De tijd verglijd
Jaren vergaan
Verlorenheid
Egoïsme van mensen
De tijd zal het leren
Het kan zo verkeren
Gevecht
Slecht
Opgeven
Aan al dat
Niet wenselijk is
Geen vriendelijkheid nog kent
Een ziel als rotte vis
Wegrent
Geen krachten delen kan
Met mensen in nood
Valsheid
Zieligheid
Als jij
In het nu niet eens
Kunt delen
Kon delen
Waarom dan wel in een verre toekomst?
De eerste indruk is
Altijd de beste
Vergeet dat nooit
Als de sneeuw van de takken dooit
Je ziel verdwijnt
In het afvoerput
de wereld met
Wensen je opjut
om je aan te passen
En zij zelf geen idee hebben
Hun eigen ziel niet kunnen zuiveren door het wassen
In de branding waar
Het water de rotsen klieft
Waar de stormen
Rammen op je zielepoorten
Als jij daar was
En teruggekomen bent
Klopt je maar weer eens aan
Misschien doe ik nog open
Maar ik denk dat ik de deur sluit
Voortaan
Ben wel klaar met al die mensen
Die geilen op een eigen Ik
Stik
net zo hard als ik
mocht van jullie
Ik wist wat liefde was
Ik wist hoe te houden van mensen zoals jullie
Onvoorstelbaar
Als paarlen voor de zwijnen
Zo zonde van die tijd
