Verhaal van de kaars en de lucifer

 

Er was een dag dat een lucifer tot de kaars zei; ‘Ik heb de opdracht je aan te steken’.
‘Oh nee, doe dat alsjeblieft niet’, schrok de kaars, ‘als ik brand, zijn mijn dagen geteld en niemand kan mijn schoonheid meer bewonderen’.

De lucifer vroeg; ‘Wil je dan je hele leven lang hard en koud blijven- zonder geleefd te hebben?’

‘Maar branden doet pijn en verteert mijn krachten’, fluisterde de kaars onzeker en vol angst.

‘Dat is waar’, antwoordde de lucifer, ‘maar dat is toch het geheim van ons leven? Jij en ik, wij zijn geroepen om licht te zijn.

Steek ik je echter niet aan, dan mis ik de zin van mijn leven. Ik ben ervoor om vuur te ontsteken.

Jij bent een kaars, jij bent ervoor om licht en warmte te verspreiden. Je gaat niet verloren als je leeft en je laat verteren.

Je geeft door je licht kleur en warmte, aan anderen, je bent voor hen een teken van hoop en verwachting…
bovendien zullen ze je licht doorgeven en verder dragen.

Alleen als je weigert een lichtdrager te zijn, dan mis je je doel’.

Toen richtte de kaars zijn pit op: ‘Alsjeblieft, steek me dan maar aan”