‘Ik geloofde niet in God toen ik nog leefde’
‘Er kwam eens een man die ik kende naar mij toe en zei dat hij in God geloofde. En ik begon hem te bewijzen dat God niet bestaat. Ik vond mezelf zo slim en belezen. Ik was gefascineerd door de Indiase filosofie. Onder haar invloed begon ik te geloven dat mensen een soort nieuw geloof nodig hadden. Ik vertelde dit aan mijn vriend, die zijn meest geheime dingen met mij deelde – voormalig rockmuzikant Anatoly Pershin vertelt over dit verhaal uit zijn leven.
Na dit gesprek begon een onaangename reeks gebeurtenissen in het leven van Anatoly Pershin. En al snel kreeg de muzikant een conflict met een buurman, die hem ernstig verwondde. Anatoly Pershin belandde op de intensive care. Terwijl artsen hem probeerden te redden, bezocht de muzikant de andere kant van het leven. Later vertelde hij wat hij zag.
“Ik was niet in de hemel”
– Tegenwoordig zijn er veel boeken geschreven op basis van de verhalen van mensen die de volgende wereld hebben bezocht. Ze schrijven meestal over hoe mensen die een klinische dood hebben meegemaakt naar de hemel gaan. Maar ik was niet in de hemel”, zegt Anatoly Pershin.
Toen Anatoly Pershin zich op de operatietafel bevond, verliet zijn ziel zijn lichaam en begon naar boven te stijgen. Op dat moment kon de muzikant voelen en denken, zoals in het gewone leven.
“Terwijl ik me van mijn lichaam verwijderde, werd mij in één moment mijn hele leven getoond. Ik zag hoeveel mensen ik had beledigd. En ik besefte plotseling dat ik verkeerd leefde en het verkeerde deed. Het eerste verlangen dat toen in mij opkwam, was om terug te gaan en alles in orde te maken. Maar ik kon niets doen. Er was nog steeds een kracht die mij omhoog droeg. Maar ik had geen armen of benen, er was niets om me aan vast te grijpen”, zegt Anatoly Pershin.
Toen bevond de muzikant zich in een enorme ruimte waarin niemand was. De sensaties die Anatoly Pershin in deze leegte ervoer, zijn moeilijk in woorden te beschrijven.
“Niets is erger dan wat ik daar heb meegemaakt.” Ik werd niets anders dan pijn en wanhoop. Dit was geen fysieke pijn, die nog steeds te verdragen is, maar mentale pijn. Mijn ziel bleef leven en voelde alles. Ze veranderde in iets kleins en pijnlijks. Het is moeilijk om zo’n toestand zelfs maar één seconde te verdragen, dus elke minuut duurde voor mij een eeuwigheid”, zo beschrijft Anatoly Pershin zijn gevoelens.
Anatoly Pershin herinnert zich dat een of andere kracht hem op een gegeven moment dwong zich om te draaien. Hij zag een enorme engel, alsof hij uit de kleinste sprankelende deeltjes was geweven. Als een engel op aarde zou staan, zou hij volgens Anatoly Pershin naar de hemel stijgen. Hij had een zwaard in zijn handen. De engel strekte zijn hand uit naar Anatoly en op dat moment werd de muzikant wakker.
“De doktoren hebben er alles aan gedaan om mij te redden. Maar ik denk dat zij niet de belangrijkste redders waren. Mijn terugkeer was voorbestemd. Eén wetenschapper was geïnteresseerd in de ervaringen die ik had aan de andere kant van het leven. Ik vertelde hem dat dit is hoe eeuwige pijn eruit ziet, die niet in woorden kan worden uitgedrukt. Ik weet niet of de wetenschapper mij heeft begrepen. Maar het belangrijkste is dat ik daar als een gelovige ben teruggekeerd”, merkt Anatoly Pershin op.
“Het lijkt mij dat de waarheid in de volgende wereld aan mij werd geopenbaard”
Anatoly Pershin moest een aantal jaren herstellen. Hij had een bloedvergiftiging en vocht begon zich op te hopen in zijn longen.
“Ik heb dit allemaal meegemaakt met pijn. Maar de fysieke pijn is onvergelijkbaar met de pijn die ik ervoer toen ik helemaal alleen was”, zegt Anatoly Pershin.
Omdat de gezondheid van Pershin, ondanks de behandeling, steeds verder verslechterde, besloot hij een nieuw onderzoek te ondergaan. Toen hij de resultaten van het onderzoek bestudeerde, vertelde de dokter de muzikant dat ze niet met dergelijke indicatoren konden leven.
Niemand gaf enige garantie en Anatoly Pershin besloot op advies van zijn vrienden in een klooster te gaan wonen. Hij ging naar de regio Archangelsk. Pershin verbleef in het klooster, dat vijfhonderd jaar geleden werd gesticht door de gerespecteerde Sint Antonius van Siysk.
– Toen ik bij het klooster aankwam, vertelden ze me dat het de relikwieën van Antonius van Siy bevatte. Als je tot hen bidt, is het heel goed mogelijk dat deze heilige kan helpen. Ik hoorde van de monniken dat er tijdens het leven van Siysky genezingen plaatsvonden”, zegt Anatoly Pershin.
De muzikant begon een gebed voor te lezen bij de relikwieën. Op dat moment was het klooster gevuld met een onaardse geur en verloor Anatoly Pershin bijna het bewustzijn. Hij bleef het gebed lezen. Op een gegeven moment voelde de muzikant dat zijn ademhaling was veranderd, alsof er iets van binnen klikte, en hij realiseerde zich dat hij begon te herstellen.
– Dit kun je vergelijken met het gevoel wanneer iemand griep heeft. Hij gaat liggen, het is moeilijk voor hem om op te staan, hij wil niets doen. En plotseling begint hij te voelen dat de keuken heerlijk naar koteletten ruikt. En hij wil eten. Hij hoort ergens buiten het raam een vogel fluiten en dat geeft hem een goed gevoel. Het is in zulke kleine dingen dat herstel zich manifesteert. Dankzij hen begon ik te begrijpen dat ik beter werd”, herinnert Anatoly Pershin zich.
Na wat er gebeurde, zou Anatoly Pershin zich niet wijden aan het dienen van de kerk, maar besloot hij een tijdje in het klooster te blijven. Hij nam elke taak aan die binnen zijn macht lag.
Bij het verlaten van zijn huis ontving Anatoly Pershin de zegen om de tempel en de binnenplaats van het klooster van Antonius van Siy in Sint-Petersburg te openen. Jaren gingen voorbij en de binnenplaats en de tempel van dit klooster verschenen hier. Anatoly Pershin was enige tijd hun rector.
“Het lijkt mij dat in de volgende wereld de waarheid aan mij werd geopenbaard.” En het is om God en de mensen te dienen door goed te doen. Ik veroordeel geen mensen die niet in God geloven. Ik denk dat dit te zijner tijd met iedereen zal gebeuren. Ik geloofde tenslotte niet in God toen ik nog leefde. Iemand kan vandaag geloven, en iemand in de laatste seconden van zijn leven, zegt priester Anatoly Pershin.
Met de prachtige kunst van Friedrich Hechelmann
Vroeger kwam ik altijd bij een spirituele winkel ik kon me daar uren vermaken altijd.
Prachtig, mooie muziek, heerlijke wierook, boeken, ook 2e hands boeken..
edel stenen, nou goed te mooi om waar te zijn eigenlijk.
Een winkel dat leek op een winkel uit de hemel op aarde 😉
Maar in die tijd gingen mijn moeder en ik saam, en dan zagen we deze prachtige kaarten daar en ik herken ze nog steeds.
Ik heb dit in 15 min bij elkaar gepinterested! 🙂 85 plaatjes 😛
En ik denk dat ik zga geen dubbele heb, en dat ze allemaal van hem zijn…
Bizar dat er toen zoveel kaarten van hem blijkbaar zijn uitgegeven, en nu zie je ze bijna niet meer.
Echt zonde.
Maar ik vond dat hij, en mijn mam ook, dat hij hemels schilderde…prachtig gewoon!
