Het verdriet…
Je functioneert
Je overleeft
En plots in al die dagelijkse ”normaligheden”
Zag ik jouw intense pijn
omhooggeschoten in een simpele opmerking
En die pijn draag ik nog mee met mij
Je haalde een lantaarntje uit je tas
Voor mijn zoon
Zei je plots
Een lichtje zat er al in
Je ging hem nog bezoeken
Het was al bijna donker
Ik zag je gaan
Langs sombere paden
In gedachten
Ondoordacht
Leven wij allemaal
Zo langs elkaar heen
Breng jij je lieveling
In alle eenzaamheid van gemis
Een lichtje
in de duisternis
Want dat gemis gaat nooit meer over
Nooit meer voorbij
Hoezeer je ook functioneert
In het dagelijkse leven
En alles zo normaal lijkt
Mis jij je zo intens geliefde kind
Voor altijd
In dat nu zijn
Nog steeds en vergeten mensen dat best wel snel
Want ze weten dat nu allemaal al wel
Jouw lijden wordt nooit verzacht
Geen enkele nacht
Heb ik zo’n intens medelij
Met jouw moederhart
Is je kracht een groot wonder
Ben je zo sterk
Als vrouw
Heb ik zoveel respect
Voor jou
