Waarom zijn mannen zo eenzaam? Generatie Z
Weinig mannen zullen het toegeven, maar voor de meesten geldt : ze zijn eenzaam.
De epidemie van eenzaamheid treft mannen het hardst. Mannen zijn minder vaardig dan vrouwen in het maken van vrienden. Jonge mannen, die doorgaans progressiever zijn en vermoedelijk meer op hun gemak zijn met intimiteit dan hun ouderen, zijn in feite het meest geïsoleerd.
Uit een State of American Men -rapport uit 2023 van Equimundo bleek dat tweederde van de ondervraagde mannen tussen de 18 en 23 jaar zegt: ‘niemand kent mij echt’. Volgens een onderzoek uit 2021 van het Survey Center on American Life is het percentage mannen dat één goede vriend mist sinds 1990 vervijfvoudigd tot 15%. Voor ongehuwde mannen is het nog erger: één op de vijf geeft aan geen goede vrienden te hebben. En 1 op de 4 van degenen jonger dan 30 jaar zegt geen goede vrienden te hebben.
Waarom zijn mannen, vooral jonge mannen, zo eenzaam? Het is een urgente vraag, aangezien sociaal isolement alles vergroot, van extremisme tot vroegtijdige dood . Als alleen de traditionele gendernormen de schuld zouden zijn, zou Generatie Z niet meer problemen hebben dan oudere mannen. Uit een onderzoek uit 2020 onder mannen van 16 tot 99 jaar in 237 landen bleek dat jonge mannen in individualistische culturen (die veel waarde hechten aan zelfredzaamheid, met losse sociale netwerken) het meest eenzaam waren.
Schermtijd is natuurlijk een deel van het probleem. Bijna de helft van de Amerikaanse mannen zegt dat hun online leven meer voldoening geeft dan hun offline leven. De virtuele wereld, met pornografie en ideologische provocaties, vergemakkelijkt de terugtrekking van mannen. Eén op de vijf Gen Z-mannen vertrouwt de vrouwonvriendelijke social media-beroemdheid Andrew Tate.
Maar jongens trekken zich terug in de manosfeer om een reden die verder gaat dan de verslavende aard van deze technologieën. Ze zoeken een doel in een veranderende wereld, waarin vrouwen hen op school en op het werk voorbijstreven. Volgens het onderzoek van Equimundo voelen jongens met een progressieve visie op mannelijkheid het minste doel in het leven .
Uit onderzoek blijkt dat jongens zich afsluiten van de wereld en hun emoties als ze zich gestraft voelen voor hun kwetsbaarheid, ook in progressieve ruimtes waar de klachten en worstelingen van mannen belachelijk worden gemaakt en worden gezien als een afleiding van die van vrouwen.
Richard V. Reeves, auteur van ‘ Of Boys and Men ’ en voorzitter van het American Institute for Boys and Men, gelooft dat de mainstream minachting voor mannelijke grieven jongens en mannen kan inspireren om troost te zoeken bij mediafiguren als Tate.
Zwarte en Latino jongens en jonge mannen uit huishoudens met lage inkomens zijn het meest eenzaam en wellicht het meest waarschijnlijk dat ze door provocateurs worden gelokt. “Ze vinden online antwoorden op de vragen die ze zich in hun eigen huis niet eens zouden voorstellen”, vertelde Reeves me. Hij pleit voor meer compassie en zegt dat er “te veel kwispelende vingers zijn en te weinig helpende handen.”
Politieke vijandigheid en cultuuroorlogen hebben het moeilijker gemaakt om open te zijn. Voor mannen, die gesocialiseerd zijn om eenzaamheid en pijn het zwijgen op te leggen, kan de druk om achter een masker te leven het meest verlammend zijn.
Het begint halverwege pre-K, volgens Judy Chu, auteur van ‘ When Boys Become Boys ‘. Veel jongens komen op school vol tederheid jegens anderen en met het vermogen om tranen te vergieten. Naarmate ze ouder worden en het stigma van het tonen van kwetsbaarheid inzien, leren ze hun emoties te verdoven. Dit kan een levenslange moeilijkheid veroorzaken bij het opbouwen en onderhouden van vriendschappen. Zelfs in veel progressieve omgevingen krijgen jongens de boodschap dat ze hun mond moeten houden en hun mond moeten houden.
“We zeggen dat we emotionele expressiviteit bij mannen waarderen, maar we hebben de neiging mannen die hun emoties uiten te devalueren,” vertelde Chu me. “Dus dat soort hypocrisie maakt het heel moeilijk voor jongens en mannen om die sprong te wagen.”
Zij en andere experts zijn van mening dat we allemaal ruimtes moeten bouwen waar jonge mannen veilig hun emoties kunnen uiten – bijvoorbeeld met jongensgroepen op scholen. Ashanti Branch, een jeugdmentor en oprichter van de in Californië gevestigde Ever Forward Club, moedigt jongens aan om rekening te houden met hun verborgen gevoelens. “Ze hongeren ernaar om gewoon gehoord en gezien te worden en zichzelf te zijn”, vertelde hij me.
De opkomst van steungroepen voor mannen weerspiegelt deze behoefte. In LA richtte Adam Dorsey, een 41-jarige yoga-instructeur, een mannengroep op met een vriend nadat ze zich realiseerden hoe nuttig het was om te trainen en te praten tijdens de pandemie. Tijdens de bijeenkomsten zitten de mannen in een kring en delen na wat oefening en ademoefeningen hun strijd. Dorsey moedigt hen aan om elkaar vragen te stellen in plaats van advies te geven. “We zijn hier om de polariteit van het mannelijke en vrouwelijke op deze planeet te overbruggen”, vertelde hij me.
Het wantrouwen van feministen ten aanzien van uitsluitend mannelijke ruimtes en mannelijke bindingsrituelen is logisch gezien hun seksistische geschiedenis . Maar vandaag de dag kunnen deze ruimtes mannen sterkere bondgenoten van vrouwen maken. Wanneer mannen elkaar steunen, worden vrouwen bevrijd van de last van hun emotionele arbeid. En het kan mannen wederkerigheid en luistervaardigheden leren.
Omdat mannen zich meer op hun gemak voelen bij het maken van vrienden en bijpraten wanneer er een evenement plaatsvindt, zoals sport kijken of gewichtheffen, kan het nuttig voor hen zijn om lid te worden van een mannengroep of nieuwe hobby’s op te doen tijdens wekelijkse bijeenkomsten.
Bumble BFF, de vriendelijke spin-off van de dating-app, kan ook vriendschappen vergemakkelijken. Maar veel mannen benaderen het met homofobe vooroordelen, omdat onze cultuur de neiging heeft de mannelijke kwetsbaarheid te seksualiseren. Reddit-threads staan vol met ongefundeerde beweringen dat de app overspoeld wordt met ‘ undercover homo’s ’.
Gezien deze remmingen is het geen verrassing dat slechts 1 op de 5 mannen de afgelopen week emotionele steun van een vriend heeft gekregen, vergeleken met 41% van de vrouwen. Maar mannen kunnen opnieuw leren hoe ze dicht bij anderen kunnen zijn, vooral met enige empathie en hulp van ons allemaal.
