Lekker een vers kippie!
Lang geleden zat ik met mijn toen nog kleine zoon aan tafel.
Ik had een heerlijk kippetje gebakken!
Daar lagtie dus…voor ons!
Mijn zoon was dol op kip…
En dan maak je als ouder zijnde de foutste opmerking ooit…
Lekker hé!
Een vers kippetje, jolig zei ik nog, gisteren liep het nog in de wei.
Het was stil aan de overkant…
Vond het wel vreemd, maar mijn zoon zat stilletjes aan tafel, en werd wit om zijn neusje…
Wat is ér?
Plots rende hij naar de keuken en gaf over in de wasbak.
Ik begreep er niets van, wat is er?
Ben je misselijk?
Nou klopje op zijn schouder en een glaasje water en een nat doekje…
Uiteindelijk weer aan tafel, zei ik…
Sorry hoor, dat ik dat net zei van dat die kip gister nog in de wei liep!
En wederom werd de wasbak bezocht door mijn zoon,……
…Sorryyyyyyyyyyy Sorryyyyyyyyyyyyyyyyyy!
Ik zal niet meer zeggen, dat wat ik zei ok? Hij knikte van ja…
Nou hij wilde geen vlees meer eten!
Oké dat mag, zei ik, als je dat zo vindt. We zouden morgen wel kebab eten… wel jammer dan.
Ja maar kebab dat was wat anders,… zei hij toen snel!
Oké?
Ik heb het nooit meer gehad over kippetjes vers uit de weide en ook niet meer over vegetarier worden…
