Het bestaan van feeën – Ierland neemt feeën serieuzer dan je denkt
Overal in Ierland laten boeren nog steeds ongerepte stukken land achter, waar zeer oude ruïnes, de zogenaamde “ringforten”, zich bevinden. Er wordt aangenomen dat dit de huizen van de feeën zijn.
Als u denkt dat feeën slechts een overblijfsel zijn uit het mythologische verleden van Ierland, heeft u het mis.
Slechts twee generaties geleden riepen de Ieren luid als een waarschuwing voordat ze vuil water uit de straatdeur goten om de feeën te waarschuwen hen geen pijn te doen.
Het eerste glas van een vers gebrouwen partij potina (een traditionele Ierse sterke alcoholische drank) werd altijd uitgestald voor de feeën, gewoon om ze daar te houden.
De eerste president van Ierland, Douglas Hyde, die deze functie tot 1945 bekleedde, geloofde oprecht in feeën, net als de beroemde Ierse Nobelprijswinnaars, de dichter William Yates en de schrijver Samuel Beckett.
De Ieren hebben heel lang een speciale reeks regels gevolgd, die van generatie op generatie zijn doorgegeven, met als enig doel de feeën niet lastig te vallen. In de Ierse traditie werden feeën niet eens echte feeën genoemd, omdat dit als onbeleefd werd beschouwd, in plaats daarvan was het gebruikelijk om ze “goede mensen” of “kleine mensen” te noemen.
Hoewel moderne Ieren voor het grootste deel thuis geen drankjes meer brouwen en feeën waarschuwen voor het gieten van vuil water, houden ze nog steeds vast aan één groot sprookjesachtig bijgeloof – ze weigeren het “land van de feeën” binnen te vallen.
feeën
Overal in Ierland laten boeren nog steeds ongerepte stukken land achter, waar zeer oude ruïnes, de zogenaamde “ringforten”, zich bevinden. Er wordt aangenomen dat dit de huizen van feeën zijn, en hoewel ze zwaar begroeid zijn met struiken en er wordt vaak gezegd dat dit een verspilling van vruchtbaar land is, worden ze nog steeds niet aangeraakt – ze worden niet omgeploegd, ze creëren geen weiden voor schapen hier, en zij bouwen niet op.
Boeren in Ierland zijn tegenwoordig extreem bijgelovig en willen deze gronden liever niet gebruiken dan de toorn van de feeën te riskeren, wat tot van alles kan leiden, van de dood van boeren tot misoogsten.
Ring Fort Feeën
Ringfort bij Dingle in County Kerry
In 1999 werd de gemeente in County Clare gedwongen het plan voor een nieuwe snelweg te wijzigen om schade aan de sprookjesboom te voorkomen nadat deze onder druk kwam te staan van de Ierse folklorist Eddie Lenihan. De laatste sprak zijn bezorgdheid uit dat als de “feeënboom” wordt vernietigd, de vloek van de feeën over de hele weg zal vallen en dat er regelmatig ongelukken zullen gebeuren waarbij mensen zullen sterven.
Volgens Lenihan zijn deze boom en de nabijgelegen bosjes de ontmoetingsplaats voor de feeën van Munster, waar ze strijden tegen hun mede-Connaught.
Sprookjesboom
Nog een sprookjesboom in Gobbins, County Antrim
Lenihan schreef een brief aan The Irish Times, die later zelfs in The New York Times werd gepubliceerd in een artikel met de titel “Als je in feeën gelooft, bulldozer hun huis dan niet.” Na het wijzigen van het wegenplan was de sprookjesboom veilig en haalde iedereen opgelucht adem.
De volgende confrontatie tussen oude tradities en moderne behoeften vond plaats in 2007 toen de aanleg van de snelweg M3 door de historische Tara-Skirn-vallei begon. Ondanks talrijke protesten over het archeologische belang van het gebied, gingen de werkzaamheden door, met frequente ongevallen.
Een activist schreef deze tegenslagen toe aan de vloek van de feeën omdat er verschillende oude ringforten naast de snelweg in aanbouw waren. De feeën, zei hij, hadden de hand in de volgende incidenten: de dood van een arbeider, de ernstige verwonding van de hoofdinspecteur voor gezondheid en veiligheid door een vallende boom, de arrestatie van de minister van Milieu door een gewapende bende en de algemene economische economische neergang in Ierland op dat moment.
Tara Hill Fairies
Tara Hill – Nog een feeënhuis in Ierland
Nog in 2017 vroeg de Ierse politicus Danny Healy Ray zich af of de aanhoudende technische problemen op de weg Cork-Killarney werden veroorzaakt door sabotage van feeën, aangezien het gebied ook ringforten heeft. Journalisten waren sceptisch en begonnen de politicus al belachelijk te maken, maar Healy Ray hield koppig stand en beweerde dat eeuwenoude tradities hem vertellen dat deze plaatsen nooit mogen worden aangeraakt.
Het Ierse publiek neemt de potentiële dreiging van feeën in de vorm van kattenkwaad en vloeken zeker serieus, maar wat denken de experts op het gebied van traditie en folklore? Hoe verklaren ze zo’n angstige houding van zelfs moderne inwoners van het land tegenover “kleine mensen”?
Kriostoir Mac Carthai, directeur van de National Folklore Collection van University College Dublin, merkt op dat Ierland in het verleden een compleet andere wereld was en een veel donkerdere plaats.
“Er zijn bovennatuurlijke wezens in elke cultuur, en deze bovennatuurlijke wezens worden meestal geassocieerd met marginale plaatsen – plaatsen die geïsoleerd zijn van anderen. Dit alles ontwikkelde zich in een tijdperk waarin er geen straatverlichting was, er geen elektrificatie was en mensen vertrouwden op kaarsen en lampen om je pad te verlichten”, zegt McKarthai.
De Irish Folklore Commission heeft duizenden verhalen uit heel Ierland geregistreerd over incidenten en gebeurtenissen waarbij feeën betrokken waren.
Mac Carthai merkt op dat er nog een duister moment is met de Ierse feeën en dit bijgeloof is een van de meest blijvende. Hij heeft het over het fenomeen changeling.
“In Ierland bestaat het idee dat feeën kinderen ontvoeren en een wisselkind in hun plaats zetten. De wisselaar zou een oude fee kunnen zijn, gekleed om op dat kind te lijken. een andere slopende ziekte en daardoor kon hij zich in de kindertijd niet normaal ontwikkelen. Mensen vroegen zich af waarom dit zo is, en een van de populaire verklaringen was “waarschijnlijk een wisselkind, geen echt kind”.
Ring Fort Feeën
Ring Fort op Kahir Island, in de buurt van County Mayo
Wat betreft de ringforten, daar heeft Mac Carthai ook een verklaring voor.
“Een van de factoren die ertoe hebben geleid dat mensen ringforten associëren met feeën, is dat veel ringforten zogenaamde grondgangen hebben, dit zijn ondergrondse gangen die waarschijnlijk werden gebruikt voor opslagdoeleinden en om waardevolle spullen te verbergen. de doorgangen leidden naar een smalle verkapte ingang en dit gaf aanleiding tot het idee dat de feeënforten met elkaar verbonden zijn, dat je ondergronds van de ene naar de andere kunt lopen. “
Dankzij smartphones heeft iedereen tegenwoordig wetenschappelijke informatie en verklaringen voor vreemde verschijnselen, maar volgens McKarthai lost dat de puzzel niet per se op. En in een land waar angst voor feeën nog steeds het fysieke landschap, de acties van boeren, wegenbouwers en de woorden van politici beïnvloedt, is het eerlijk om te zeggen dat “kleine mensen” een rol mogen spelen in het leven van het moderne Ierland.
McKarthai vat zijn opvattingen hierover samen in een korte zin: “Ga niet tegen de conventie in, dit is niet goed – respecteer het land en respecteer de geschiedenis.”
