Overlast speeltuintje
Men heeft last van gillende sponsbobkinderen!
Ik snap het wel, ik hoor ze ook wel eens, dat je denkt…Jezus ga aub even je moeder zo lastigvallen. Het is niet je eigen hé!? Waarom zou je last moeten hebben van dat wat je niet zelf makie daan hebt!?
Nu moet ik zeggen, even is echt niet erg…maar de kinderen tegenwoordig houden bijna niet meer op!?
Mijn moeder zei tegen mij, heey eh even normaal doen met dat gegil, dat mocht dus niet…
nou dan deed je dat niet…
Heel simpel…dat hoort bij een opvoeding van kinderen.
Ik zei het ook tegen mijn kind, Heey eh niet zo gillen aub, er wonen hier ook nog buren hé!?
Even is prima, maar niet de hele tijd aub. Nou dan was het klaar…
Maar het lijkt of niemand de kinderen nog wat bijbrengt ofzo?
Je krijgt een kind, een onbeschreven nieuw blad, afgezien van reïncarnatie dan 😉
En je kind die moet je dingen leren, dat is logisch.
Nou het nadeel is wel de programma’s voor kinderen op de tv, dat schreeuwt maar door.
Ik ergerde me daar vroeger wel eens aan, m.n dat herhalende Dora, Dora… mijn god, ….mijn tv stond vaak aan voor het geluid, vond ik wel prettig, achtergrondmuziekje, gezellie, behalve dat!
En dan was je net bezig met iets en dan Dora, Dora… Dora, Dora… Dora, Dora… Dora, Dora… Nou doe maar niet bij mij zoiets…
Dan had je Spons Bob…die bleef maar gillen!
Ik denk dat kinderen daar ook een slecht voorbeeld aan hebben.
En misschien ouders die niet zo bezig zijn met anderen, die last kunnen hebben van hun schreeuwende kroost…?
Men is vaak gericht op zichzelf.
Men verwacht misschien ook dat kinderen allerlei leren op scholen, maar ook daar wordt niet vaak zoiets gezegd.
Mijn belangrijkste jeugdjaren woonde ik in Friesland, ja dan had je geen klein speelveldje achter huizen, je ging het bos in met de kinderen.
Je speelde je suf gewoon.
Dat kon toen ook nog.
Ik was altijd buiten!!!!!!
Hutten bouwen, kastanjes zoeken, hazelnoten zelfs aan de struiken, echt superleuk, rolschaatsen, onze dieren bij huis, konijnen en kippen en honden en duiven en mijn kraai.
Ik heb me nooit verveeld.
En in huis had ik mijn barbies.
Gillen? Dat deden we als we in de struiken klommen buiten, in feite niemand die daar last van had omdat er genoeg ruimte was.
De overkant van ons huis, t.o die struiken bv dat was wel 30 meter…
Niemand had last van kinderen. Nu geloof ik ook niet dat wij krijsten.
Jeej en Jooh!!!!! Dat was het wel… dus is het niet dat de kinderen zich gewoonweg niet meer vrij kunnen bewegen in de wereld van het nu?
Je laat je kinderen echt niet meer alleen in het bos spelen!
En toch zou dat wel moeten kunnen!
Het is te krap, de speeltuintjes, ach die hadden wij niet eens en we speelden ons suf…niets was voorgekauwd.
Niets was kant en klaar voor de kids, de fantasie deed de rest.
Met je blote voeten door de sloot in het warme kikkerdril… brrrrrr maar zo lekker ook weer…
🙂
Gewoon goor lekker!
Ik heb echt genoten.
En de kinderen tegenwoordig ze kunnen niet zoveel meer, en de scholen staan in feite te dicht bij huizen, en de speeltuintjes idem en als ouders kinderen niet leren om niet zoveel te schreeuwen, ja dan…
Eigenlijk zou je een boswachterskinderteam moeten hebben, waarbij kinderen wel kunnen spelen in een bos. Zonder enge mensen die hen kwaad kunnen doen!
Want het mooiste was toch wel het bos… waar we doorheen fietsen (keihard sjezen) over kleine heuveltjes en dalen, waar we in de winter met vuilniszakken van de hoge berg gleden over het ijs, waar we tamme kastanjes zochten aan het eind van de zomer, waar de konijnen voor je voeten wegrenden en de kraaien op de kerk zaten te krassen. Geweldig wat een tijd!
En veel kinderen kunnen dit niet, hoe kun je dan je energie nog kwijt!?
Misschien gil je daarom wel zo hard, uit frustratie!
