij & Psyche

Man schiet Duitse wolf dood

https://www.ad.nl/buitenland/nederlandse-jager-schiet-duitse-wolf-dood~abfed442/

Werkelijk…mensen toch…
Een Duitse wolf, hoe ziet men dat voor zich?

Dat dier is van niemand, dat is de natuur, en dat loopt waar het wil. Het kent ook geen grenzen laat staan dat het begrijpt wat er één is!
Dus hij is niet Duits!
Ook niet Nederlands ofzo.

Men heeft aangifte gedaan tegen de jager die de Duitse wolf doodschoot want mocht niet.
Wolf vloog de honden aan van de jager…dus ja wat moet je dan?

Denk dat de Nederlandse jager geen Duits sprak, dus die wolf verstond hem niet hé?

Oké voor de duidelijkheid, mensen hebben de wolf lang geleden weggestuurd uit onze regio… men wilde dat niet…want zg deed de wolf niets, maar hij vrat wel schaapjes enzo op…dat was lastig.
Hondsdolheid niet te vergeten natuurlijk!
Dus men was blij dat de wolf eindelijk weg was! Vertrokken naar verdere oorden…
Nu is er een nieuwe generatie die denkt ow wat schattig…de wolf is terug!!!!!!
Hoeraaaaaaaaa…nou niet echt!

Waarom moet de mens telkens weer het wiel gaan uitvinden onvoorstelbaar, men weet dit toch?
Een stukje geschiedenis over de wolf die hoe mooi het dier ook is… niet voor niets ooit verdreven is.

Geschiedenis
Ooit waren wolven een gewone verschijning op het gehele noordelijk halfrond, maar door toedoen van de mens is hun leefgebied drastisch ingeperkt. Voor een deel is dat omdat het leefgebied door de mens voor andere doeleinden in gebruik genomen is, maar veelal ook door vervolging van de soort. In Europa is de wolf steeds verder teruggedrongen. In de zestiende eeuw kwamen er nog wolven voor in Engeland, maar daar worden ze al eeuwen niet meer waargenomen. In Nederland en België is de wolf sinds het begin van de negentiende eeuw verdwenen. Ook in verschillende andere Europese landen was de wolf geheel of vrijwel geheel uitgeroeid. De wolf was nog in redelijke aantallen aanwezig in Noorwegen, Zweden, Finland, Rusland, Polen, en waarschijnlijk ook in Tsjechië en het gebied dat oostelijker en zuidelijker daarvan ligt.

Wolven in Europa

Wolf in gevangenschap
Schattingen van aantallen wolven in Europa (anno 2000): Frankrijk 100, Duitsland 100, Zweden 200, Portugal 300, Spanje 500 tot 2000, Italië 400, Slowakije 400, Polen 900, Finland 150, Rusland 10.000. Tevens zijn er kleinere aantallen wolven in Slovenië, Tsjechië, Kosovo, Oostenrijk en Zwitserland.

Tegenwoordig wordt de wolf in vele landen beschermd, in Duitsland sinds 1989. In Frankrijk en Duitsland wordt er geld uitgekeerd voor door wolven veroorzaakte schade. Enkele wolven dragen zenders zodat ze goed te volgen zijn.

Oost-Europa en Duitsland
Na de Tweede Wereldoorlog zijn er in Duitsland minstens negen wolven doodgeschoten die het gelukt was de grens te passeren. De kansen zijn echter gekeerd en de aantallen wolven nemen tegenwoordig weer toe. Door de val van het communisme in de Sovjet-Unie is de jacht verminderd en zijn de aantallen sterk toegenomen. Via Polen zijn ook in Duitsland weer wolven teruggekeerd. Aanvankelijk leefden ze op een legeroefenterrein in de deelstaat Saksen bij het drielandenpunt met Polen en Tsjechië in de Niederschlesischer Oberlausitzkreis. In 1996 zijn de eerste wolven uit Polen naar Duitsland gekomen, de roedels vestigden zich vaak op oude Sovjetlegerterreinen.[10] In 2005 waren dat er nog twee: één op de Neustadler heide met vijf welpen en een roedel op de Muskauer Heide met acht welpen. In de tussentijd was er sprake van vermenging met herdershonden, wat vaker voorkomt bij wolven en honden. In 2009 waren er in Duitsland vier roedels met jongen, plus nog wat enkelingen. Hun aantal werd geschat op 40 dieren. Op 4 maart 2010 werd bekend dat er in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen op ongeveer 180 kilometer van de Nederlandse grens een wolf was waargenomen.[11] Na het verslinden van een schaap werd de aanwezigheid met een DNA-test bewezen. In 2012 werd een doodgeschoten wolf gevonden in het Westerwald tussen Keulen en Frankfurt. Ook in dat jaar werd een nest waargenomen dat geboren was op een legerplaats bij Munster in Nedersaksen, 170 kilometer van de grens met Groningen en Drenthe.[12] In april 2013 werd een wolf vastgelegd door een “fotoval” op een militair oefenterrein nabij Meppen in Nedersaksen, iets meer dan 15 kilometer van de Nederlandse grens.[13]

In 2013 werd het aantal wolvenroedels in Duitsland vastgesteld op 23, waarvan de meeste ten zuidoosten van Berlijn. De meest westelijke roedel bevond zich op de Lüneburger Heide bij Munster. Daarnaast bevond zich nog een wolvenpaar zonder welpen bij Bergen, nog iets westelijker. Solitaire wolven zijn gezien door heel Noord-Duitsland, inclusief de Nederlandse en Deense grens.[14]

In het uiterste zuiden rukt de wolf vanuit Italië op naar Duitsland. In 2010 werd er een solitaire wolf gesignaleerd bij Bayrischzell.[15]

In Polen werd het aantal wolven in het voorjaar van 2011 geschat op 750 exemplaren.[16] Wolven komen voor in het hele land, behalve het centrale gedeelte. In 2008 werd de populatie in Litouwen geschat op 200 exemplaren, ongeveer 15 tot 20 roedels, verspreid over het hele land.[17] Wolven komen daarnaast algemeen voor in grote delen van Rusland, Estland, Letland, Wit-Rusland, Oekraïne, Slowakije, Bulgarije, Roemenië, Kroatië, Kosovo, Montenegro, Macedonië, Bosnië-Herzegovina, Albanië, Griekenland (vooral noord Griekenland en Peleponesos) en Turkije. Een kleine populatie wolven leeft in Hongarije[18] en Tsjechië, waar in 2008 twee roedels leefde in de westelijke Beskiden langs de Slowaakse grens.[19]

Scandinavië

Een wolf in een dierentuin
In het begin van de 19e eeuw was er een groot wolvenbestand in Noorwegen en Zweden, maar dat verminderde sterk tot het midden van de 20ste eeuw. Deze teruggang had een aantal oorzaken: een uitbraak van de wolvenpest rond 1840 en in 1845 bewoog de Noorse overheid tot een campagne om de wolven uit te roeien. De sterke bevolkingsgroei had tot gevolg dat er minder prooidieren beschikbaar kwamen. In de jaren 60 van de 20e eeuw waren er waarschijnlijk geen wolven meer in Noorwegen en Zweden. Vanaf het einde van de jaren 70 kwamen er weer nieuwe dieren vanuit Finland en Rusland, en zijn er fokprogramma’s gestart. Het wolvenbestand in Zweden en Noorwegen omvatte in de winter van 2006/2007 tussen 127 en 151 dieren, waarvan 19 tot 21 dieren in Noorwegen gevonden werden en de rest in Zweden.[20] In de winter van 2010/2011 werd de wolvenpopulatie in Noorwegen en Zweden geschat op 289 tot 325 dieren, waarvan het grootste deel nog steeds in Zweden. De provincies met de grootste wolvendichtheid zijn Värmland, Dalarna en Gävleborg: alle in Svealand.[21] De Noorse wolven bevinden zich vooral in de grensstreken met Zweden in het zuiden van het land. Het dunbevolkte noorden van Zweden is erg geschikt voor wolven, maar door de roofdierjacht aldaar is het erg moeilijk voor wolven om er te overleven. Regelmatig steken er Finse wolven de grens over op zoek naar nieuw leefgebied; deze dieren bereiken zelden centraal Zweden.

De Finse populatie wolven werd in 2012 geschat op 180 tot 200 dieren. De Finse wolven staan in nauw contact met de veel grotere populaties in Rusland. Net als in Zweden en Noorwegen is het lastig om te overleven in het noordelijk deel van het land, aangezien er veel jacht op roofdieren wordt gemaakt door de plaatselijk rendierherders. Wolven komen in principe voor in geheel Finland, maar het meest in het midden van het land. De meeste roedels leven in de regio Kainuu. Sinds 2005 gaat de wolvenpopulatie achteruit, onder andere door de (illegale) jacht.[22]

In 2012 werd voor het eerst in ongeveer 200 jaar een wolf gesignaleerd in Denemarken. Vogelaars merkten de wolf op en een paar dagen later werd het beest dood teruggevonden in de buurt van Thy, in het noorden van het land. Na onderzoek bleek de wolf afkomstig uit Lausitz, een wolvengebied in Duitsland. Kort na de dood van de eerste wolf werd een tweede wolf gesignaleerd bij Ringkøbing.[23] In 2014 is door middel van DNA-analyse vastgesteld dat er in Denemarken al minstens 11 verschillende wolven hebben rondgelopen in de laatste twee jaar.[24]

Benelux
Omstreeks 1800 kwamen wolven in Nederland nog in redelijke aantallen voor. In 1897 is nog een wolf waargenomen (bij het Noord-Brabantse Heeze), maar aangenomen kan worden dat al decennia eerder er geen populaties meer in Nederland voorkwamen en het dier uitgestorven was. Ook in België was de soort tegen het einde van de 19de eeuw uitgestorven.[25]

Meer dan een eeuw konden wolven alleen in dierentuinen worden waargenomen. Wel waren er in de laatste decennia van de 20e eeuw discussies over de wenselijkheid en mogelijkheid de wolf in Nederland te introduceren.

Na 2000, en na 2015 in toenemende mate, werden er geregeld meldingen gedaan van wolven, zowel in (Oost-)België als in Nederland (langs de gehele oostgrens). In 2011 is er met grote zekerheid een wolf gezien in Duiven (Gelderland)[26] In 2015 is een jong Duits exemplaar op beeld vastgelegd toen hij rondtrok in Drenthe[27][28][29] en Groningen.[30][31][32]

In België werden in Wallonië wolven gesignaleerd in 2011 (Gedinne, Namen)[33] en in 2016[34](Masbourg, Luxemburg).[35] In januari 2018 was de eerste bevestigde terugkeer van de wolf in Vlaanderen.[36][37]

Bestand:Schaapherder José over de droogte en het nieuwe gevaar- de wolf.webm
2018: Schaapherder José over de droogte en het nieuwe gevaar – de wolf
Hoeveel wolven kunnen overleven in de Benelux is onbekend. Volgens een modelstudie uit 2012 zouden in Nederland in de Oostvaardersplassen, de Veluwe en in sommige andere delen in het oosten van Nederland roedels wolven kunnen overleven.[38][39]

Zuid-Europa
De wolf is in Italië nooit uitgestorven. Op een gegeven moment bereikte de situatie van de populatie Italiaanse wolven wel een kritiek punt, met aantallen in de buurt van de honderd, maar ze hebben het in Zuid-Italië overleefd. Er is een kleine, maar stabiele groep wolven in het Parco Nazionale d’Abruzzo.

In de jaren 1970 werden wolven waargenomen in Umbrië en in Emilia-Romagna, in 1985 in Alessandria in de Italiaanse regio Piëmont en het grensgebied met Frankrijk, en in 1994 in Valle di Susa. Aantallen en gebieden nemen met iets van 20 tot 40% per jaar toe.

Er zijn sinds 1995 meldingen van enkele wolven in “le massif du Carlit” in de Pyrénées-Orientales. Genetisch onderzoek heeft aangetoond dat deze uit Italië komen, en niet uit de Spaanse wolvenpopulatie die meer naar het westen leeft. Hieruit blijkt met welke snelheid ze zich in nieuwe gebieden kunnen vestigen. Per jaar komen ze een 20 tot 50 km verder naar het westen, noorden en oosten voor. Inmiddels zijn ze ook aanwezig in Aubrac in het departement Lozère. Vanuit Italië en/of Frankrijk is de wolf ook sinds 1995 weer op kleine schaal aanwezig in Zwitserland. Er zijn waarnemingen in Zwischbergental, Goms en Mattmark in het kanton Wallis, Surselva in het kanton Graubünden, Zürich, Freiburg, Ajoie in het kanton Jura, Vallorbe in het kanton Vaud en Ticino. In Slovenië ligt de noordelijke grens van de Zuidoost-Europese wolvenpopulatie. Hiervan zijn de eersten de grens met Italië overgestoken. Slowakije vormt de westelijke grens van de Oost-Europese wolvenpopulatie. Van Tsjechië is bekend dat er kleine populaties rondlopen.

Sinds 1992 zijn er waarnemingen van wolven in Frankrijk. In de Alpen, de grensstreek met Italië, in de Mercantour en daarbuiten. DNA-analyse heeft aangetoond dat deze dieren uit Italië komen. Tijdens de Ronde van Frankrijk werd er zelfs door boeren actie gevoerd tegen de wolven in de Alpen omdat er slachtoffers bij de schapen vielen. In 2005 schatte men dat er ongeveer 80 wolven in Frankrijk leefden in 7 tot 11 roedels. Het jaar daarop werd het aantal op meer dan honderd dieren geschat. Er is dat jaar een vergunning afgegeven om zes wolven af te schieten als deze meerdere malen schapen doodden. In 2004 zijn er daadwerkelijk drie dieren afgeschoten.

Begin 2018 was de geschatte populatie gegroeid naar 350 wolven.[40] Op 19 februari van dat jaar presenteerde de minister van Milieu, Nicolas Hulot, zijn visie op de toekomst van de wolf in Frankrijk. Hij acht een aantal van 500 in 2023 aanvaardbaar. Als de groei te snel gaat, is een jaarlijks afschot van 10% mogelijk.

Relatie met de mens

Groep reuen in dierentuin Dierenrijk, Mierlo, december 2009

Een illustratie uit het Franse weekblad Le Petit Journal van 25 januari 1914, waarin een kind wordt gegrepen door een wolf.

Een afbeelding van wolven die een slee aanvallen.
Vanaf het moment dat mensen schapen en geiten begonnen te houden om in hun levensonderhoud te voorzien, zijn wolven als schadelijke dieren beschouwd omdat ze dieren uit de kuddes roofden.[41] In de loop der tijd is het dier om die reden bejaagd en op veel plaatsen uitgeroeid. De Bijbel, en met name het Nieuwe Testament, waarin Jezus werd voorgesteld als een herder die zijn kudde hoedde en beschermde tegen wolven, heeft het imago van de wolf geen goed gedaan.[41] In verhalen en sprookjes werd de wolf ook afgeschilderd als een dier dat mensen aanviel. Waarschijnlijk geen enkel verhaal is zo slecht geweest voor het imago van de wolf als mensenverslinder als het sprookje van Roodkapje, op schrift gesteld in 1697 door Charles Perrault maar waarschijnlijk ouder.[42]

In de praktijk vlucht een wolf meestal voor een mens. Mensen en kinderen worden slechts in uitzonderlijke gevallen aangevallen, vrijwel alleen als ze zich wagen in de buurt van een nest met jongen. Er zijn veel gevallen gedocumenteerd waarin wolven mensen doodden. In vergelijking met carnivoren van ongeveer dezelfde grootte maakt de wolf echter relatief weinig dodelijke slachtoffers onder mensen.[43] In ongeveer de helft van de gevallen gaat het om hondsdolle wolven. De hond, de naaste verwant van de wolf, maakt jaarlijks wereldwijd enkele tienduizenden dodelijke slachtoffers. Wolfshonden kunnen brutaler zijn dan echte wolven. Ze leven ook vaker in de omgeving van bewoonde plaatsen, waardoor ze potentieel veel gevaarlijker zijn voor vee en mensen.

Individuele wolven zijn schuw. Hoe groter de roedel is, hoe meer de wolf durft te bejagen. Een eland wordt nooit door één of twee wolven aangevallen, dat gebeurt alleen met een groep van zes of meer dieren. Aan de andere kant heeft de wolf de voorkeur om in kleine groepen van twee of drie dieren te leven in landschappen waar voldoende kleine prooien te bemachtigen zijn. Het vormen van grote roedels lijkt vooral te gebeuren in gebieden met lange koude winters met veel sneeuw. In zo’n periode zijn grote prooien nog goed te vinden, de kleine prooien zijn dan in winterslaap of leven diep verborgen onder de sneeuw. Ook grote roedels mijden doorgaans de plaatsen waar ze mensen kunnen tegenkomen.

Hoe wolven reageren op mensen is grotendeels afhankelijk van hun eerdere ervaringen met mensen: wolven die geen negatieve ervaringen hebben met mensen en niet van mensen afhankelijk zijn voor voedsel, tonen weinig angst. Ze zijn over het algemeen niet gevaarlijk voor een mens zolang ze met weinig zijn, voldoende voedsel hebben, weinig contact hebben met de mensen en er af en toe op ze wordt gejaagd.[44] Hoewel wolven agressief kunnen reageren als ze getart worden, blijven dit soort aanvallen meestal beperkt tot oppervlakkige beten in de ledematen.

Feitelijk roofzuchtige aanvallen worden meestal gedaan door een individuele wolf of een roedel die ervaring heeft met aanvallen op mensen. Dergelijke aanvallen kunnen voorafgegaan worden door een lange periode van gewenning waarbij wolven geleidelijk hun angst voor mensen verliezen.[45] De wolf valt zijn slachtoffer over het algemeen aan door hem bij de hals te pakken en weg te slepen om hem op te eten, tenzij hij wordt verstoord. Dit soort aanvallen blijken in tijd en plaats gegroepeerd voor te komen, en gaan meestal door tot de op deze manier geconditioneerde dieren worden gedood.[46] Roofzuchtige aanvallen kunnen op elk moment van het jaar voorkomen, met een piek in de periode juni-augustus, wanneer de kans dat mensen beboste gebieden betreden toeneemt (in verband met het grazen van vee of om bessen en paddenstoelen te plukken),[47] hoewel er ook aanvallen van niet-hondsdolle wolven in de winter bekend zijn, meer bepaald in Wit-Rusland en Oekraïne en in de Russische districten Kirovsk, Irkoetsk en Karelië. Wolven met welpen hebben in de zomer meer problemen om aan voedsel te komen.[47] De meerderheid van de slachtoffers van roofzuchtige aanvallen zijn kinderen; in de zeldzame gevallen waarin volwassenen worden gedood, zijn de slachtoffers bijna altijd vrouwen.[47]

Geschiedenis
In het Europa van vóór de 20ste eeuw waren aanvallen van wolven op mensen niet algemeen, maar ze maakten wel deel uit van de alledaagse risico’s van het leven.

In Frankrijk werden er in de periode 1580-1830 3272 mensen gedood door wolven, zo blijkt uit historische bronnen. Daarvan werden er 1961 gedood door niet-honsdolle wolven.[48]

Uit kerkelijke en administratieve bronnen uit Italië is naar voren gekomen dat er in het centrale deel van de Povlakte[49] in de 15de tot de 19de eeuw 440 mensen werden gedood door wolven.[50]

Vóór 1882 werden in Fennoscandinavië in 300 jaar tijd 94 kinderen onder de leeftijd van 12 jaar gedood door niet-hondsdolle wolven.[51]

Tussen 1840 en 1861 vonden in Rusland 273 aanvallen door niet-hondsdolle wolven plaats, wat de dood van 169 kinderen en 7 volwassenen tot gevolg had.[52] Tussen 1944 en 1950 werden in de oblast Kirov 22 kinderen in de leeftijd van 3 tot 17 jaar gedood door wolven.[53]

Er zijn talrijke verslagen vastgelegd van aanvallen door wolven in Azië, waarbij drie Indiase deelstaten melding maakten van een groot aantal niet-hondsdolle aanvallen in de afgelopen decennia. Deze aanvallen werden gedocumenteerd door professionele biologen.[54] In Hazaribagh raakten tussen 1980 en 1986 100 kinderen gewond en werden er 122 gedood.[55]

In Noord-Amerika, waar ongeveer zestigduizend wolven leven, zijn aanvallen van wolven op mensen een zeldzaamheid. Uit de mondelinge geschiedenis van een aantal inheemse Amerikaanse stammen blijkt dat wolven zo nu en dan wel mensen doodden. Stammen die in de bossen leefden vreesden wolven meer dan hun tegenhangers die op de toendra leefden, omdat hun ontmoetingen met wolven meestal plotseling en van tamelijk nabij waren.[56] Het geringe aantal gemelde aanvallen in Noord-Amerika in vergelijking met Eurazië wordt vaak in verband gebracht met de van oudsher grotere beschikbaarheid van vuurwapens in Noord-Amerika, waardoor de Noord-Amerikaanse wolven meer leerden om mensen te vrezen dan hun Euraziatische soortgenoten.[57][58] Ontmoetingen met agressieve wolven lijken in Noord-Amerika echter in aantal toe te nemen. In één studie worden 80 gevallen vanaf 1915 in Alaska en Canada genoemd waarbij wolven mensen dicht benaderden of aanvielen, waaronder 39 gevallen van agressie door ogenschijnlijk gezonde wolven en 29 gevallen van onverschrokken gedrag van niet-agressieve wolven.[59]

Recente gevallen
In de periode vanaf 1998 zijn er wereldwijd 23 gevallen bekend van mensen die door wolven zijn gedood. Twintig van deze slachtoffers vielen in Azië (m.n. Rusland en Afghanistan), twee in Noord-Amerika en één in Europa (Zweden).

In 2006 overleed een jongetje in een dierentuin in Rusland door bloedverlies nadat hij was gebeten door een wolf die hij probeerde te aaien.[60]

In Noord-Amerika vielen in de periode 2000-2010 twee dodelijke slachtoffers, Kenton Joel Carnegie (22 jaar oud, 2005, in Saskatchewan, Canada)[61] en Candice Berner (32 jaar oud, 2010, in Alaska).[62]

Hondsdolheid
Vergeleken met andere diersoorten komt hondsdolheid bij wolven weinig voor, omdat wolven geen primaire gastheer zijn voor de ziekte. Wolven kunnen de ziekte oplopen door contact met andere dieren zoals honden, jakhalzen en vossen. Gevallen van hondsdolheid bij wolven zijn zeer zeldzaam in Noord-Amerika, maar algemeen in het oostelijke Middellandse Zeegebied, in het Midden-Oosten en in Centraal-Azië. Bij hondsdolle wolven ontwikkelt de fase van “razernij” zich tot een hoog niveau. Daardoor, en door hun formaat en kracht, zijn dolle wolven misschien wel de gevaarlijkste hondsdolle dieren.[63] Beten van hondsdolle wolven zijn 15 keer gevaarlijker dan die van dolle honden.[64] Hondsdolle wolven opereren meestal alleen, reizen over grote afstanden en bijten vaak grote aantallen mensen en huisdieren. Ze vallen het meeste aan in het voorjaar en de herfst en in tegenstelling tot gezonde wolven eten ze hun slachtoffers niet op. Hondsdolle agressie duurt over het algemeen slechts een dag.[46] Gezonde wolven kiezen hun slachtoffers uit en letten daarbij op tekenen van zwakte of ziekte. Daarentegen vallen dolle wolven willekeurig aan wat voor ze komt te staan, waardoor menselijke slachtoffers in de meeste gevallen volwassen mannen zijn.[47]

https://nl.wikipedia.org/wiki/Wolf

 

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥