Akakor Chronicle
The Akakor Chronicle: When the Gods kwam from Space
De Akakor Chronicle is een reeks verhalen geschreven door de stam van de Ugha Mongulala die vroeger in de Amazone-jungle in Brazilië woonde en die tekst bevat meer dan 15 duizend jaar geschiedenis, vanaf de komst van hun Goden tot de jaren 70 in onze tijd
Ze werden oorspronkelijk geschreven in de taal van hun Ancient Masters (Goden) op boomschors. De verhalen werden mondeling door de prins van de Ugha Mongulala-stam, Tatunca Nara, overgedragen aan de Duitse journalist Karl Brugger die in Brazilië werkte, die het hele verhaal op tape opnam en vervolgens het boek schreef en publiceerde in 1976.
Akakor Chronicle (klinkt als Akasha kronieken)
De kroniek vertelt de duizendjarige geschiedenis van Zuid-Amerika vanuit het perspectief van de Ugha Mongulala, de oudste beschaving in de regio, en onthult veel mysteries die de geschiedenis en archeologie tot op heden niet zeker hebben kunnen verklaren, zoals de bouw van Tiahuanaco en Macchu Picchu. Zelfs de locatie van de stad Akakor van de Ugha Mongulala is niet gevonden vanwege de onmetelijkheid van het Amazone-regenwoud.
In chronologische vorm is de eerste kroniek de komst van de oude goden of meesters in 13.000 v.Chr. Vanuit de ruimte, die de inheemse stammen in het gebied van de Grote Rivier (Amazonas) selecteerden om cultuur over te dragen en hun woestheid te beëindigen, hen te onderwijzen het land cultiveren, de natuurwetten respecteren en de wetten die ze zelf hebben nagelaten om het algemeen welzijn te behouden. Ze bouwden grote steden van steen zowel op het oppervlak als ondergronds, met tempels voor de verering van de zon, piramides voor spirituele doeleinden en lange tunnels die ondergronds oversteken van de huidige gebieden van Peru en Bolivia naar Brazilië en Venezuela. Na drieduizend jaar na zijn terugkeer keerden de goden terug naar hun wereld,
De geschiedenis van de Ugha Mongulala slaagt erin te bewegen met de hoeveelheid tegenslagen die meer dan 15 duizend jaar moesten doorstaan, zowel natuurrampen, oorlogen tegen andere stammen als tegen de “Witte Barbaren”, de veroveraars die uit Europa komen in Europa de eeuw XV en ze bereikten bijna het uitsterven.
Als het tot nu toe volledig onbekend is gebleven, is het te danken aan de speciale kenmerken van het verhaal en de volledige isolatie van de volkeren wier geschiedenis het verwijst. De nieuwste ontdekkingen die zijn ontstaan door de systematische invasie van de Amazone bevestigen het verhaal van Chief Tatunca Nara over zijn volk, en geven daarmee erkenning aan iets dat niet langer kan worden genegeerd.
De Akakor Chronicle is verdeeld in vier delen en bestrijkt een periode van meer dan tienduizend jaar van het leven van de bevolking van Mongulala:
– Het boek Jaguar gaat over de kolonisatie van de aarde door de goden en de periode tot de tweede wereldramp.
– Het boek van de adelaar beslaat de periode tussen 6000 en 11.000 (volgens zijn eigen kalender) en beschrijft de komst van de Goten.
– The Book of the Ant, vertelt het gevecht tegen de Spaanse en Portugese kolonisten na hun landing in Peru en Brazilië.
– Het Waterslangenboek beschrijft de komst van 2.000 Duitse soldaten naar Akakor en hun integratie met het ugha mongulala-volk; hij voorspelt ook een derde grote catastrofe.
Karl Brugger nació en Munich y estudió Historia Contemporánea en su ciudad natal y en París. Geschikte onafhankelijke correspondentie van radio en televisie hasta 1974, en des entonces trabaja como correspondentie van de televisie alemana in Rio de Janeiro. Tras completar sus estudios en historia contemporánea y en sociología, partió para América del Sur como periodista. Allí tuvo noticias de Akakor. Sinds 1974, Brugger tijdperk asimismo correspondonsal de varias emisoras de radio y de televisión de la República Federal de Alemania.
In 1972 ontmoette hij in Manaus Tatunca Nara, de zoon van een inheemse leider. Manaus ligt aan de samenvloeiing van de rivier Solimoes en de rivier de Negro, dat wil zeggen in de eerste helft van de Amazone. Tatunca Nara is het hoofd van de stammen Ugha Mongulala, Dhaka en Haisha. Brugger, gewetensvolle en sceptische onderzoeker, hoorde het echt ongelooflijke verhaal dat de inheemse hem vertelde. Na het punt voor punt te hebben geverifieerd, besloot hij in 1976 de kroniek te publiceren die hij op band had opgenomen met de titel “Die Chronik von Akakor” (The Akakor Chronicle).
Enkele paragrafen uit The Akakor Chronicle van Tatunca Nara:
“In het begin was alles chaos. De mens leefde als dieren, zonder reden en zonder kennis, zonder wetten en zonder het land te cultiveren, zonder zich te kleden en zonder zelfs zijn naaktheid te bedekken. Ik kende de geheimen van de natuur niet. Hij leefde in groepen van twee of drie, toen een ongeluk hen bij elkaar had gebracht, in grotten of in rotsspleten. De mannen liepen alle kanten op totdat de goden arriveerden. Ze brachten het licht. ”
“Ze kenden het verloop van de sterren en de natuurwetten. Ze waren echt bekend met de diepste wetten van het universum. Honderddertig families van de Ancient Fathers kwamen naar de aarde en brachten het licht. ”
“Ze brachten de mens van duisternis naar licht. Voordat buitenlanders arriveerden, dwaalden mannen rond als kinderen die hun huizen niet kunnen vinden en wiens harten geen liefde kennen. Ze verzamelden wortels, bollen en vruchten die in het wild groeiden; ze leefden in grotten en gaten in de grond; zij betwistten met hun buren voor de gejaagde buit. Maar toen kwamen de goden en stelden een nieuwe orde in de wereld in. Ze leerden mannen het land te cultiveren en dieren groot te brengen. Ze leerden het doek te weven en kregen permanente gezinnen toegewezen aan families en clans. Zo werden de stammen geboren. Dit was het begin van het licht, van het leven en van de stam. De goden riepen mannen om samen te komen. Ze hebben beraadslaagd, nagedacht en raden gehouden. En toen namen ze beslissingen.
‘En de goden regeerden vanuit Akakor. Ze regeerden over mannen en op aarde. Ze hadden schepen sneller dan de vlucht van de vogels; schepen die hun bestemming bereikten zonder zeilen en roeispanen, zowel ’s nachts als overdag. Ze hadden magische stenen om de verste plaatsen te observeren, zodat ze steden, rivieren, heuvels en meren konden zien. Elke gebeurtenis die op aarde of in de lucht plaatsvond, werd weerspiegeld in de stenen. Maar het mooiste van alles waren de ondergrondse woningen. En de goden gaven ze aan hun uitverkoren dienaren als hun laatste geschenk. ”
Toevallig past de Akakor Chronicle precies bij een beeld dat mythologen overal ter wereld bekend is. De goden kwamen “uit de hemel”, instrueerden de eerste mensen, lieten enkele mysterieuze apparaten achter en verdwenen weer “in de hemel”. De verwoestende rampen die Tatunca Nara beschrijft, kunnen zelfs in het kleinste detail betrekking hebben op het werk “Worlds in Collision” van Immanuel Velikovsky.
Als een historisch en cultureel document geeft The Akakor Chronicle een grondig idee van het intellectuele werk van een van de oudste volkeren op aarde. Onze kennis van Zuid-Amerika krijgt via dit boek nieuwe perspectieven en er verschijnen vragen die wijzen op nieuwe wegen voor onderzoek. We ontdekken een dimensie waardoor zelfs sceptici zien dat het ondenkbare vaak denkbaar is.
