web analytics
11:11 Dubbele getallen
Gezondheid & UiterlijkMaatschappij & Psyche

OVERGEWICHT DOOR EEN VIRUS: HOE DIT HET SPEL VERANDERT

OBESITAS DOOR EEN VIRUS: HOE DIT HET SPEL VERANDERT

Vaak zullen geschoolde artsen zeggen: “Obesitas is een ziekte”, maar niet veel mensen geloven het. De overheid en verzekeringsmaatschappijen willen niet toegeven dat obesitas een ziekte is, omdat ze dan de behandeling zouden moeten dekken zoals voor andere ziekten. Zelfs een groot deel van de zorgprofessionals die obesitas behandelen, denkt niet noodzakelijk aan obesitas als een ziekte. Dit kan zijn omdat de behandelingen die zij bieden zijn gebaseerd op obesitas, een gedragsprobleem dat alleen kan worden behandeld door gedragsveranderingen, zoals eetgewoonten en lichaamsbeweging en levensstijl.

Maar, wat als obesitas zou kunnen worden ‘gevangen’, zoals verkoudheid? Wat als er een virus was dat experimentele dieren vet maakte en werd geassocieerd met obesitas bij mensen? Hoe zouden politici en andere beleidsmakers zich gedragen als zij door overgewicht besmet zouden raken door simpelweg in de buurt van een besmet persoon te zijn? Zou dit enig verschil maken in het beleid van de gezondheidszorg of de discriminatie van mensen met obesitas veranderen?

Wat als het hebben van obesitas niet jouw schuld was?

Obesitas komt naar voren als een epidemie
Heb je je ooit afgevraagd waarom obesitas ineens een probleem werd in de Verenigde Staten? Waarom begon plotseling, rond 1980, de prevalentie van zwaarlijvigheid 10 keer sneller te schieten dan van 1960 tot 1980? Wist je dat obesitas rond 1980 overal ter wereld begon te stijgen, zowel in rijke als in arme landen?

Fastfood, frisdrank, tv, computers, magnetrons, grotere porties, geen lichaamsbeweging op school en veel andere dingen zouden de obesitas-epidemie in Amerika hebben veroorzaakt; arme landen zoals Paraguay en Panama hebben echter niet veel van deze luxe, en zeker niet zoveel als wij. Dus, waarom hebben ze een hogere mate van obesitas dan wij? Op korte tijd moet er iets zijn veranderd in de omgeving over de hele wereld. Wat kan dat doen? Het antwoord: een infectie kan dat doen.

Adenovirus-36 (Adv36) kan leiden tot obesitas
Er IS een virus dat overgewicht veroorzaakt. Adenovirus-36 (Adv36) is een menselijk “verkoudheids” -virus dat gemakkelijk wordt gevangen door een geïnfecteerde persoon die hoest of niest, of die zijn handen niet wast na een stoelgang. Ten minste een derde van de mensen met obesitas is geïnfecteerd en meerdere onderzoekers over de hele wereld zijn begonnen aan dit virus te werken.

Onderzoekers aan de Universiteit van Wisconsin begonnen rond 1995 met Adv36 te experimenteren en ontdekten dat wanneer ze experimenteel kippen en muizen infecteerden, de dieren hun lichaamsvet met 50 tot 150 procent verhoogden. In vergelijking met niet-geïnfecteerde dieren raakte ongeveer 60 tot 70 procent van de besmette dieren aangetast door obesitas. De onderzoekers testten vervolgens apen door Adv36 in hun neus te spuiten. Dit was een belangrijk experiment omdat Adv36 een menselijk virus is en apen het diermodel dat het dichtst bij de mens staat. Honderd procent van de besmette apen werd zwaarder.

Een tweede experiment in een groep apen die in de dierenverblijven hadden gezeten, van wie zeven jaar lang om de zes maanden bloed was getrokken en opgeslagen, liet Adv36 testen uitvoeren op hun bloed. Deze apen werden niet opzettelijk geïnfecteerd, maar alle 15 werden “natuurlijk” besmet gedurende de zeven jaar. Het lichaamsgewicht was stabiel vóór infectie, maar zodra ze positief testten voor Adv36, begonnen ze aan te komen. De onderzoekers speculeerden dat hun menselijke handlers besmet raakten en het virus binnenbrachten.

Een kritisch belangrijke bevinding verraste de onderzoekers – besmette dieren aten NIET meer en deden NIET minder aan lichaamsbeweging, maar ze werden toch zwaarder. Dit virus veroorzaakt obesitas zonder veranderingen in dieet en lichaamsbeweging door het veranderen van de stofwisseling en de efficiëntie van voedselgebruik.

Adv36 testen bij mensen
De onderzoekers begonnen vervolgens in Wisconsin, New York en Florida mensen te testen, beiden getroffen door obesitas en enkele niet-aangetaste mensen. De test voor Adv36 is een bloedtest die zeer specifiek is – als u antilichamen tegen Adv36 heeft, bent u blootgesteld. Meer dan 500 personen werden getest en de onderzoekers ontdekten dat 30 procent van de personen met obesitas en 11 procent van de personen die niet door obesitas waren getroffen, waren geïnfecteerd. De besmette mensen wogen meer dan 50 kilo meer dan de niet-geïnfecteerde.

Sinds deze vroege onderzoeken zijn nu meer dan 15.000 mensen in negen verschillende landen getest op Adv36-infectie. De frequentie van infectie varieert in verschillende landen en varieert van 6 procent in België / Nederland tot 65 procent in Italië. Op één na alle onderzoeksgroepen is de prevalentie van infectie 20 procent of meer en het gemiddelde ongeveer 40 procent. Studies bij volwassenen variëren, maar bij alle zes bekende studies bij kinderen was Adv36 op de een of andere manier geassocieerd met obesitas (zie onderstaande tabel).

Hoe besmettelijk is Adv36?
Een vraag die altijd wordt gesteld, is: “Kan ik zwaarlijvigheid opvangen van een persoon die is getroffen door obesitas?” Het antwoord is dat het zeer onwaarschijnlijk is om obesitas te kunnen opvangen van een persoon die door het virus is getroffen door obesitas. Het verschil in metabolische snelheid is klein, dus het kost behoorlijk wat tijd om grote hoeveelheden gewicht te krijgen. De dierstudies hebben het voordeel dat ze precies kunnen vertellen wanneer het dier is geïnfecteerd en ze hebben aangetoond dat het virus twee maanden of minder aanhoudt. Het duurt veel langer dan twee maanden om te worden beïnvloed door obesitas, dus het virus zal weg zijn voordat de persoon veel in gewicht wint.

Wetenschappers hebben vastgesteld hoe het ADV36-virus werkt.
Het DNA (genetisch materiaal) van het virus komt in de vetcellen van de persoon of het dier en zorgt ervoor dat ze meer vet en glucose uit het bloed halen en vet uit de glucose halen. Het virale DNA zorgt er ook voor dat volwassen stamcellen in het vetweefsel vetcellen worden, waardoor het totale aantal vetcellen toeneemt. Zo zal een geïnfecteerde persoon grotere vetcellen hebben en meer van hen. Wetenschappers hebben in Adv36 de sequentie van het DNA bepaald, welk gen in het virus het effect veroorzaakt en hoe dit gen de chemie binnen vetcellen verandert om obesitas te veroorzaken.

Wat als ik geïnfecteerd ben?
Wat kun je doen als je besmet bent? Dit is een kritieke vraag voor de meeste mensen, want wat maakt het uit als je besmet bent als je er niets aan kunt doen? Het slechte nieuws is dat er op dit moment geen specifieke behandelingen voor Adv36 zijn. Als u al last heeft van obesitas, zijn de gebruikelijke problemen om af te vallen en te houden van toepassing.

Het goede nieuws is dat als je op dit moment geen last hebt van obesitas, het veel gemakkelijker is om obesitas te voorkomen dan om het te behandelen. Sommige anti-obesitasmiddelen werken heel goed om gewichtstoename te voorkomen. Beleidsveranderingen in sommige staten zullen nodig zijn om Adv36 geïnfecteerd, niet-beïnvloed door mensen met obesitas, in staat te stellen om met obesitas medicijnen te werken om gewichtstoename te voorkomen.

Nog meer goed nieuws is dat op zijn minst één artikel aantoont dat mensen die besmet zijn met Adv36 beter afvallen dan niet-geïnfecteerde mensen. Dus, het kan gemakkelijker zijn om af te vallen; dan kan zorgvuldige aandacht voor dieet, lichaamsbeweging en behandeling met middelen tegen zwaarlijvigheid een beter gewichtsonderhoud mogelijk maken. Het slechte nieuws – mensen die geïnfecteerd zijn en afvallen, hebben een grotere kans om sneller terug te komen als ze geen aandacht besteden aan dieet, activiteit en medicijnen tegen obesitas.

Eindelijk nog wat laatste goed nieuws: er wordt onderzoek gedaan naar antivirale middelen die lijken te werken tegen de Adv36-infectie. En het beste nieuws is dat een vaccin is ontwikkeld dat in zeer vroege studies voorkomt om infectie met Adv36 te voorkomen. Meer onderzoek is nodig, maar het lijkt erop dat we uiteindelijk door Adv36 geïnduceerde obesitas kunnen voorkomen bij degenen die het niet hebben en het te behandelen bij degenen die dat wel doen.

Conclusie
Hoe zal deze informatie de manier veranderen waarop mensen met obesitas en de ziekte van obesitas worden behandeld? Er is veel lobbywerk aan de gang om politici en derde betalers te overtuigen om het juiste te doen; echter, de wetenschap dat ten minste een deel van obesitas te wijten is aan een infectieziekte, verandert het hele debat.

Over de auteur:
Richard Atkinson, MD, is al 40 jaar actief in obesitasbehandeling en -onderzoek. Hij is verleden voorzitter van de voormalige American Obesity Association en de North American Association for the Study of Obesity, en is de huidige redacteur van het International Journal of Obesity.

https://www.obesityaction.org/community/article-library/obesity-due-to-a-virus-how-this-changes-the-game/

https://niburu.co/index.php?option=com_content&view=article&id=13207:binnenkort-vaccinaties-tegen-overgewicht&catid=17:gezondheid&Itemid=30

Oh, al die snerende mensen met hun wijzende vingers, en lacherige opmerkingen over mensen die te dik zijn.

Er zijn mensen die kunnen alles eten..worden nooit dikker, er zijn mensen die kunnen niets eten dan worden ze al dikker.
Er zijn meer oorzaken voor overgewicht, niet alleen eten natuurlijk!
Maar de maatschappij, mn de jongeren kregen les op school over overgewicht, en daar hing een prijskaartje aan, want dik werd je alleen van ongezond en teveel vreten!
Gevolg…?
Simpele (vaak gemene magere ) 😉 mensen die dan gaan wijzen naar anderen en oordelen.
Nou tzt roepen kids terug, ik hoop dat jij dit virus ook krijgt.. of ze lebberen die kutkids gewoon om hun rotkoppen!
Ha! Dat zal ze leren.

https://www.altcancer.net/emf/pet/fatvirus.html

Aha! Vitamine D

https://vitamindwiki.com/Low+vitamin+D+then+Obesity+then+adenovirus-36

1980… misschien is er toen een nog heftigere zonnebrandcréme uitgevonden! (Of in de jaren daarvoor 1970 oid)
Met factor 40 tot 1000 oid…
En was dat ook niet de tijd van de zoetstoffen rommel?

Hmmz

1938 Een Zwitserse student chemie genaamd Franz Greiter lijdt zonnebrand tijdens het beklimmen van de berg Piz Buin aan de Zwitsers-Oostenrijkse grens en gaat op zoek naar een effectieve zonnebrandcrème.

1944 Benjamin Green, een vliegenier en apotheker, gebruikt een vette substantie genaamd “red vet pet” (rode veterinaire vaseline) om zichzelf en andere soldaten te beschermen tegen ultraviolette straling tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zwaar en onaangenaam, het werkt voornamelijk als een fysieke barrière tussen de huid en de zon.

1940S Na de oorlog, vermengt dhr. Green dierenarts, cacaoboter en kokosolie tot een product dat uiteindelijk Coppertone zonnebrandcrème zou worden.

1946 Het product van Mr. Greiter, genaamd Gletscher Crème (Glacier Cream), komt op de markt onder het merk Piz Buin, dat nog steeds wordt verkocht.

1956 Het vertrouwde Coppertone-meisje werd getekend door een illustrator met de naam Joyce Ballantyne. Ze gebruikte haar 3-jarige dochter, Cheri, als het model.

1970 Piz Buin introduceert zonnefilters met ultraviolet A en ultraviolet B-filters.

1978 De Food and Drug Administration stelt voor om zonnefilters te reguleren, normen voor veiligheid en effectiviteit aan te bevelen. Deze richtlijnen – waarvan sommige delen nooit volledig effect hebben gehad – hadden voornamelijk betrekking op het opzetten van SPF-testen en labelen. In het officiële document stond echter: “Op de lange termijn is zonnebaden niet goed voor de huid.”

1988 De FDA keurt een zonnebrandproduct goed dat avobenzone bevat, een UVA-alleen filter. De andere goedgekeurde filters tot dan toe waren UVB-filters met een incidentele UVA-bescherming.

1997 De FDA biedt zonnebrandmiddelenmakers de mogelijkheid om het feit te vermelden dat hun producten avobenzon bevatten voor UVA-bescherming.

2006 De FDA mist een deadline die door het Congres is vastgesteld om goedgekeurde richtlijnen voor zonnebrandmiddelen goed te keuren.

2007 De FDA finaliseert de voorgestelde regels over UVA-testen en -etikettering en begint met het accepteren van opmerkingen over de voorstellen.

2010 De FDA zal naar verwachting de richtlijnen van 2007 goedkeuren, maar de streefdatum wordt nog een keer teruggedrongen, meest recentelijk tot oktober vanaf mei.


Vroege beschavingen gebruikten verschillende plantenextracten om de huid te beschermen tegen de schadelijke stralen van de zon. Oude Grieken gebruikten bijvoorbeeld olijfolie voor dit doel en oude Egyptenaren gebruikten extracten van rijst, jasmijn en lupineplanten. Zinkoxide pasta is ook al duizenden jaren populair voor huidbescherming.

–Interessant is dat deze ingrediënten tegenwoordig nog steeds worden gebruikt in de huidverzorging. Maar als het gaat om de uitvinding van de werkelijke zonnebrandcrème, zijn verschillende uitvinders gecrediteerd als de eerste die een dergelijk product uitvond.

Als iemand bijvoorbeeld in 10 minuten zonnebrand verbrandt wanneer hij geen zonnebrandcrème draagt, zal dezelfde persoon in dezelfde intensiteit van het zonlicht gedurende 150 minuten zonnebrand vermijden als hij een zonnescherm met een SPF van 15 draagt. Zonnebrandmiddelen met hogere SPF niet laatst of effectief blijven op de huid dan lagere SPF en moet voortdurend opnieuw worden aangebracht zoals aangegeven.

Nadat de Amerikaanse Food and Drug Administration voor het eerst de SPF-berekening in 1978 had goedgekeurd, zijn de normen voor het beschermen van zonnebrandcrème blijven evolueren. De FDA heeft in juni 2011 een uitgebreide reeks regels opgesteld om consumenten te helpen bij het identificeren en selecteren van geschikte zonnebrandmiddelen die bescherming bieden tegen zonnebrand, vroege huidveroudering en huidkanker.

Waterbestendige zonneschermen werden geïntroduceerd in 1977. Meer recente ontwikkelingsinspanningen waren gericht op het maken van bescherming tegen zonnebrand, zowel een langer durend als een breder spectrum evenals aantrekkelijker voor gebruik. In 1980 ontwikkelde Coppertone het eerste UVA / UVB-zonnescherm.

https://www.thoughtco.com/suncreen-history-1992440

WAT BETEKENT SPF?

Zonnebrandproducten met een hogere beschermingsfactor houden meer lichtdeeltjes tegen. Een SPF 30 beschermt je tegen ongeveer 97% van de zonnestralen, maar dan moet je het wel royaal hebben aangebracht. Er bestaat geen product dat je tegen 100% van de uv-straling beschermt. Dus de factor geeft grofweg aan hoe lang het zal duren voor je huid (alsnog) verbrandt onder invloed van uv-B-stralen.

Als je normaal gesproken verbrandt na 10 minuten onbeschermde blootstelling aan de zon, dan zou je met een SPF 30 (30 x 10 minuten = 300 minuten) theoretisch gezien 5 uur in de zon kunnen doorbrengen zonder te verbranden. Met de nadruk op ‘theoretisch’, want om zonneschade te minimaliseren kun je directe blootstelling aan de zon het beste zoveel mogelijk beperken.

Het is ook verstandig om je te beschermen tegen uv-A-stralen. Uv-B-stralen worden wel tegengehouden door glas, maar uv-A-stralen niet, dus zijn ze ook van invloed als je bijvoorbeeld op je werk bij een raam zit. Daarom kun je het beste een product kopen met een breedspectrum zonnefilter die tegen uv-A- én uv-B-straling beschermt.

De zoetstof werd in 1965 bij toeval ontdekt door James Schlatter, die bij G.D. Searle & Co, in Skokie, Illinois, Verenigde Staten, werkte. Hij deed onderzoek naar de ontwikkeling van een medicijn tegen maagzweren en maakte daartoe een reeks van verbindingen die telkens uit twee aminozuren bestonden. Een van deze verbindingen was gemaakt van asparaginezuur en fenylalanine. Toen Schlatter aan zijn vinger likte om een stuk papier op te pakken, constateerde hij dat zijn vinger zoet smaakte. Het bleek dat zijn vinger vervuild was met de door hem gesynthetiseerde stof aspartaam. De stof werkte weliswaar niet als maagbeschermend, maar het leidde wel tot een groot commercieel succes voor de firma.

In de tijd dat aspartaam nog onder octrooi viel, kon de firma hoge prijzen verlangen voor de zoetstof, die opliepen tot 100 dollar per kilogram. Om eenzelfde zoetkracht te bereiken als met suiker, was zo weinig nodig, dat de kosten voor het zoeten met aspartaam nog altijd lager waren dan de kosten voor het verbruik van suiker.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Aspartaam

De historie van Aspartaam.
Het was in de jaren ’70 van de vorige eeuw, dat enorme voorraden aspartaam waren opgeslagen als gifstof voor biologische oorlogsvoering. Deze sterk geconcentreerde voorraden aspartaam lagen in de opslagplaatsen van de CIA. Slimme chemici van Searle & company hadden rond 1965 ontdekt dat deze stof ook een zoetheidsgraad had en maakten binnen de korste keren van deze gifstof een zoetstof. Toen ging alles in een stroomversnelling, want het meest gehate chemieconcern ter wereld, MONSANTO, kwam ter oren wat hier was ‘ontdekt’ en Searle en Co. werd opgeslokt door MONSANTO.

https://www.wanttoknow.nl/overige/mind-control/aspartaam-van-gifstof-tot-zoetstof/

Ik ben allergisch voor die zooi gelukkig maar… mijn keel voelt dan alsof ik keelpijn ga krijgen, mijn tanden voelen dan absurd glad evenzo mijn mond zelf, tandpasta ”normale”, is not done…
Hoestdrankjes zit het in, keelsnoepjes, pillen en medicijnen… schandalig…

Ennum goh toevallig ik wist dit echt niet…

https://www.wanttoknow.nl/wp-content/uploads/aspartaam-een-geschiedenis-van-fraude-en-oplichting.pdf

Zie jaartallen, ow ow…

Ik herinner me nog dat de Amerikanen enorm dik werden ondanks Light producten, dat was inderdaad rond 1980 en de jaren erna.

Even in het kort.
Vitamine d tekort, (dankzij zonnebrandcremes en chemtrails, dus geoengineering, en dus geen vit d meer aanmaken en zware tekorten, in Nederland hebben heel veel mensen al een ernstig tekort aan vitamine D) zorgt voor vatbaarheid voor dat virus, maar tekort aan vitamine d zorgt ook voor overgewicht.
Zoetstoffen zorgen ook voor overgewicht dus dubbelop…
1+1=2

https://aetiologyblog.com/2008/04/16/a-deeper-look-into-adenovirus3/

Hm tzt staat er op een datingsite de vraag: heeft u het adenovirus  ja/nee
Of gesprekken als ja die heeft het adenovirus erg hé?

Wat zal dat de wereld verbeteren zeg… 😉

Oh er is ook al een eet wat je wil pil…voor mensen die teveel eten, scheelt wel weer maagverkleiningen!

https://www.telegraaf.nl/nieuws/2420274/wetenschappers-stuiten-per-ongeluk-op-eet-wat-je-wil-pil

 

Laat meer zien

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥