Vrienden waar je niets aan hebt
Ooit werd ze mijn vriendin.
Op de middelbare lachten we heel wat af en gingen wij vaak uit samen.
Op een dag kwam het niet uit.
Dat ze vriendinnig was, nadat ik iets in mijn glas drinken kreeg en ik ziek bij de bar op de grond lag en zij lachend aankwam met haar zus om te vragen of alles wel goed ging.
Niemand van die groep zg vrienden zorgde ervoor dat ik thuis kwam.
De portier die ik kende sprak er schande van, gaf 25 gulden voor de taxi, richting een kamer op een lege zolder, waar ik enkele dagen verbleef, nadat ik mijn thuishaven was ontvlucht.
Ik had niets met drugs! Te gevoelig voor die zooi etc dus die avond? Geen idee wat er in dat glas zat, maar alles werd wazig voor mijn ogen en ik was zo ziek als een hond.
Trillen en maar kotsen.
Die zg vriendin zag ik nog een keer, in al die jaren, ik was geen uitgaander meer na deze nare ervaring. Dus geen uitgaansvoer meer blijkbaar.
Ik woonde inmiddels op kamers, maar geen vriendin te zien!
Vele jaren later kom je toch weer in contact met elkaar.
Ze had een man en een kind.
We bezochten elkaar enkele malen.
De klik werd nooit meer zoals deze was, dat lag vast aan mij.
Ik had wat vertrouwen verloren, maar altijd bereid om mensen een kans te geven om opnieuw… vriend te zijn!
Maar helaas ook dit keer, bleken blikken van haar man en haar onderling tekens van enig misbruik!
Oh wat is het al laat, etenstijd zullen we maar gaan?
Oh we halen wel chinees.
oh leuk!
En ze aten weer mee.
Op een dag mochten we mee eten bij hen.
We kregen een (lees 1) wit bolletje met kipfile.
Vol verbazing keken we naar een zg avondeten. Wat was dit?
Het contact verwaterde wel weer op den duur. Niet omdat bolletje ofzo hoor.
Zij gescheiden inmiddels, toch weer eens contact.
Koffie doen?
Ja hoor prima!
Dagje strand werd een dagje knalrood verbrand en ze had zg niets gezien?
Het bleef vreemd. Toch nog de kerst opleuken met een gourmet, zelf betaald uiteraard, dat doe je voor je gasten immers? Fatsoen hé?
Na jaren geen contact, kom ik haar nog wel eens tegen!
Ik ben altijd enthousiast en te aardig, bedenk ik mij.
Ik ben weer die zg ”sukkel” in hun ogen, die ”trapt” in mensheid die niet oprecht is en begaan!
Die egocentrisch is en enkel denkt aan zichzelf blijkbaar.
Ik ben er wel klaar mee eigenlijk.
Want als ik na ga wat zij voor mij deed?
Is dat eigenlijk niets.
En dat zijn dus geen vrienden.
En ze zijn het nooit geweest. Ik was leuk voor de fun, en om mee uit te gaan!
Maar dat zij zich ooit druk zou maken om mij als mens?
Nope!
Zonde van de tijd die je spendeert aan dat soort types.
