De muntendief
Flabbergasted was ik
In de supermarkt stond ik bij de zelfscanner, ik trok mijn portemonnee uit mijn jaszak en plots rolde er een muntje uit, het rolde over de grond voor mij uit.
Ik weet het zeker!
Ik wilde het AH muntje oppakken toen er een kleine donkere tornado, voor mij, op het muntje afrende, waarschijnlijk denkende dat dit een euro muntje was.
Zijn donkere ogen straalden een intense brutaliteit uit.
Zo intens, dat ik even schrok, van de leeftijd van het kind, die blik, die brutaliteit tegelijkertijd.
Hij bukte, ik keek op zijn krullende donkere bolletje en hij pakte het muntje gewoonweg op. Hij stond op en keek me uitdagend aan.
Ik stak mijn hand uit en zei: dat is wel mijn muntje, hé?
Nee hoor,… zei hij brutaal, vol overtuiging, hij kneep het muntje in zijn hand bijna fijn, dat was van hem nml, alsof het kind bezeten was door een volwassen entiteit, keek hij me weer fel aan, overdonderend, zijn wil overbrengend op mijn ziel.
Alsof ik inderdaad het muntje vanaf zijn kant had zien rollen. Wat dus echt niet zo was.—– Of toch wel? Ik ging bijna twijfelen aan mijzelf.
Ik speel met het muntje, ik rolde het over de grond. Zegt hij nogmaals ter bevestiging. Triomfantelijk stak hij het AH muntje in zijn zak. Nu zijn die gratis verkrijgbaar bij de kassa, maar ik was echt even flabbergasted door zoveel overtuigingskracht in zo’n klein mormeltje.
Het ging niet om dat muntje verder, maar wel het principe en hoe dat jong de brutaliteit bezat om zo te kunnen liegen, nu al!
Op die leeftijd, al zo overtuigend over te kunnen komen.
Een crimineel in de dop, 100%.
Erg jammer.
Iemand anders had het muntje ook zien rollen uit mijn zak, anders zou je nog gaan twijfelen bijna aan jezelf.
Hoe vroeg dat liegen er dus al in zit, hij was misschien 6 jaar oud, 7 kan ook nog.
Hoe komt een kind zo, welke opvoeding krijgt dat kind?
Hoe durft hij dit te doen.
Ik hoop voor dit kind, die hondsbrutale wervelwind met windkracht 10, dat er een oplossing zal komen voor dit gedrag.
Want later zal er weinig goeds van terecht gaan komen.
Want ook dat zag ik in die ogen…
Hij was al weggerend. Mij in overpeinzing achterlatend.
