Lebensborn kinderen van de nazi’s
‘ Lebensborn ’ betekent ‘bron van leven’ of ‘fontein of leven’. Het Lebensborn-project was een van de meest geheime en angstaanjagende nazi-projecten. Heinrich Himmler richtte op 12 december 1935 het Lebensborn-project op, hetzelfde jaar waarin de wetten van Neurenberg gemengde huwelijken met joden en anderen die als minderwaardig werden beschouwd, verboden. Decennia lang daalde het geboortecijfer in Duitsland. Het doel van Himmler was om de achteruitgang te keren en de Germaans/Noordse bevolking van Duitsland uit te breiden tot 120 miljoen. Himmler moedigde SS– en Wermacht-officieren aan om kinderen te krijgen bij Arische vrouwen. Hij geloofde dat Lebensgeboren kinderen zouden opgroeien om een nazi-Arische natie te leiden.
Het doel van deze vereniging (Geregistreerde Vereniging Lebensborn – Lebensborn Eingetragener Verein ) was om jonge meisjes die als “raciaal zuiver” werden beschouwd de mogelijkheid te bieden om in het geheim een kind ter wereld te brengen. Het kind werd vervolgens overgedragen aan de SS-organisatie die de leiding nam over de opvoeding en adoptie van het kind. Zowel moeder als vader moesten slagen voor een ‘raciale zuiverheidstest’. Blond haar en blauwe ogen hadden de voorkeur, en de familielijn moest minstens drie generaties terug te voeren zijn. Van alle vrouwen die zich hadden aangemeld, slaagde slechts 40 procent voor de raciale zuiverheidstest en kreeg toegang tot het Lebensborn-programma. De meerderheid van de moeders was ongehuwd: 57,6 procent tot 1939 en ongeveer 70 procent in 1940 .
In het begin werden de Lebensbornen naar SS-kwekerijen gebracht. Maar om een ‘superras’ te creëren, transformeerde de SS deze kinderdagverblijven in ‘ontmoetingsplaatsen’ voor ‘raciaal zuivere’ Duitse vrouwen die SS-officieren wilden ontmoeten en kinderen wilden krijgen. De kinderen geboren in de Lebensborn-kwekerijen werden vervolgens door de SS meegenomen. Lebensborn bood steun aan aanstaande moeders, getrouwd of ongehuwd, door een huis en de middelen te bieden om hun kinderen in veiligheid en comfort te krijgen.
Het eerste Lebensborn-huis werd in 1936 geopend in Steinhoering, een klein dorpje niet ver van München. Het meubilair voor de huizen werd geleverd uit de beste buit uit de huizen van joden die naar Dachau waren gestuurd. Uiteindelijk werden er tien Lebensborn-huizen opgericht in Duitsland , negen in Noorwegen , twee in Oostenrijk en één in België, Nederland, Frankrijk, Luxemburg en Denemarken. Himmler zelf had een bijzondere belangstelling voor de huizen. Hij koos niet alleen de moeders, maar zorgde ook voor de inrichting en besteedde zelfs speciale aandacht aan de kinderen die op zijn verjaardag, 7 oktober, geboren waren.
In 1939 had het programma niet de resultaten opgeleverd waarop Himmler had gehoopt. Hij gaf een direct bevel aan alle SS en politie om zoveel mogelijk kinderen te verwekken ter compensatie van de oorlogsslachtoffers. De bestelling zorgde voor controverse. Veel Duitsers waren van mening dat de acceptatie van ongehuwde moeders immoraliteit aanmoedigde. Uiteindelijk trok Himmler zich terug, maar hij heeft onwettigheid nooit ronduit veroordeeld. Himmler had zelf twee onwettige kinderen.
Lebensborn breidde zich al snel uit om niet-Duitse moeders te verwelkomen. In een beleid dat Hitler in 1942 vormde, werden Duitse soldaten aangemoedigd om zich te verbroederen met inheemse vrouwen, met dien verstande dat er voor alle kinderen die ze voortbrachten zou worden gezorgd. Raciaal geschikte vrouwen, meestal de vriendinnen of one-night-stands van SS-officieren, werden uitgenodigd in de huizen van Lebensborn om in privacy en veiligheid hun kind te krijgen.
Uiteindelijk was een van de meest verschrikkelijke kanten van het Lebensborn-beleid de ontvoering van kinderen die ‘raciaal goed’ waren in de oostelijke bezette landen na 1939. Sommige van deze kinderen waren wezen, maar het is goed gedocumenteerd dat velen van hun ouders werden gestolen. armen. Deze ontvoeringen werden door de SS georganiseerd om met geweld kinderen mee te nemen die voldeden aan de raciale criteria van de nazi’s (blond haar en blauwe of groene ogen). Duizenden kinderen werden overgebracht naar de Lebensborn-centra om te worden ‘germaniseerd’. Alleen al in Polen zijn mogelijk 100.000 kinderen gestolen . In deze centra werd er alles aan gedaan om de kinderen te dwingen hun biologische ouders af te wijzen en te vergeten. De SS-verpleegsters probeerden de kinderen er bijvoorbeeld van te overtuigen dat ze opzettelijk door hun ouders in de steek waren gelaten. De kinderen die het nazi- onderwijs weigerden, werden vaak geslagen. De meesten van hen werden uiteindelijk overgebracht naar concentratiekampen (meestal naar Kalish in Polen) en uitgeroeid. De anderen werden geadopteerd door SS-families.
In 1942 roeide een SS-eenheid, als represailles voor de moord op SS-gouverneur Reinhard Heydrich in Praag, de gehele mannelijke bevolking uit van een klein dorpje genaamd Lidice. Tijdens deze operatie maakten enkele SS’ers een selectie van de kinderen. Eenennegentig van hen werden goed genoeg geacht om te worden ‘germaniseerd’ en naar Duitsland te worden gestuurd. De anderen werden naar speciale kinderkampen gestuurd (dwz Dzierzazna en Litzmannstadti) en later naar de vernietigingscentra.
Naarmate de geallieerden oprukten, werden kinderen in de verschillende Lebensborn-huizen teruggetrokken naar binnenwoningen. Op 1 mei 1945 , een dag na de ”dood” van Hitler, marcheerden Amerikaanse troepen Steinhoering binnen. Ze vonden 300 kinderen in de leeftijd van zes maanden tot zes jaar. De meeste moeders en het personeel waren gevlucht. De Britten en Russen vonden ook kinderen in Lebensborn-huizen in de buurt van Bremen en Leipsig. De meerderheid van deze kinderen werd ter adoptie aangeboden of teruggestuurd naar hun biologische familie. Sommige van de in andere landen ontvoerde kinderen die bij gezinnen in heel Duitsland woonden, werden gerepatrieerd naar hun geboorteland. Helaas waren velen te Germaans om erbij te horen.
Het is bijna onmogelijk om te weten hoeveel kinderen er in de oostelijke bezette landen zijn ontvoerd. In 1946 werden naar schatting ruim 250.000 mensen ontvoerd en met geweld naar Duitsland gestuurd. Slechts 25.000 werden na de oorlog opgehaald en teruggestuurd naar hun families. Het is bekend dat verschillende Duitse gezinnen weigerden de kinderen terug te geven die ze uit de Lebensborn-centra hadden gekregen. In sommige gevallen weigerden de kinderen zelf terug te keren naar hun oorspronkelijke familie – ze waren het slachtoffer van de nazi-propaganda en geloofden dat ze pure Duitsers waren. Het is ook bekend dat duizenden kinderen niet ‘goed genoeg’ werden geacht om te worden gegermaniseerd en simpelweg uitgeroeid. Gedurende de tien jaar dat het programma bestond, werden minstens 7.500 kinderen geboren in Duitsland en 10.000 in Noorwegen.
Bronnen : De vergeten kampen ; ABC News 20/20 Speciaal rapport – Hitlers “Meesterras:” Nazi-programma probeerde raciaal zuivere kinderen te creëren (27 april 2000).
Lebensborn (Fontein van het leven) (1935-1945)
“De organisatie “Lebensborn eV” bedient de SS-leiders bij de selectie en adoptie van gekwalificeerde kinderen. De organisatie “Lebensborn eV” staat onder mijn persoonlijke leiding en maakt deel uit van het Race and Settlement Central Bureau van de SS.” – SS-leider Heinrich Himmler
De overheersing van het Arische ras was het hoofddoel van de nazi’s, en de functie van de SS-organisatie Lebensborn was het creëren en grootbrengen van een elite van Arische kinderen. De organisatie werd opgericht in 1935 en werkte eerst binnen het Derde Rijk, waar ze kraamklinieken opzette voor alleenstaande moeders en hun kinderen die waren verwekt door Wehrmacht-soldaten en SS-ers, die aan de strikte Arische criteria voldeden. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak en het Duitse leger het grootste deel van Europa bezette, breidde Lebensborn zijn werk uit naar andere Europese regio’s.
Opgericht op 12 december 1935 door Heinrich Himmler, de leider van de SS, de Schutzstaffel of Protection Squadron als een door de staat gesteunde SS-organisatie met als doel het geboortecijfer te verhogen van ‘Arische’ kinderen van personen die geclassificeerd zijn als ‘raciaal zuiver en gezond’ ‘gebaseerd op de raciale hygiëne en gezondheidsideologie van de nazi’s. Arische vrouwen werden aangemoedigd om kinderen te krijgen bij SS-mannen, getrouwd of ongehuwd, die raszuiver zouden zijn en dus ideaal voor de toekomstige elite van het Derde Rijk. Lebensborn voorzag in welzijn voor deze veelal ongehuwde moeders, moedigde anonieme geboorten door ongehuwde vrouwen in hun kraamklinieken aan en bemiddelde in de adoptie van deze kinderen door eveneens ‘raciaal zuivere en gezonde’ ouders, met name SS-leden en hun gezinnen. In 1939, voordat de nazi’s de Tweede Wereldoorlog begonnen, telde Lebensborn ongeveer 8.000 leden in Duitsland, waarvan 3.500 SS-leiders.
Nazi-eugenetica, of rassenhygiëne, had twee verschillende kanten. Eén daarvan was de steun van Arische moeders en hun kinderen, al dan niet getrouwd, en de promotie van het Arische ras met als doel een groeiende ideale populatie van mensen van het Arische ras te ontwikkelen. De andere kant was de eliminatie van alle niet-Arische, ‘ongezonde’ en ‘onwaardige’ groepen in de Duitse en na de Tweede Wereldoorlog begonnen Europese bevolking. Tot deze laatsten behoorden niet alleen joden, Slaven en Sinti en Roma, maar ook geestelijk en lichamelijk gehandicapten, zogenaamde sociaal “onwaardige” mensen en criminelen of homoseksuelen. Hitlers categorisering van ‘ongezond’ en ‘onwaardig’ was niet alleen moreel leeg, maar ook subjectief en vaak willekeurig. Het Arische ‘Meesterras’, waarvan Hitler geloofde dat het het meest elitair en genetisch zuiver was, was blond en had blauwe ogen.
Veel van de leden van Lebensborn waren SS-officieren en hun vrouwen. Ruim de helft van de leden bestond echter uit ongehuwde vrouwen, die relaties hadden met SS-soldaten of leden van het Duitse leger, de Wehrmacht. Ze gebruikten de Lebensborn om te bevallen zonder het sociale stigma van niet-getrouwd zijn en lieten hun kinderen meestal ter adoptie afstaan aan SS-paren. Na het uitbreken van de oorlog werden ook in de bezette gebieden Lebensbornhuizen gesticht, bijvoorbeeld in Denemarken, Nederland en Noorwegen. Hier konden Arische vrouwen uit de bezette landen, die een relatie hadden met een Wehrmacht-soldaat of SS-ers die tot een zwangerschap leidde, verborgen voor de samenleving hun kind ter wereld brengen. Kort na de geboorte werd de baby doorgaans in Duitsland ter adoptie aangeboden door nazi-ouders. In totaal controleerden de nazi’s tijdens de oorlog ongeveer 33 Lebensborn -huizen. Ongeveer 8.000 kinderen werden geboren in Lebensborn- huizen in Duitsland, en 25.000 kinderen elders in Europa, alleen al in Noorwegen tussen de 8.000 en 12.000 kinderen. Ongeveer 250 van hen werden geadopteerd door Duitse ouders.
Er is discussie over de legaliteit en moraliteit van de adoptiemethoden door deze SS-organisatie. In verschillende gevallen, zowel in Duitsland als in de bezette gebieden, stemde de moeder expliciet in met de adoptie. Er zijn echter ook verschillende gedocumenteerde gevallen, vooral in Noordoost-Europa, waarin SS-officieren een kind in beslag namen, vaak met het oog op de moeder, en vervolgens een handelwijze beslisten afhankelijk van de ‘raciale erfenis’ ( Erbanlagen ) en fysieke omstandigheden. toestand en uiterlijk van het kind. In beslag genomen kinderen werden meegenomen en gecategoriseerd op basis van leeftijd en ras. Als een kind als ongewenst of ongewenst werd beschouwd, werd het naar een werkkamp gestuurd of vermoord. Als ze aan de ideale criteria voldeden, werden ze naar een weeshuis, pleeggezin of internaat gestuurd. Daar indoctrineerde de SS de kinderen in de nazicultuur door hen te dwingen hun nationale en etnische erfgoed te vergeten en de Duitse levensstijl over te nemen. Momenteel zijn tienduizend van dergelijke gevallen gedocumenteerd.
Het bestuderen van Lebensborn is erg belangrijk om de belangrijkste doelstellingen van de nazi’s voor hun regime volledig te begrijpen. Er wordt vaak gedacht dat de nazi’s hongerig naar oorlog waren en de wereld wilden overnemen. Hoewel dit niet onwaar is, gebruikten de nazi’s de oorlog ook om hun ideologie te verspreiden en de bevolking onder controle te houden. Ze doodden niet alleen mensen in veldslagen, ze probeerden de Europese bevolking te veranderen, door degenen te doden die ze niet geschikt achtten om te leven. Dergelijke wijdverbreide en openlijk publieke misdaden tegen de menselijkheid laten zien wat er kan gebeuren als een regime totale controle over een bevolking verkrijgt. Wanneer dit gebeurt, hebben de leiders de volledige controle om te doen wat zij nodig achten, en alles te doen wat zij nodig achten om de controle te behouden. Een regering die oorlog zoekt is onhoudbaar, maar een regering die haar eigen bevolking doodt beschikt over een niveau van controle dat geen enkele regering zou moeten hebben.
Grayson Holmes, Geschiedenis en filosofie, klas van 2020
Bronnen
Literatuur en websites
- “De nazi-partij: het ‘Lebensborn’-programma.” Joodse virtuele bibliotheek , op: http://www.jewishvirtuallibrary.org/the-quot-lebensborn-quot-program (toegankelijk op 20 april 2018).
- Chen, Peter. “Lebensborn.” Database uit de Tweede Wereldoorlog , op: https://ww2db.com/other.php?other_id=36 (geraadpleegd: 19 april 2018).
- Clay, Catrine en Michael Leapman: Meesterras: het Lebensborn-experiment in nazi-Duitsland. Hodder & Stoughton, 1995.
- Crossland, David. ‘Lebensgeboren kinderen verbreken de stilte.’ SpiegelOnline . November 2006, op: http://www.spiegel.de/international/nazi-program-to-breed-master-race-lebensborn-children-break-silence-a-446978.html . (Betreden: 18 april 2018).
- Scherp, Rob. “The Chosen Ones: De oorlogskinderen geboren uit nazi-vaders in een sinister eugenetica-plan spreken zich uit.” Independent , 20 januari 2008, op: https://www.independent.co.uk/news/world/europe/the-chosen-ones-the-war-children-born-to-nazi-fathers-in-a- sinister-eugenetica-schema-speak-out-771017.html . (Betreden: 17 april 2018).
Stel je wilt een groot rijk!
Het mislukt…hoe mooi zou het zijn als je kinderen dat later nog een keer proberen?
Een groot Europa!?
De nazi’s en ook Hitler zelf hebben zaad afgestaan om kinderen te verwekken…waarom zouden ze dat doen behalve hun zg goede genen door te geven volgens hun maatstaven?
Kijk maar eens heel goed hoe de leiders in de EU nu op elkaar lijken!
Merkel en Schwab zouden broer en zus kunnen zijn!
Zelensky en Hitler hebben ook eenzelfde kaaklijn en blik… Rutte overigens ook en waar in sommige families broers en zussen totaal niet op elkaar lijken, lijken deze mensen meer op elkaar vaak dan broers en zussen soms doen!
Lebensborn: het geheime seksprogramma van de nazi’s om een ’meesterras’ te creëren
