web analytics
11:11 Dubbele getallen
GeschiedenisRH Negatief - Anunnaki - Elohim - Geloof

Archeologische mysteries en preastronautica

“En de heerlijkheid des Heren steeg op van de cherub op de drempel van het huis; en het huis werd vervuld met de wolk, en de voorhof met pracht van de heerlijkheid des Heren. En de vleugels van de cherubs waren te horen ritselen in de buitenste voorhof!” (Ezechiël 10:4)

3054f15104b3eb69aa6e74c007592396 AnGel-WinGs.nl

Beschrijft dit fragment uit de Bijbel een buitenaards ruimtevaartuig (“Cherub(im)”), of is het slechts een menselijke parafrase van een goddelijke openbaring? Soortgelijke tradities vinden we ook bij de Sumeriërs, de Indiërs en andere volkeren. Het Indiase nationale epos Mahabharata zegt: “Toen de ochtend aanbrak, besteeg Rama de hemelse strijdwagen (“Vimana”). Het vermogen van de strijdwagen is onbeperkt. De strijdwagen was twee verdiepingen hoog met meerdere compartimenten en ramen. … Hij was kleurrijk en machtig … Toen hij in de lucht opsteeg, klonk er een ‘hemels’ geluid.” (Geluid dat uit de lucht komt)

Door dit soort tradities kan het aantal mensen dat gelooft in een buitenaardse invloed op de menselijke geschiedenis van jaar tot jaar groeien. De meest populaire stelling van deze prehistorische buitenaardse bezoeken – ook wel “pre-astronautics” of “paleo-Seti” genoemd – stelt dat de goden van de mens, buitenaardse wezens waren van een andere planeet, die de pre-mensen tot goddelijke mensen maakten door kruising met hun soort en gerichte genetische ontwikkeling.

De pionier van dit proefschrift is Erich von Däniken – een Zwitserse onderzoeker die meer dan 30 boeken heeft geschreven om zijn stellingen over buitenaardse bezoekers te ondersteunen. Maar hij is niet de enige – een aantal bekende en nog onbekendere onderzoekers en auteurs vertegenwoordigen een soortgelijke stelling als von Däniken – allemaal gekkies? Of zit er meer achter de soms vreemd ogende gedachten?

Al in 1965 – drie jaar voor Däniken’s debuutwerk – publiceerde de Franse auteur Robert Charroux zijn werk “Betrayed Secrets”, waarin hij verslag deed van buitenaardse goden, nucleaire oorlogen en de vernietiging van vroegere menselijke beschavingen. Zijn bewijs: mythische tradities, biologisch en fysiek bewijs en onverklaarbare vondsten, waaronder ijzer.

Het staat buiten kijf dat er een aantal archeologische vondsten zijn die niet passen in de leer van de menselijke geschiedenis. Even onbetwist zijn vroege afbeeldingen en geschreven verslagen van mysterieuze objecten en onbekende wezens – de bewijskracht van deze verslagen hangt echter grotendeels af van de interpretatieve vaardigheden van de auteur. Het grootste probleem in verband met deze sensationele vondsten – of het nu gaat om artefacten of geschreven en picturale bronnen: als leek kan men vervalsingen vaak niet van originelen onderscheiden – vooral niet zonder de mogelijkheid om de objecten zelf te onderzoeken.

En academisch onderzoek houdt hen meestal het zwijgen op uit angst voor hun eigen wetenschappelijke reputatie. Omdat dat onderzoek gratis zou zijn, is maar een vrome gedachte. In feite manoeuvreert elke academische geleerde die afwijkt van de overtuigingen van zijn supervisor of collega-wetenschappers zichzelf feilloos in wetenschappelijke uitsluiting – dit is de reden waarom we de belangrijkste inzichten in de vroege geschiedenis vaak te danken hebben aan leken of wetenschappers van buiten het veld, zoals zoals de experimentele archeologen Thor Heyerdahl en Dominique Görlitz, die onvermoeibaar bewijzen verzamelen van vroege historische contacten tussen culturen en een hoog niveau van nautische en astronomische kennis van de vroege mens.

De vraag is echter of de vertegenwoordigers van de pre-astronautica ook pioniers zijn op het pad naar kennis, of slechts dromers? Om dit te kunnen beoordelen, willen we enkele van de vondsten die steeds weer worden gepresenteerd nader bekijken. (Het mysterieuze Egyptische paneel dat lijkt op een bedieningspaneel van een vliegtuig )

3dfd467194b741e1870852f317e4ea45 AnGel-WinGs.nl

Archeologische vondsten zijn in tegenspraak met de heersende doctrine

Een paar jaar geleden zorgde een bericht van Jesús de Machaca bij het Titicacameer op de Boliviaanse Altiplano voor opschudding: de ontdekking van een gefossiliseerde menselijke voetafdruk in een miljoenen jaren oude rotslaag. Maar dat is niet alles – op verschillende plaatsen in de VS (waaronder Glen Rose) werden zelfs fossiele voetafdrukken van mensen ontdekt naast die van dinosaurussen – zo leefden mensen tegelijkertijd met dinosaurussen, waarvan wordt gezegd dat ze 65 miljoen jaar zijn uitgestorven geleden? Of stierven de dinosauriërs niet zo lang geleden uit, maar pas veel later? ( Ouder dan 10.000 jaar: de mysterieuze beschaving die de sfinx heeft gebouwd )

Dit is tenminste de theorie die Dr. Hans Joachim Zillmer. Voor de civiel ingenieur met een doctoraat zijn veel van de huidige leringen over geologische, klimatologische en geologische geschiedenis verkeerd. Wat fossielen betreft, beschouwt Zillmer het als processen die onder bepaalde omstandigheden binnen enkele decennia kunnen plaatsvinden.

Zijn schoolvoorbeeld: een versteende voet in een cowboylaars uit de jaren vijftig. Soortgelijke vondsten zijn ook raadselachtig: de aluminium wig van Aiud (ook bekend als het Aiud-object) – gevonden in 1974 tijdens bouwwerkzaamheden in de buurt van de Roemeense stad Aiud – zou voor 89% uit aluminium bestaan ​​​​en zijn bedekt met een dikke laag oxide. De dikte van deze oxidelaag zou zo sterk zijn als die van een aluminium lichaam dat al meer dan een miljoen jaar in de grond is begraven.

Even mysterieus zijn een ijzeren hamer omsloten door de steen en een spiraal omringd door de steen. Volgens de huidige doctrines van fossilisatie moeten ze dus miljoenen jaren oud zijn. Tenzij dr. Zillmer heeft gelijk met zijn stellingen.

Hoewel de ijzeren hamer tegenwoordig vaak nep wordt genoemd omdat het houten handvat, waarvan ook wordt gezegd dat het gefossiliseerd is, sinds de ontdekking is gekrompen, heeft Dr. Zillmer is op zijn minst recentelijk op één punt bevestigd door wetenschappelijke experts: wetenschappers in China hebben de 164 miljoen jaar oude fossiele overblijfselen van een oerbever ontdekt. Zelfs ten tijde van de dinosauriërs waren er zoogdieren die verbazingwekkend goed ontwikkeld waren.

Nauwelijks minder controversieel dan de fossielen van Zillmer zijn twee vindplaatsen waarvan wordt gezegd dat ze een groot aantal picturale, geschreven en artistieke objecten hebben voortgebracht: we hebben het over Glozel in Zuid-Frankrijk en Burrows Cave in de VS. De laatste, genoemd naar de vermeende ontdekker Russel Burrows, leverde een reeks gegraveerde stenen waarop mensen uit schijnbaar verschillende culturen en perioden zijn afgebeeld: Noord-Europees uitziende hoofden, Feniciërs, Egyptenaren, Olmeken, Indiërs, enz…

Wat ze allemaal gemeen hebben, is de moderne uitstraling van de afbeelding, die sterk afwijkt van oude afbeeldingen van mensen. De personages lijken ook wild door elkaar gegooid. Dus een onhandige nep? Alles spreekt voor zich, want de ontdekker Burrows weigerde de vindplaats te specificeren en wordt door veel onderzoekers die zich met de zaak bemoeiden omschreven als een brutale oplichter.

Een soortgelijke vindplaats werd in 1918 in Frankrijk ontdekt. Hier is de situatie blijkbaar anders, ondanks vergelijkbare artefacten. Omdat de vinder, Emile Fraudin, die in februari 2010 stierf, wordt geëlimineerd als vervalser van de artefacten. Hij probeerde niet om artefacten te verkopen en hij had ook niet de tijd om de ongeveer 12.000 vondsten in zeer korte tijd te smeden. Sommige stukken gemaakt van geweihoorn zijn gedateerd op 17.000 jaar oud.

 

Anderen waren slechts 4-5000 jaar oud. Het belangrijkste tegenargument tegen de authenticiteit is echter een expert opinion uit 1929, die een duidelijke taal spreekt. Met forensische expertise kon worden aangetoond dat de kleiplaten uit de vondst niet verbrand waren en dus onmogelijk langere tijd in de grond hadden kunnen overleven. Bovendien waren op enkele vondsten nog duidelijk de overblijfselen van jongere vegetatie terug te vinden. Voor tegenstanders van de Glozel-vondsten is de situatie sindsdien duidelijk. De voorstanders zijn anders: ze stellen dat een deel van de vondsten daadwerkelijk als kopie is gedaan om er geld mee te verdienen, maar dat de meeste echt zijn.

 

Tekens zouden door Keltische inwoners in het 1e millennium voor Christus op de oudere artefacten zijn toegepast. In de som van de voor- en nadelen is een duidelijke bepaling moeilijk. In ieder geval is er enig bewijs dat een vervalser verschillende karakters heeft toegepast op authentiek paleolithisch en neolithisch materiaal – maar het motief en het auteurschap blijven onduidelijk en dit zou in ieder geval een stimulans moeten zijn voor verder onderzoek.

Bijna fascinerender – althans wat de motieven betreft – zijn de vondsten uit Acambaro in Mexico. Hier zijn sinds 1944 zo’n 30.000 figuren en sculpturen opgegraven, die naast verschillende mensenrassen ook dinosaurusmotieven verbeelden, soms samen met mensen. In 1968 kon organisch materiaal dat zou zijn bewaard tijdens het productieproces van een sculptuur worden gedateerd: de experts van de Isotopes Laboratories in Westwood / New Yersay bevestigden dat het monster 6.500 jaar oud was.

 

Terwijl sceptici er nog steeds op wezen dat een enkele datering ongetwijfeld onvoldoende is om de leeftijd van 30.000 figuren te bepalen, werd begin jaren zeventig een verdere datering van sculpturen uitgevoerd – dit keer met behulp van de thermoluminescente methode. Opnieuw wezen de resultaten op de Neolithische periode – 2400-2700 v.Chr. hadden ze moeten ontstaan.

Omdat zowel de oorspronkelijke vinder, de Duitse koopman Waldemar Julsrud, als omwonenden de in de afgelopen decennia geborgen beeldjes niet wilden verkopen, waren verschillende onderzoekers zeker van de echtheid ervan. De bekendste, Charles Hapgood, deed zijn eigen opgravingen, waarbij hij ook de mysterieuze sculpturen tegenkwam. Volgens een recent rapport van Geochrome Laboratories uit 1995 zijn de stukken die ter beoordeling worden aangeboden allemaal echt en ongeveer 4000 jaar oud.

 

De vraag waarom mensen destijds op het idee kwamen om soortgenoten samen met dinosaurussen af ​​te beelden, kon echter ook niet beantwoord worden door dit rapport. Ofwel werden de kunstenaars geïnspireerd door overlevering of een of andere mythe, of ze schilderden wat ze zagen. In dat laatste geval zou de geschiedenis inderdaad herschreven moeten worden.

Uwe Topper deelt deze mening. Hij beschrijft een muur op de berg Sainte-Odile in de Elzas, die is opgetrokken uit grote blokken steen met een gewicht van enkele tonnen en een lengte heeft van enkele kilometers en een hoogte van bijna 4 meter. Bovendien waren de stenen met metalen haken met elkaar verbonden – sporen op de stenen geven dit in ieder geval aan. Aangezien de muur volledig kon worden bewaakt vanwege het kleine aantal bewoners dat achter de muur woonde, acht hij het mogelijk deze te gebruiken tegen aanvallende dinosaurussen. Een interessante maar weliswaar magere bewijslijn.

 

Mysterieuze beesten uit de oudheid

Een ander soort mysterieuze verschijnselen die letterlijk de verbeelding van ufologen en pre-astronauten ‘inspireerden’, zijn de hybride dier-mens, zogenaamde chimaera’s, die vaak in oude teksten voorkomen.

Ze komen voor in beeldhouwkunst – vaak voorgesteld als centauren met het hoofd en de schouders van een man en het lichaam en de benen van een paard – in mythen – bijvoorbeeld als een Minotaurus-hybride van stier en mens – en in picturale voorstellingen. De beruchte stichter van de Neutempler-orde, Jörg Lanz von Liebenfels, die werd beschimpt als de ideeënbron van Hitler, zag daarin het bewijs dat goden uit het verleden met aapachtige wezens omgingen en dat de cultuur langzaam degenereerde. Zijn oproep was daarom om raciale vermenging te voorkomen tussen de “goddelijke Ariërs” en de “beesten” die hij “de apen van Sodom” noemde.

Afgezien van de conclusies van Lanz von Liebenfels, die als racistisch worden bestempeld, is het opvallend hoe ver het idee van een vermenging van goden met aapachtige pre-mensen eigenlijk teruggaat. Zelfs SS-chef Heinrich Himmler zou in zijn binnenste cirkel de evolutietheorie hebben verworpen, volgens welke mensen, net als andere biologische organismen, langzaam zijn “opgegroeid”. Voor hem waren de voorouders van de Ariërs van de sterren geklommen. Wat op het eerste gezicht dwaasheid klinkt bij de boer die bekend staat om zijn gevoeligheid voor occulte theorieën, is niets meer dan het overnemen van oude legendes, zoals de Ierse traditie, die hetzelfde vertellen van de stam van de “Tuatha de Danann”.

(Vergeet niet dat juist het rhesus negatieve bloed vaak voorkomt bij Joden en Indianen bv. Volkeren die altijd uitgemoord werden! Joden hadden ook vaak rood haar, denk hierbij bv aan heksen! Het schijnt dat men intuïtief aanvoelt dat mensen die een rhesus negatieve bloedgroep hebben, anders zijn!)

Dit “volk van de goden wiens moeder Dana is” wordt geassocieerd met de Noorse verblijfplaats Hyperborea. De beruchte SS-chef liet zich ook inspireren door Edgar Dacque, die de evolutietheorie op zijn kop zette en de mens niet als het eindproduct zag, maar als het startpunt van de schepping, waaruit zoogdieren zich ontwikkelden. Gedachten van een dromer. Of verbergt het informatie voor een “insider”?

Hoe dan ook, de pre-astronauten van vandaag denken dat het idee dat buitenaardsen ooit de aarde hebben bezocht – als een nieuwe kolonie of gewoon als bezoeker – en paren met de aapachtige pre-mensen heel goed denkbaar is. Voor hen is de buitenaardse interventie de beslissende impuls die de evolutionaire steen van groeiende intelligentie in beweging heeft gezet. Sommigen denken ook dat gerichte genetische manipulatie van het pre-menselijke genoom mogelijk is. Volgens Zacharia Sitchin hebben de goden mensen genetisch geschapen om het werk van de goden te doen. Deze buitenaardsen, Anunnaki genaamd, kregen de opdracht om goud te delven dat ze nodig hadden voor hun thuisplaneet Nibiru.

Scenario’s die niet langer ondenkbaar lijken gezien de snelle vooruitgang in genetische manipulatie. Er zouden fouten zijn opgetreden in sommige genexperimenten die tot hermafrodieten hebben geleid.

 

Zelfs vandaag de dag gebruikt onderzoek embryonale cellen van dieren, verwijdert het het belangrijkste genetische materiaal uit de celkern en brengt het een menselijk genoom in de eicel in.

Dit wordt als ongevaarlijk beschouwd, aangezien mitochondriën “noch dierlijk noch menselijk” van oorsprong zijn, maar slechts “bacteriën”. Er wordt ook verwezen naar de embryonale ontwikkeling van dieren en mensen, die in de vroege stadia van ontwikkeling sterk op elkaar lijkt. Het lijkt alsof het embryo de evolutie van de mensheid over miljoenen jaren binnen enkele dagen zou reconstrueren: van de vis tot het reptiel, de vogel tot het zoogdier en uiteindelijk tot de mens.

Zelfs vandaag de dag worden er steeds weer wezens geboren die kenmerken van verschillende soorten lijken te verenigen. Een vruchtbare paring van verschillende soorten is dus goed mogelijk, ook al zijn ze niet levensvatbaar en zeker niet in staat om te paren. Hoe dichter twee soorten bij elkaar staan, hoe levensvatbaarder ze zijn.

In Safaripark Stuckenbrock bij Gütersloh kun je bijvoorbeeld een “Pfebra” bewonderen die dezelfde eigenschappen lijkt te hebben als een paard en een zebra. Ongetwijfeld zouden dergelijke terugkerende geboorten de verbeelding van de mens moeten hebben geïnspireerd, zelfs zonder dat buitenaardse wezens hier voor god hoefden te spelen.

Bron

Gerelateerde artikelen

Back to top button
Close

Een Adblocker gedecteerd

AngelWings.nl wordt mede mogelijk gemaakt door advertenties ♥Support ons door je ad blocker uit te schakelen♥