Waarom eten wij voedsel uit andere landen en eten we niet ons eigen voedsel?
Tachtig procent van de verse knoflook uit de Flevopolder gaat naar het buitenland, terwijl wij uit China bolletjes importeren die al vier weken oud zijn. Bizar, toch?
De uien in onze supermarkt komen uit Nieuw-Zeeland, terwijl ze ook op Nederlandse akkers worden verbouwd, somt ze op. Meer dan tachtig procent van de vis uit de Noordzee wordt geëxporteerd en zelf eten we vooral tonijn, zalm en tilapia. Onze kokkels gaan naar Zuid-Europa, wij importeren vongole. Een raar heen-en-weergehannes met producten.”
Kokkels en vongole zijn trouwens precies hetzelfde alleen ’n andere naam.
Wat we eten, komt nodeloos vaak van ver
De uien in onze supermarkt komen uit Nieuw-Zeeland, terwijl ze ook op Nederlandse akkers worden verbouwd, somt ze op.
Meer dan tachtig procent van de vis uit de Noordzee wordt geëxporteerd en zelf eten we vooral tonijn, zalm en tilapia. Onze kokkels gaan naar Zuid-Europa, wij importeren vongole. Een raar heen-en-weergehannes met producten.
Na de Tweede Wereldoorlog overheerste de gedachte ‘nooit meer honger’, wat samen met de industrialisatie en de opkomst van kunstmest leidde tot een enorme stijging van de vaderlandse voedselproductie. Volgens De Grave zijn we doorgeslagen. “Nederland is na de Verenigde Staten de grootste voedselleverancier van de wereld. We produceren voor de wereldmarkt en weten intussen zelf niet meer waar ons eten vandaan komt. Dat snap ik echt niet.”
Haar tip: Als je onderweg ergens bij een boerderij een bordje ziet met ‘Producten te koop’, trap dan meteen op de rem.
‘Zo dichtbij als mogelijk, zo ver weg als nodig’
Mellie Uyldert had daar ook een zeer eigen visie over!
