7 tekenen dat je moeite hebt met het accepteren van liefde na een trauma
Liefde accepteren na een trauma is een gevoel dat niet veel mensen begrijpen. Je wordt vaak beschouwd als iemand die gespannen en arrogant is en die hard to get speelt. Maar ze weten weinig van de strijd die in je gaande is, waar je wanhopig bent om je geliefd te voelen, maar je bent niet in staat om je angst en trauma los te laten.
Als je je ongemakkelijk voelt bij het accepteren van liefde, betekent dat niet dat je er niet in gelooft, het is alleen dat je het moeilijk vindt te geloven dat liefde geen pijn mag doen. Door je traumatische ervaringen ben je liefde gaan associëren met pijn, gekwetstheid en teleurstelling, en hoe hard je het ook probeert, je kunt jezelf er gewoon niet toe brengen in te zien dat echte liefde nooit pijn mag doen, het hoort je hart voelt vol.
Als je je kunt vinden in alles waarover we tot nu toe hebben gesproken, laten we dan meer weten over de tekenen dat je het moeilijk vindt om liefde te accepteren na een trauma. Misschien kan het hardop lezen van deze signalen je helpen je pijn te begrijpen en ermee om te gaan. Dus, laten we beginnen, zullen we?
1. Je voelt je nooit op je gemak in een relatie, zelfs niet als je partner een oprecht goed mens is.
Telkens wanneer je een nieuwe relatie aangaat, kun je jezelf er gewoon niet toe brengen om er gelukkig en vredig in te zijn. Je partner is misschien een heel goed mens en houdt echt van je om wie je bent, maar je vindt het erg moeilijk om je traumatische ervaringen uit het verleden los te laten en erop te vertrouwen. Vanwege je eerdere giftige relatie of jeugdtrauma, merk je dat je voortdurend twijfelt aan de intenties en woorden van je partner.
Trauma uit de kindertijd beïnvloedt in hoge mate een relatiehechting, en niet alleen dat, zelfs als je jezelf ertoe brengt de dingen op een positieve en optimistische manier te bekijken, is die mentaliteit meestal van korte duur. Tussen de regels door proberen te lezen, achterdochtig zijn tegenover je partner, hun complimenten niet geloven en constant denken dat ook zij je zullen verlaten, eist zijn tol van jou en na een punt ook van je partner en relatie.
2. Je hebt last van verlatingsangst.
Als je last hebt van verlatingsangst , ben je extreem aanhankelijk met je partner of duw je ze constant weg uit angst om in de steek gelaten te worden. Je wilt liefhebben, maar je kunt niet liefhebben. Je wilt niet aanhankelijk zijn, maar je kunt er gewoon niets aan doen. Je wilt ze niet wegduwen, maar je bent te bang om je hart weer te laten breken.
Dit is wat een trauma met je doet. Het neemt al je vreugde, geluk en geloof weg en laat je een omhulsel achter van de persoon die je ooit was. Er is ook geen middenweg. Je voelt je volledig afhankelijk van je partner, of je weigert hun liefde en steun te accepteren.
3. Je zoekt ware liefde bij de verkeerde mensen.
Het zoeken naar liefde bij het verkeerde soort mensen is een van de grootste tekenen dat je moeite hebt met het accepteren van liefde na een trauma. Of het nu traumatische ervaringen uit de kindertijd zijn of giftige relaties uit het verleden, omdat je hebt geleerd dat liefde pijnlijk hoort te zijn, achtervolg je mensen die je als afval behandelen.
Je weigert te begrijpen dat je beter verdient; je blijft vallen voor mensen die niet goed voor je zijn en zoals elke keer ben jij degene die achterblijft met een gebroken hart. Hoe meer je gekwetst en teleurgesteld raakt, hoe meer je denkt dat liefde zo hoort te voelen en dat je nooit meer gelukkig zult zijn in je leven.
4. Je ervaart splitsing.
Splitsen gebeurt wanneer je de neiging hebt om dingen vanuit een heel zwart-wit standpunt te zien, en dat ook op een onbewust niveau. Wat je op dit moment voor iemand voelt, kan het volgende moment plotseling veranderen. U kunt zich bijvoorbeeld gelukkig en geliefd voelen bij uw partner, maar een paar minuten later merkt u dat u zich aan hen irriteert.
Bijna altijd zijn je emoties overal en hoewel je je dit realiseert, lijkt het alsof je niet begrijpt wat je moet doen om je emotioneel stabieler te voelen. Door te splitsen voel je je nog meer emotioneel gekweld en onstabiel, wat leidt tot verdere complicaties in je relatie.
5. Je ervaart traumatische flashbacks.
Het is niet gemakkelijk om het verleden los te laten, vooral niet als je een zeer traumatisch verleden hebt gehad. Als je bent opgegroeid met gewelddadige ouders, kan het een hele uitdaging zijn om uit die traumatische lus te komen, want het zijn tenslotte je ouders. Vergeten hoe ze je hebben behandeld is moeilijk, want dat is de enige vorm van “liefde” die je hebt gekend sinds je in deze wereld kwam.
Het hebben van giftige en beledigende relaties kan ook je mentale en emotionele gezondheid vernietigen. Je blijft die slechte tijden herbeleven en dit houdt je in een vicieuze cirkel van traumatische en pijnlijke herinneringen. Je flashbacks zijn opdringerig en intens en deze herinneringen kunnen buitengewoon verontrustend en onwelkom zijn.
6. Je hebt neigingen tot zelfbeschadiging en zelfdoding.
Als het te moeilijk wordt om met de pijn uit het verleden om te gaan, geef je toe aan schadelijke dingen, in de hoop dat ze je zullen helpen ermee om te gaan, of liever gezegd je ervan te verdoven. Of het nu gaat om fysieke zelfbeschadiging of emotionele zelfbeschadiging, de impact is allemaal hetzelfde – het stuwt je verder in zelfvernietiging.
Als u zich bezighoudt met giftige praktijken, kunt u zich op korte termijn misschien beter voelen, maar helaas zal het op de lange termijn echt schadelijk voor u blijken te zijn. Je kunt een tijdje wegrennen van je ware gevoelens, maar na een punt zullen ze je zeker inhalen. Drugsmisbruik en verslavingen zullen je nooit helpen een gelukkig leven te leiden, ze zullen de zaken alleen maar erger maken en nog moeilijker om mee om te gaan.
7. Je wordt de hele tijd gekweld door schuldgevoelens.
Dit is een van de belangrijkste redenen waarom je als volwassene moeite hebt met het accepteren van liefde. Je voelt je schuldig omdat je de signalen niet eerder hebt gezien. Je voelt je schuldig omdat je niet sterk genoeg bent om ze eerder te verlaten. Je voelt je schuldig omdat je niet sneller verder gaat. Je voelt je schuldig omdat je er in de eerste plaats bij betrokken bent geraakt. En deze is waarschijnlijk de meest pijnlijke, je voelt je schuldig omdat je geen “betere” zoon/dochter voor je ouders bent.
Je blijft jezelf uitschelden voor de “fouten” die je hebt gemaakt, niet beseffend dat het allemaal niet jouw schuld was; je was gewoon een slachtoffer van je omstandigheden. Jij was het niet die hen in de steek liet, ZIJ zijn degenen die jou in de steek hebben gelaten!
De volgende keer dat je jezelf afvraagt: “Waarom ben ik bang om liefde te accepteren?”, onthoud dan dat je veel hebt meegemaakt in je leven, en jezelf er de hele tijd over in elkaar slaan, zal je alleen maar meer pijn doen.
Het is moeilijk om liefde te accepteren als je een trauma hebt meegemaakt, maar weet je iets? Het komt goed. Het komt wel goed met je. Je bent niet je trauma, en je bent meer dan je trauma. Je bent zoveel meer dan je giftige relaties en ouderlijke verwaarlozing. Het is misschien moeilijk om dit nu te zien, maar geloof me als ik je dit vertel: je verdient alle goede dingen in het leven en nog veel meer.
