Gedichten van Angel-Wings
Twee grote elfen
Het waren elfen
Maar dan wat groot
Ze hadden een sprankeling die menigeen
niet bezat
Ogen die allerlei tinten bezaten
Een glimlach zo schoon
Dat menig aardling wegkeek als zij het zagen
Ze hadden onzichtbare vleugels
Ze fladderden in hun geest en ziel
Hun leven was vol liefde
Vriendelijkheid
Zoals het elfen betaamd
Ze waren wat uit de kluiten gewassen die twee
Van eenzelfde afkomst
Geworden tot het mensenrijk
Zagen hun kleurrijke ogen
elkaar
In een stil weten
Dat zij beiden
Er een waren
Vanuit het elfenrijk
”Toen mijn zoon nog klein was zei hij op een dag:
Mama…?
Je bent een elf!
Oké, dank je wel, wat lief…
Ja, maar wel een hele grote elf!”
