Het Friese platteland
De regen tikte zacht tegen de ramen.
De zon was gestorven in een dikke massa wolken
Duiven koerden op de vensterbank op zolder, zittend aan de binnenkant om de kou te ontlopen, door het kapotte raam.
Witte flarden duivendrek lag op de vensterbank.
De zolder immer verstild in een oud geheel, dat nooit vernieuwd was in jaren.
Bruine en grijze energie verstilde in de oude balken van het dak.
De honden blaften in de schuur beneden, opdat de nieuwe dag begonnen was en men hen snel de vrijheid moest gunnen van een nieuwe dag buiten.
Langs de oude trapleuningen….Gleed een gladheid zonder splinters de oudheid had hen doen vergaan.
De donkere gang deed niet zo terzake, de woonkamer was warmte, het begin.
De honden hervonden hun vrijheid van die nacht en renden over het erf van goudgeel zand.
Blaffend tegen niemand dal.
Een rondje om deed de baas op dat vroege uur wel.
En kwam even later thuis, met vochtige haren en een natte leren jas.
Hij stampte zijn voeten op het matje voor de deur.
Binnen wachtte hem een bak koffie, en het kind ging ter school.
De vrouw trok de jas aan en vertrok naar haar werk en hij,…hem wachtte een taak.
De taak tot voeden van de dieren rondom het oude huis.
Met een deksel van een oude melkbus voerde hij de kippen, klakkend met zijn tong.
De duiven kregen even later ook een deksel vol.
De honden een bak vol in zijn schuur, en daarna vertrok hij in zijn wereld van televisies en radio’s die gemaakt moesten worden, de regen tikte op het dak van de oude schuur.
Langs de dakgoten liep het water zo in je nek.
De kippen tokten tevreden in de tuin, de honden lurkten tevreden uit hun waterbak, en de duiven koerden hun liefdeswoorden op de dakgoot.
Wat een mooi leven toch, zo in dat Friese platteland.
AngelWings
