Als je iets verteld en niemand gelooft je.
Als je iets verteld en niemand gelooft je.
Die blikken zijn weergaloos ergens.
Jaren geleden kreeg mijn hondje pups, ik vond dat leuk om mee te maken en het scheen wel goed te zijn voor een hond.
Zo gezegd, zo gedaan. Uiteraard heb ik zelf een baby’tje gehouden.
Maar goed, moeders kreeg last van eclampsie, dus ze moest extra veel kalk binnen krijgen, nu ja, speciale voeding, name it.
Maar de dierenarts waar ik kwam, was een oudere wijze plattelandsvrouw, die heel erg -easy go- was.
Ze had de hond een spuit in de bil gegeven en gaf mij een spuit mee naar huis.
Nou, zei ze, mocht het weer gebeuren, dan spuit je dit gewoon in haar bil.
Eh, 
maar dat kan ik toch niet zomaar doen?
Oh jawel hoor, zei ze laconiek, natuurlijk kun je dat. Je moet wel hé? 
Thuisgekomen, de spuit in de koeling,- voor het geval dat-.
Ik hoopte natuurlijk van harte dat het niet nodig was.
Maar zoals altijd in ons geval, was dat dus wel een keer nodig.
Het zweet brak mij uit. Ik had de spuit in mijn hand en moest de hond in haar bil spuiten.
Nou prrrrrrrrrrik… maar niet hard genoeg, uit angst, dus dat lukte niet, oh God niet steriel meer, ging er door mij heen.
Maar ja, ik moet nu die spuit geven!
De hond keek me al wantrouwend aan. Daar word je nog nerveuzer van!
Maar uiteindelijk dacht ik, keihard zijn en Tjakka!
Jaaah, in de bil, die zat erin! Langzaam erin spuiten, goed zo..kalm aan, dacht ik nog onderwijl, zelf al wat dizzy wordende…
Maar goed we moesten ergens heen en die afspraak liep dus wat uit.
Kom je daar met de ”grootste vreemdste smoes” in het leven?
De ander zal wel denken, yeah right??????
Pardon?
Maar het feit dat het écht waar was?
Leg het eens uit…
Bizar , Jah joh ik moest de hond even een spuit geven want..-heelverhaal-
