Dr. Anthony Fauci als de reïncarnatie van Dr. Thomas Tuttle: Pandemic Interventionists in Two Lifes
Anthony Fauci en Thomas Tuttle
Terwijl de Verenigde Staten de COVID-19-pandemie van 2020 behandelden, schreef Alex Knapp, een Senior Editor bij Forbes , een artikel over de overeenkomsten tussen Dr. Anthony Fauci en een andere pandemische interventionist van 100 jaar geleden, Dr. Thomas Tuttle. De heer Knapp merkte zelfs op dat de twee een fysieke gelijkenis vertoonden en het artikel bevatte een afbeelding van Fauci en Tuttle naast elkaar.
Ian Stevenson, MD en bewijs van reïncarnatie
Het beste bewijs voor reïncarnatie komt van het werk van Ian Stevenson, MD van de Universiteit van Virginia. Ga voor meer informatie naar:
Bewijs en principes van reïncarnatie
Van Dr. Fauci is bevestigd dat hij de reïncarnatie is van Dr. Tuttle
De schrijver van dit artikel werkt sinds 2001 maandelijks met trancemedium Kevin Ryerson. Kevin komt voor in vier van Shirley MacLaine’s boeken en hij speelde zichzelf in haar film Out on a Limb. Kevin channelt een geest genaamd Ahtun Re, die heeft aangetoond dat hij in staat is om met een hoge mate van nauwkeurigheid connecties uit vorige levens te maken.
In een sessie met Kevin die de schrijver had op 30 april 2020, bevestigde Ahtun Re dat Dr. Anthony Fauci de reïncarnatie is van Dr. Thomas Tuttle.
Een kenmerk van deze reïncarnatiezaak is dat de levens van Tuttle en Fauci elkaar twee jaar overlappen, aangezien Tuttle in 1942 stierf, terwijl Fauci in 1940 werd geboren. Als zodanig is dit een geval van gesplitste incarnatie, waarbij een ziel twee menselijke lichamen bezielt tegelijkertijd. Om andere dergelijke gevallen te bekijken, inclusief gevallen van gesplitste incarnaties die zijn onderzocht aan de Universiteit van Virginia, gaat u naar:
Om meer te weten te komen over mijn werk met Kevin, ga naar:
Ryerson-Semkiw reïncarnatieonderzoekssessies
Om andere zaken te bekijken waarbij wetenschappers betrokken zijn, ga naar:
Geneeskunde en psychologie Reïncarnatiezaken
Wetenschap en technologie Eerdere levenszaken
Laat me nu de tekst van het prachtige artikel van de heer Knapp delen, dat veel onderzoek vergde, moet ik zeggen. Voor volledig plezier, inclusief prachtige graphics, lees dit artikel op de Forbes- website:
De Dr. Fauchi van de Spaanse griep van 1918, door Alex Knapp- Forbes
Artikeltekst: Meer dan een eeuw geleden schreef epidemioloog Dr. Thomas Tuttle gezichtsmaskers en sociale afstand voor om de grieppandemie te vertragen. Hij maakte veel vijanden, maar het ”werkte”.
(Je snapt dat iemand die er toen in geloofde dat weer zal doen als het in een gelijkaardige situatie terecht komt. Er dan ook Heilig van overtuigd zijn dat ze gelijk hebben!)
In januari 1919 drong de gezondheidscommissaris van Washington er bij de wetgevers in de hoofdstad van de staat, Olympia, op aan om strikte maatregelen te nemen tegen de verspreiding van de Spaanse griep, die net een einde had gemaakt aan een dodelijke tweede golf in Amerika. Aanbevolen beperkingen waren onder meer het verbieden van dansen en andere sociale bijeenkomsten, evenals limieten voor het aantal mensen dat openbare vergaderingen kon bijwonen en hoe ver ze van elkaar verwijderd moesten zitten. Zowel de gemeente als de provincie stemden tegen deze maatregelen. Als reactie daarop probeerde de commissaris de State Board of Health ertoe te brengen zijn politiebevoegdheden tegen de provincie af te dwingen.
In plaats daarvan verloor hij zijn baan.
Een ambtenaar van de volksgezondheid die wordt ontslagen wegens impopulaire maatregelen voor sociale afstand tijdens een pandemie, heeft vandaag een griezelige echo, wanneer bedrijfsleiders en politici zich ergeren aan beperkingen die door de autoriteiten worden opgelegd om de COVID-19-pandemie in te dammen. Maar het waren juist deze beperkingen die Seattle en andere steden in Washington in staat stelden zichzelf te beschermen tegen de Spaanse griep – en soortgelijke acties hielpen Kansas in de herfst van 1919 een nieuwe griepgolf af te wenden. (Er zijn ook verhalen dat juist het mondkapje de longen ziek maakten)
In beide staten stond een praktische, openhartige, bebrilde wetenschapper centraal bij de inspanningen op het gebied van de volksgezondheid: Dr. Thomas Dyer Tuttle, die een krachtige, zij het polariserende, figuur werd in de strijd tegen de Spaanse griep – niet zoals Dr. Anthony Fauci wordt gezien vandaag, in de strijd tegen COVID-19.
Afgezien van de voorbijgaande fysieke gelijkenis, vochten zowel Dr. Tuttle als Dr. Fauci tegen wereldwijde pandemieën aan het einde van hun lange loopbaan in de volksgezondheid en de gevaarlijke balans tussen wetenschap en sociologie die daarmee gepaard gaat. Beide mannen gingen naar de medische scholen van de Ivy League. Beiden waren onderofficieren bij de Amerikaanse volksgezondheidsdienst. En beiden hadden ervaring met het bestrijden van eerdere epidemieën. Fauci kreeg voor het eerst bekendheid in de jaren tachtig als de leidende hiv/aids-onderzoeker voor Ronald Reagan en George HW Bush. Voor Tuttle was het een heropleving van de pokken aan het begin van de 20e eeuw.
Tuttle werd geboren in Fulton, Missouri, in 1869. Hij was de zoon van een kruidenier die rijk was getrouwd – de familie van zijn moeder had, volgens de plaatselijke geschiedenis, een huis dat ongeveer een kwart van een stadsblok besloeg. Hij behaalde zijn bachelordiploma aan het plaatselijke Westminster College (waar Winston Churchill zo’n 56 jaar nadat Dr. Tuttle was afgestudeerd zijn beroemde ‘IJzeren Gordijn’-toespraak zou houden). Tuttle verhuisde vervolgens naar New York City in 1889 om een medische graad te behalen aan wat toen bekend stond als Columbia College.
Tijdens dat eerste jaar van de medische school bevond hij zich onbewust midden in een van de dodelijkste grieppandemieën, de zogenaamde “Russische griep”, die in de herfst tienduizenden mensen in Europa had gedood en in december in New York arriveerde. Die griep zou uiteindelijk leiden tot meer dan 2500 doden in New York voordat hij in februari 1890 afnam.
Na zijn afstuderen aan Columbia in 1892, werkte Tuttle in het Mount Sinai-ziekenhuis in New York. Later keerde hij terug naar Missouri, waar hij in 1896 met zijn vrouw Lucile trouwde. Een paar jaar later verhuisde het paar naar Montana, waar Tuttle een medische carrière nastreefde en in 1903 secretaris en uitvoerend ambtenaar van de gezondheidsraad van de staat werd.
Het was in deze rol dat Dr. Tuttle voor het eerst leerde om wetenschap te waarderen boven de impopulaire publieke opinie. In 1909 haalde Tuttle de krantenkoppen in lokale kranten in Montana – ironisch genoeg, door zich uit te spreken tegen quarantaines – tot grote ontsteltenis van het publiek. Pokken hadden de bevolking in de vroege jaren 1900 verwoest, maar de redenering van Dr. Tuttle achter het bevel was dat het opheffen van quarantaine mensen zou aanmoedigen om te vaccineren. (In 1905, de zaak van het Hooggerechtshof Jacobson v. Massachusettsbevestigde de bevoegdheid van de staten om vaccinaties tegen pokken te eisen in het belang van de volksgezondheid.) Tuttle en de Gezondheidsraad van de staat hadden de verplichte vaccinaties tegen pokken gepromoot door ze gratis aan te bieden en door een door Tuttle geschreven pamflet te verspreiden waarin de voordelen ervan werden aangeprezen. Die instructies bevatten scherpe woorden voor de anti-vaxxers van die tijd:
“Het is de vaste overtuiging van de auteur dat de meest effectieve manier om dit land van pokken te verlossen zou zijn om een waarschuwing van een paar maanden te geven, zodat iedereen de tijd zou hebben om met succes te worden gevaccineerd“, schreef Dr. Tuttle. “En laat dan alle gevallen van pokken die zich voordoen zonder desinfectie vrijuit gaan, zodat degenen die niet zouden worden gevaccineerd de ziekte zouden hebben en ermee klaar zijn. Zo’n stap zou resulteren in een radicale ‘verandering van hart’ van de kant van vele, zo niet alle, ‘anti-vaccinatiemensen’.”
In 1915, toen de pokken in Amerika onder controle waren, aanvaardde Dr. Tuttle een nieuwe functie als gezondheidscommissaris van Washington. Drie jaar later, in juli 1918, bereikte de Spaanse griep de staat. De eerste reeks infecties trof het legerkamp Lewis, waar meer dan 300 gevallen werden gemeld. Naarmate de zomer vorderde, leek het aantal gevallen af te nemen en ‘het alarm ging af’, zegt historicus Gwen Whiting.
Maar in september begonnen de cijfers weer te stijgen en volksgezondheidsfunctionarissen maakten zich zorgen over een tweede golf. De Gezondheidsraad van de staat kwam eind september specifiek bijeen om de zorgen over de griep te bespreken, en na de vergadering sprak Tuttle met een krant om de burgers te waarschuwen dat de griep zou terugkeren. Vanwege beperkingen op de autoriteit van de staatsgezondheidsraad, kon Dr. Tuttle tot november niet veel bevelen afdwingen, zegt Whiting. Maar hij gebruikte zijn positie wel om lokale functionarissen aan te moedigen om begin oktober strenge maatregelen aan te kondigen om de pandemie in te dammen.
Dr. Tuttle, die in Seattle woonde, werkte nauw samen met de lokale gezondheidscommissaris, Dr. JS McBride, om het traject van griepgevallen te beheren. Gealarmeerd door honderden griepgevallen in het nabijgelegen marine-trainingsstation, verklaarde Tuttle dat de Spaanse griep in de stad was aangekomen. Zowel McBride als de burgemeester van Seattle, Ole Hanson, reageerde snel en nam het advies van Dr. Tuttle in.
Gedachten en gebeden : Na het sluiten van de kerken van Seattle in 1918, zei burgemeester Ole Hanson: “Religie die geen twee weken standhoudt, is het niet waard om te hebben.”
Op 5 oktober 1918 legde burgemeester Hanson zijn maatregelen vast om de epidemie in Seattle te beteugelen. “Hij sloot de kerken. Hij sloot openbare plaatsen af. Ze hebben zelfs boetes opgelegd voor spugen op het trottoir”, legt Whiting uit. “Je zou een boete kunnen krijgen als je geen masker droeg om in de tram te stappen. Al deze strikte beperkingen werden ingevoerd in Seattle. En andere steden volgden.” (Alle mensen die nu die regels bedenken en geïncarneerd zijn uit die tijd vinden dit heel vanzelfsprekend uiteraard! Het zal hen ook bekend en dus vertrouwd voorkomen)
Ondertussen ging Dr. Tuttle naar de kranten om gezondheidsadviezen te verspreiden – hij stuurde brieven naar de pers over de hele staat, waarin hij verkondigde dat de griep misschien een epidemie zou worden met “de oprechte, gewetensvolle en intelligente hulp van elke staatsburger” na een nu – bekende reeks voorzorgsmaatregelen: nies of hoest niet in uw handen, blijf uit de buurt van drukte en blijf thuis als u symptomen heeft.
Net als bij de COVID-19-pandemie had de reactie op de Spaanse griep in Seattle, Spokane en andere steden in Washington parallellen in het hele land. New York, St. Louis en Los Angeles zagen ook succes door het gebruik van strenge volksgezondheidsmaatregelen, terwijl steden als San Francisco en Philadelphia minder restrictief waren en daardoor meer griepsterfte zagen. Maar die hogere sterftecijfers zijn ook deels te wijten aan het feit dat de strenge maatregelen gewoon niet populair waren. Zelfs in Seattle “was er veel protest” over de beperkingen van de volksgezondheid, zegt Whiting.
Hoewel Dr. Tuttle de lokale autoriteiten achter de schermen advies gaf, had hij de neiging om pragmatischer te handelen naarmate de griep vorderde. Hij heeft bijvoorbeeld nooit een landelijke lockdown uitgevaardigd, omdat de Amerikaanse Surgeon General dit had afgeraden. Hij hief ook een landelijk bevel op om maskers in het openbaar te dragen na Wapenstilstand in november 1918 – deels omdat burgers zich er toch niet aan hielden. Het einde van de Eerste Wereldoorlog zag ook een versoepeling van de gezondheidsbeperkingen in Seattle. Maar het kwam tegen een prijs. Begin december kwam de griep terug. Hoewel deze keer, in plaats van openbare bijeenkomsten te verbieden, mensen die aan griep waren blootgesteld, het bevel kregen om thuis te blijven.
Die maand reisde Dr. Tuttle naar Chicago voor een nationale conferentie van de American Public Health Association gewijd aan de bestrijding van de ziekte, en die bijeenkomst lijkt zijn besluit om nog agressiever te zijn, te hebben verhard. Tuttle was misschien eerder in de epidemie pragmatisch, maar hij begon meer publiekelijk geïrriteerd te raken over het gebrek aan handhaving van de volksgezondheidswetten. Tuttle’s frustraties bevatten rapporten die hij na deze periode opstelde, en hij werd later door een tijdgenoot beschreven als behorend tot “die ouderwetse school van burgers die geloven dat wetten en regels werden gemaakt om te worden gehandhaafd.”
“Degenen die hun dierbaren afgelopen winter hebben begraven, moeten zeker alles in het werk stellen om te voorkomen dat anderen met een soortgelijk verlies worden geconfronteerd”, schreef Dr. Tuttle op 11 september 1919 in een Topeka-krant. Hij schreef ook brieven aan de gezondheidscommissarissen van de provincie, waarin hij aandrong op strikte handhaving van quarantaines. Hoewel het niet werd beschouwd als onderdeel van de Spaanse grieppandemie, zag Kansas in de winter van 1919-20 wel een hoog aantal griepgevallen, en Dr. Tuttle deed zijn best om ervoor te zorgen dat de lokale gemeenschappen voorbereid waren.
Ondanks het werk dat hij had gedaan om levens te redden in Washington en Kansas, is het duidelijk dat Tuttle pessimistisch was over het vermogen van zijn land om zich voor te bereiden op de volgende pandemie. “In feite weten we tegenwoordig net zo weinig over de etiologie en epidemiologie van griep als twee jaar geleden”, schreef hij in een rapport, “en dankzij de neiging van onze regering (stad, provincie, staat en nationaal) om fondsen te verstrekken om alleen te opereren als er sprake is van ziekte, en om elke steun voor de studie van de epidemiologie van de ziekte absoluut af te sluiten nadat een epidemie voorbij is, maakt het zeer waarschijnlijk dat we onze volgende epidemie zullen ontmoeten ( waarschijnlijk 20 of 30 jaar later) met net zo weinig kennis van de ware aard van de ziekte als toen we in de herfst van 1918 met de epidemie werden geconfronteerd.”
Twee jaar later nam Tuttle ontslag in Kansas, omdat hij een hoger salaris nodig had, zodat hij de studie van zijn zoon kon betalen. In zijn tweejaarlijkse rapport betreurde de Gezondheidsraad zijn vertrek en drong er bij de wetgever op aan het salaris voor de rol te verhogen om “een man met de kwaliteit en opleiding die Kansas verlangt” te krijgen.
Zijn volgende baan bracht Dr. Tuttle terug naar Montana om een veteranenziekenhuis te beginnen in Fort Harrison, dat nog steeds bestaat. Later verhuisde hij naar Chicago om medicijnen te oefenen. In 1933 gingen hij en zijn vrouw met pensioen naar San Diego, waar Dr. Tuttle zijn gouden jaren doorbracht met tuinieren – bij de volkstelling van 1940 schreef hij wrang zijn beroep als ‘orchidist’ met een inkomen van nul – voordat hij in 1942 overleed.
Second Opinions : Net als de strenge maatregelen van Dr. Tuttle, zijn de richtlijnen van Dr. Fauci niet altijd populair geweest.
Bijna 80 jaar na de dood van Dr. Tuttle leeft zijn erfenis in het bestrijden van pandemieën voort, wat misschien als een verrassing voor hem was gekomen, gezien het pessimisme dat hij tijdens zijn leven uitte. In 2009 schreef een groep onderzoekers een paper waarin bestaande CDC-richtlijnen voor het beheersen van pandemieën werden vergeleken met die ontwikkeld tijdens de Spaanse griep. De krant merkte op dat van alle aanbevelingen, maatregelen die Dr. Tuttle promootte – het aanmoedigen van het sluiten van openbare ruimtes en sociale afstand – nog steeds relevant waren in de strijd tegen epidemieën van vandaag. Het rapport citeerde zelfs bevindingen van de decembervergadering van 1918 die Dr. Tuttle bijwoonde voordat hij aandrong op de draconische gezondheidsmaatregelen waardoor hij werd ontslagen.
Een van de co-auteurs van dat artikel uit 2009?
Dr. Anthony Fauci.
