Hoe de Amerikaanse acteur Telli Savalas werd geholpen door een geest
Hoe de Amerikaanse acteur Telli Savalas werd geholpen door een geest
Aan het einde van de jaren veertig, toen de toekomstige filmschurk uit de James Bond-film, Telli Savalas, op de radio werkte, gebeurde er een heel vreemd incident met hem, waarvan de realiteit heel moeilijk te geloven is, maar de acteur zelf sprak erover tot zijn dood. In de jaren zeventig was de in Griekenland geboren acteur Telli Savalas (Aristotelis Savalas) een vrij bekende persoon op de Amerikaanse tv. In zijn jeugd werkte hij op de radio en schakelde vervolgens over naar televisie, waar hij dankzij zijn onbeschofte uiterlijk en vroege kale hoofd veel van hetzelfde type bandieten van het derde plan versloeg.
In 1969 werd Savalas eindelijk beroemd over de hele wereld door de slechterik te spelen in de volgende Bond-film “On Her Majesty’s Secret Service”, waarvoor hij zelfs een Oscar en Golden Globe-nominatie ontving voor beste mannelijke bijrol. Hij werd beroemd door zijn rol in de misdaadtelevisieserie “Kojak”, die liep van 1973 tot 1978. Voor deze rol ontving Savalas twee Emmy-prijzen en twee Golden Globes, waardoor hij een van de meest populaire en beroemde Amerikaanse televisieacteurs van die jaren was.
Tegelijkertijd studeerde hij ook zang en deze kant van zijn activiteit was ook behoorlijk succesvol. Een aspect van het leven van Telli Savalas is echter weinig bekend bij het grote publiek, hoewel hij deze gebeurtenis nooit heeft verborgen. Feit is dat hij op een dag oog in oog kwam te staan met een duidelijk paranormaal fenomeen. Het gebeurde eind jaren veertig, na de Tweede Wereldoorlog en lang voordat het populair werd. Op een zeer late avond reed Savalas met zijn auto over een lege landelijke weg ergens in de staat New York. Het toeval wilde dat hij plotseling zonder benzine kwam te zitten en de tijd was al ongeveer 2 uur ’s nachts, en er was geen enkele auto op de weg.
Savalas moest uit de auto stappen en met een lege bus de snelweg aflopen in een poging het dichtstbijzijnde benzinestation te bereiken. Maar voordat Savalas een paar passen langs de kant van de snelweg had gelopen, hoorde hij een stem achter zich, waar een paar ogenblikken geleden nog niemand was geweest. Een stem vroeg of hij in orde was. Savalas draaide zich om en zag een grote witte Cadillac achter hem, bestuurd door een lange man in een knap wit pak. Zijn hoofd was gladgeschoren. De acteur was erg verrast door zowel de auto als de bestuurder.
Ze zagen eruit alsof ze hierheen waren gereden vanuit de wijk Hollywood in Los Angeles, terwijl hij er zeker van was dat hij deze auto helemaal niet van achteren had horen naderen. Ze verscheen alsof ze plotseling uit het niets kwam. Toen Savalas toch bij zinnen kwam, mompelde hij dat de benzine op was, en toen bood de lange chauffeur hem een lift naar het benzinestation aan. Savalas aarzelde een paar seconden, omdat het er allemaal een beetje onwerkelijk uitzag, maar toen stemde hij toe en stapte in de Cadillac. Ze reden langs de weg en onderweg gebeurde er niets ongewoons. Na een tijdje reden ze naar een benzinestation, en toen besefte alleen Savalas dat hij zijn portemonnee niet had meegenomen.
Maar dat werd geen probleem, want de chauffeur in een wit pak gaf hem meteen $ 5 voor gas toen hij hem op de hoogte bracht van zijn vergeetachtigheid. Savalas was een heel eerlijk man en wilde zelfs bij een vreemde niet in de schulden blijven zitten. Hij vroeg hem zijn adres op een vel papier te schrijven, zodat hij later kon bellen en hem het geld kon geven. De vreemdeling schreef iets op een stuk papier, en toen betaalde Savalas de benzine en schonk hij zichzelf een hele bus in.
Ooit was hij gestopt met roken en daarom had hij altijd een lolly in zijn mond.
Daarna reed de vreemdeling in een Cadillac Savalas terug naar de plek op de snelweg waar zijn auto geparkeerd stond. Onderweg stelde hij de acteur plotseling een vreemde vraag: ‘Kent u een man genaamd Jimmy van het Boston Red Sox-honkbalteam?’ Savalas antwoordde dat hij zoiets niet wist en was bij zichzelf verbaasd dat er überhaupt zo’n vraag was gesteld en dat de chauffeur met een vreemde, beangstigende stem sprak toen hij ernaar vroeg. “Dit is erg jammer, want we zijn bekenden,” antwoordde de vreemdeling.
Toen reden ze verder in stilte, en toen ze Savalas ‘auto bereikten, overhandigde de vreemdeling hem een stukje papier met zijn adres, en vertrok toen. Savalas tankte veilig zijn auto bij en reed naar huis. De volgende ochtend ging hij aan het werk (in die jaren werkte hij aan het radioprogramma “Your Voice of America”). Op een gegeven moment hoorde hij een nieuwsblok waarin ze zeiden dat een populaire honkbalspeler van de Boston Red Sox de dag ervoor was overleden.
Savalas schrok toen hij hoorde dat de naam van deze honkbalspeler Jimmy was. Hij haalde onmiddellijk het stuk papier tevoorschijn waarop het adres en telefoonnummer van de chauffeur van de witte Cadillac was geschreven, maar toen hij probeerde het aangegeven nummer te bellen, nam de vrouw de telefoon op en begreep ze aanvankelijk helemaal niet wie hij was en waarom hij haar ging bellen en wat hij nodig had.
Pas toen Savalas zijn ontmoeting beschreef met een chauffeur in een wit pak op een witte Cadillac, veranderde de stem van de vrouw, nu begon ze boos te vragen wat er aan de hand was, en vroeg toen om het uiterlijk van de Cadillac-chauffeur in detail te beschrijven. Savalas deed dit, waarna de vrouw hem letterlijk het volgende vertelde: ‘Degene die je beschreef lijkt op mijn man – wit pak, witte Cadillac, kaalgeschoren hoofd, lange armen met lange vingers, lang …
Bedoel je dat hij gisteren stopte en je een lift naar een benzinestation gaf? En hij gaf je $ 5? Wel, meneer Savalas, ik vind het erg moeilijk te geloven.
In feite is het volkomen onmogelijk. Mijn man stierf vier jaar geleden. Dus dit moet een soort domme grap zijn, toch? Als dat zo is, vind ik het niet grappig. ” Savalas was stomverbaasd, maar bleef volhouden dat alles wat hij vertelde echt was en dat hij geen grappenmaker was.
Op de een of andere manier overtuigde hij de vrouw ervan dat hij gelijk had en ze stemde ermee in hem te ontmoeten. De vrouw nam verschillende foto’s mee en toen ze ze aan Savalas liet zien, herkende hij ze onmiddellijk als de man die hem gisteren naar het benzinestation had gereden. Ze nam ook enkele pagina’s uit het dagboek van haar man mee, en het handschrift erin kwam overeen met de regels in het briefje met het adres dat Savalas van de chauffeur had gekregen.
Toen zei de vrouw dat haar man vier jaar geleden zelfmoord had gepleegd door zichzelf in de keel te schieten, waarna Savalas onmiddellijk begreep waarom de stem van de chauffeur hem beangstigend, ongewoon hees en onnatuurlijk leek. Deze ontmoeting eindigde met zowel de vrouw als Savala’s die geloofden dat er geesten bestonden en beiden waren geschokt door deze openbaring en volledig verbijsterd.
Savalas vertelde zijn familie en vrienden dit verhaal vaak over zijn ontmoeting met een geest, en tot aan zijn dood in 1994 geloofde hij in wat hem was overkomen. Toegegeven, hij begreep niet waarom de geest besloot hem te helpen en hoe zijn uiterlijk verband hield met de dood van honkbalspeler Jimmy.
