‘Ik ben de vader van Pascal, hij is vermoord’
‘Ik ben de vader van Pascal, hij is vermoord’
Door: Carla van der Wal
Jack Keijzer krijgt jeugdgevangenis stil
Het verhaal van Keijzer komt aan bij de jonge delinquenten. © Marco Okhuizen.
Sinds de moord op Pascal vertelt vader Jack Keijzer waar hij maar kan over zijn zoon. Om mensen aan het denken te zetten. Volgende week geeft hij ‘les’ aan aanstaande officieren van justitie. Ook sprak hij in jeugdgevangenis Amsterbaken.
Hoe vaak ik er ook over heb gesproken, ik weet dat er altijd weer een moment komt waarop ik emotioneel word.
Jack Keijzer
‘Ik ben de vader van Pascal. Hij is 7 jaar geleden vermoord.’ Het wordt muisstil in de gymzaal van forensisch behandelcentrum Amsterbaken. Even eerder zaten de jonge delinquenten hier – sommigen hebben jeugd-tbs – nog te lachen en te geinen. Maar als Jack Keijzer voor ze staat, als hij begint te praten, verdwijnt de grijns van hun gezichten.
Vader Keijzer heeft het verhaal over zijn zoon al talloze malen verteld. Hoe Pascal op Koninginnedag werd omgebracht, vanwege een drugsruzie. Dat zijn zoon werd gestoken met een snoeischaar. Hoe er over Pascals lichaam heen werd gereden. Bandensporen bleven achter op het lichaam van de jongen van 16, van wie zo intens gehouden werd. ‘Hoe vaak ik er ook over heb gesproken, ik weet dat er altijd weer een moment komt waarop ik emotioneel word.’ Hij grijpt gauw naar zijn glaasje water.
Horloge
De moord op zijn zoon is te verschrikkelijk. En toch vertelt Keijzer erover, wanneer hij maar kan. In gevangenissen, waar hij hoopt dat gedetineerden nadenken over wat ze teweeg brengen in de families die door hun misdaad worden geraakt. Vanaf volgende week doet hij zijn verhaal ook op de opleiding voor aankomend officieren van justitie, om hen te leren hoe er met nabestaanden moet worden omgegaan. Of liever gezegd niet moet worden omgegaan. ‘Op je horloge kijken terwijl je met familie praat, dat kan niet.’ Hij weet precies hoe dat voelt.
Keijzer had nooit verwacht ervaringsdeskundige te worden op dit gebied. Zelfs niet toen het misging met zijn oudste zoon, op de middelbare school, waar Pascal niet kon aarden. Hij ging drugs gebruiken, dealen. Lang wisten zijn ouders van niks. En toen raakte Pascal verwikkeld in een fatale ruzie over verkochte drugs, die van slechte kwaliteit zouden zijn. Aan de jonge gedetineerden toont Keijzer een foto van de zoon die er niet meer is. Naast Pascal zit zijn broertje. ‘Ze waren onafscheidelijk. Nu is Remy alleen.’
Het komt aan bij de jongeren, die de liefde voor hun familie herkennen. Gunej uit Macedonië loopt, als de lezing is afgelopen, naar Keijzer toe en geeft hem een boks. ‘Ik heb echt medelijden met u. Ik heb zelf een broer, die voor mij alles is.’ Gunej moet er niet aan denken, dat het ooit zo ver komt dat die alleen achterblijft. ‘Daarom doe ik er alles aan mijn leven te verbeteren. Ik wil een toekomst, ben van plan in de mode te gaan werken. Voor mij is deze lezing een motivatie, om door te gaan waar ik mee bezig ben.’
Uitdaging
Jack doet het ervoor. Als hij er maar eentje bereikt, is hij al tevreden. Ook al lukt het sommige jongeren niet de aandacht bij zijn lezing te houden, hij wéét dat het straks gaat malen in die koppies, als de celdeuren dichtgaan. Hij hoopt dat de jongeren dan denken aan hun toekomst, maar ook aan hun slachtoffers. Slachtoffers zoals Jack, die vandaag zo dapper vertelde.
Hemzelf staat nog één uitdaging te wachten. Een gesprek met de moordenaar van Pascal. Het is een stap die hij nog niet durfde te nemen, uit angst dat Emiel T. hem zal vertellen geen spijt te hebben. ‘Het zou voor mij onverteerbaar zijn. Maar nietsdoen is geen optie.
https://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/article/detail/3751726/2014/09/20/Ik-ben-de-vader-van-Pascal-hij-is-vermoord.dhtml
Het is al erg genoeg dat iemand dit moet gaan uitleggen hoe dat is!
Petje af voor deze man!
