Waarom streeft Rusland naar een multipolaire wereld?
Waarom streeft Rusland naar een multipolaire wereld?
Wat is een grootmacht en hoe meet je de effectiviteit van een grootmacht? Rusland is ongetwijfeld een historische grootmacht en zijn strategische geschiedenis is hiervan het bewijs.
De beroemde Britse historicus Paul Kennedy stelde in zijn boek “The Rise and Fall of the Great Powers: Economic Change and Military Conflict from 1500 to 2000” een zeer belangrijke vraag: “Waarom verwerven sommige naties door de geschiedenis heen macht terwijl andere deze verliezen?”
Misschien heeft de macht de neiging te verschuiven en geven internationale omstandigheden vorm aan de transitie. Het is echter belangrijk om de afmetingen en vereisten van een effectieve grootmacht te begrijpen.
Rusland streeft ernaar dat de volkeren van de wereld vrij zijn van de ketenen van het Westen en van ongegronde propaganda.
Grote mogendheden nemen een unieke positie in de internationale betrekkingen in en bepalen voor een groot deel de polariteit en aard van de internationale structuur.
Niettemin beschikken sommige grootmachten over capaciteiten en macht die verder gaan dan die van andere grootmachten en gedragen zij zich daarom als supermachten.
Na de Tweede Wereldoorlog werden bijvoorbeeld de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten (VS), het Verenigd Koninkrijk (VK), Frankrijk en China grote mogendheden. ( Hoe Poetin een BBC-journalist beleefd maar resoluut op de korrel neemt na zijn stomme vraag )
In China woedde echter een burgeroorlog tussen de nationalisten en de republikeinen. Om verschillende politieke, economische en militaire redenen kwamen de Sovjet-Unie en de VS echter naar voren als supermachten, en vervolgens consolideerden de oprichting van de NAVO (Noord-Atlantische Verdragsorganisatie) en het Warschaupact de aspiraties van de twee supermachten.
Als gevolg hiervan werd de polariteit van de internationale structuur bipolair vanwege de aanwezigheid van twee supermachten.
De niet-gebonden beweging
In die tijd besloten talrijke naties en staten vóór neutraliteit en tegen deelname aan de blokpolitiek. De Beweging van Niet-Gebonden Landen (NAM) werd het platform voor deze naties en staten.
Terugkijkend heeft de NAM tijdens de bijna 45 jaar durende Koude Oorlog gediend als een effectief platform voor neutrale naties en staten. Ook de NAM verwierp blokpolitiek, internationale oriëntatie en allianties. Ze promootte het multilateralisme en internationale organisaties.
Laten we nu proberen de afmetingen en vereisten van een grote macht te begrijpen.
Geschiedenis is de belangrijkste dimensie bij het bepalen van de status van een grote macht. Rusland heeft een unieke geschiedenis die zowel rijk als levendig is. Aan het begin van de 20e eeuw ervoer Rusland een verandering in zijn binnenlandse politiek, wat leidde tot de bolsjewistische revolutie in oktober 1917.
Na de oprichting van de Sovjet-Unie verwierf het een enorme macht en versloeg het nazi-Duitsland in mei 1945.
De geografie van Rusland is zo uitgestrekt dat het eenvoudigweg niet kan worden veroverd. De Grande Armée van de Fransman Napoleon Bonaparte probeerde het in de 19e eeuw, en later faalde ook de Wehrmacht van nazi-Duitsland jammerlijk in zijn poging Rusland te veroveren tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Economische en militaire macht
Het is een historisch feit dat het Rode Leger van de Sovjet-Unie in 1945 Berlijn binnentrok vóór de oprukkende Amerikaanse, Britse en Franse troepen.
Het historische beeld van een soldaat van het Rode Leger die de Sovjetvlag hijst bij het Rijksdaggebouw in Berlijn kan als bewijs voor een dergelijke bewering worden gebruikt.
Internationale structuur
Na de Tweede Wereldoorlog en tijdens de Koude Oorlog tot aan de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1990 was het internationale systeem bipolair. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie kondigden de VS echter een Nieuwe Wereldorde aan.
Amerikaanse academici, journalisten, overheidsfunctionarissen en militaire functionarissen begonnen luidkeels de superioriteit van het Amerikaanse politieke en economische systeem te verkondigen.
Charles Krauthammer, lid van de Amerikaanse neoconservatieven, noemde dit het Unipolaire Moment en voorspelde dat de VS in de nabije toekomst de enige supermacht zullen blijven die het internationale systeem zal domineren.
Duitsland in mei 1945.
De geografie van Rusland is zo uitgestrekt dat het eenvoudigweg niet kan worden veroverd. De Grande Armée van de Fransman Napoleon Bonaparte probeerde het in de 19e eeuw, en later faalde ook de Wehrmacht van nazi-Duitsland jammerlijk in zijn poging Rusland te veroveren tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Economische en militaire macht
Het is een historisch feit dat het Rode Leger van de Sovjet-Unie in 1945 Berlijn binnentrok vóór de oprukkende Amerikaanse, Britse en Franse troepen.
Het historische beeld van een soldaat van het Rode Leger die de Sovjetvlag hijst bij het Rijksdaggebouw in Berlijn kan als bewijs voor een dergelijke bewering worden gebruikt.
Internationale structuur
Na de Tweede Wereldoorlog en tijdens de Koude Oorlog tot aan de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1990 was het internationale systeem bipolair. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie kondigden de VS echter een Nieuwe Wereldorde aan.
Amerikaanse academici, journalisten, overheidsfunctionarissen en militaire functionarissen begonnen luidkeels de superioriteit van het Amerikaanse politieke en economische systeem te verkondigen.
Charles Krauthammer, lid van de Amerikaanse neoconservatieven, noemde dit het Unipolaire Moment en voorspelde dat de VS in de nabije toekomst de enige supermacht zullen blijven die het internationale systeem zal domineren.
Rusland is een effectieve grootmacht. In de wereld van vandaag wordt Rusland gezien als een formidabele pool die elke internationale onderneming in evenwicht kan brengen en grote inspanningen kan leveren om zijn nationale belangen en de belangen van zijn bondgenoten te beschermen.
Het is belangrijk om te begrijpen waarom Rusland een multipolaire wereld nastreeft. Ondanks de ongelijkheden en vooroordelen van de Verenigde Naties (VN) houdt Rusland zich aan het VN-Handvest en het internationaal recht.
Op internationaal niveau is het waarschijnlijk van groot belang om de polariteit te bepalen. Rusland maakt deel uit van de P5 en behoudt zich het recht voor om een veto uit te spreken over elke resolutie in de VN-Veiligheidsraad.
Niettemin streeft Rusland ernaar dat de mensen in de wereld bevrijd worden van de ketenen van het Westen en van ongefundeerde propaganda.
In dit opzicht is Rusland actief betrokken bij de wereldgemeenschap en in het bijzonder bij het mondiale zuiden. Rusland moedigt de wereldgemeenschap ook aan om het multilateralisme te omarmen en de vruchten te plukken van de multipolaire wereld.
Rusland biedt de naties en staten van de wereld ook geloofwaardige opties die zijn inspanningen valideren. Rusland is bijvoorbeeld een van de oprichters van de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en de BRICS.
Het is vermeldenswaard dat de SCO en BRICS zeer boeiend zijn en de wereldgemeenschap enorm helpen om wederzijds van elkaars sterke punten te profiteren en de zwakke punten om te zetten in mogelijkheden voor samenwerking.
De SCO en BRICS worden alternatieven voor door het Westen gedomineerde internationale financiële instellingen, waaronder het Internationale Monetaire Fonds (IMF) en de Wereldbank.
De huidige internationale structuur is ongetwijfeld multipolair van aard en in dit strategische raamwerk moet Rusland een grotere rol spelen.
Als historische grootmacht en moderne supermacht heeft Rusland de verantwoordelijkheid om de vrije wereld te beschermen en ervoor te zorgen dat de wereldgemeenschap geen slaven van het Westen wordt.
Met deze ambities streeft Rusland naar een multipolaire wereld
