Sprinter
Mijn hond kreeg kleintjes
Dat was ontzettend mooi
En jij het allermeest
Je was de kleinste
De snelste
Als een kleine Italiaanse windhond
Rende je over heg en steg
Je kleine neusje
Je oortjes flapperend
Je zwart wit besproette pootjes
Het witte kraagje in je zwarte nek
We hielden zoveel van jou
Dat was niet zo gek
Mijn ouders wilden scheiden
Dus gingen wij even weg
Toen ik hoorde
Dat je de weg overrende
Misschien dacht je wel dat wij
Terug waren gekomen
En die auto je raakte
Je was op slag dood
Leek de wereld stil te staan
Langs mij heen te gaan
Bij die grote schok
De schok van jouw heengaan
Hield me altijd in de ban
Van een ver weg bestaan
Alsof je niet echt heenging
En het maar een leugen was
Dacht ik altijd aan jou
Spelend in het groene gras
❤❤❤
