Ben je afstammeling van royalty? Zes dingen om te overwegen
Ben je afstammeling van royalty? Zes dingen om te overwegen
Wat is de kans dat je koninklijk bloed hebt? Het is een vraag die meer en meer van ons tegenwoordig stellen. Naarmate genetisch testen sneller, goedkoper en nauwkeuriger wordt, komt de eeuwenoude fantasie van plotseling leren dat je afstamt van een koning of een koningin – het uitgangspunt van talloze films, boeken en dagdromen – dichterbij de realiteit komen.
Maar we zijn er nog niet. Hoewel een genetische test ons veel kan vertellen – 23andme kan zelfs aangeven hoeveel Neanderthaler we in ons hebben – er is nog steeds geen enkele test voor koninklijk bloed.
“DNA-testen onthullen alleen een algemene etnische verdeling die in de loop van de tijd verandert, naarmate de wetenschap verder wordt verfijnd,” zegt Joshua Taylor , president van de New York Genealogical & Biographical Society. Het “zou kunnen identificeren dat twee individuen een gemeenschappelijke voorouder delen binnen een bepaald aantal generaties, maar onderzoek is nog steeds nodig om te identificeren wie die gemeenschappelijke voorouder zou kunnen zijn.”
En voorouderlijke wiskunde is rommelig. Het aantal voorouders dat we hebben neemt exponentieel toe, niet lineair – meer als een netwerk dan een vertakte stamboom, zegt de geneticus Adam Rutherford . Als we duizend jaar terug zouden gaan, zou elk van ons meer dan een triljoen directe voorouders hebben, wat meer is dan alle mensen die ooit hebben geleefd. Deze paradox bestaat omdat, zoals Rutherford schrijft: “Stambomen zich een paar generaties terug beginnen in te plooien.” Wat betekent “je kunt vele malen afstammen van hetzelfde individu”.
Voeg andere factoren toe die de afstamming vergroten en compliceren – invasies en migraties, oorlogen en revoluties – en je kunt zien dat de mensheid inderdaad een web is van overlappende en vervlochten netwerken van afkomst.
Genealogen zeggen dat het identificeren van koninklijke afkomst – of het nu gaat om “directe afkomst” (een sleutel tot erfenis en sociale status) of gewoon om nieuwsgierigheid te bevredigen – wordt geholpen en gehinderd door een aantal factoren. Als u overweegt uw stamboom te beklimmen op zoek naar koninklijk fruit, zijn hier een paar dingen om te overwegen.
1. Als je Europeaan bent – of zelfs afstamt van Europeanen – heb je waarschijnlijk te maken met royalty’s
Kaart van Europa
Credit: The Guardian Labs
In 1999 liet de Yale-statisticus Joseph Chang zien dat als je ver genoeg teruggaat – zeg 32 generaties of 900 jaar – je zou zien dat iedereen die vandaag leeft een gemeenschappelijke voorouder deelt. In Europa, waar geslachten nauwgezet zijn bestudeerd, was die voorouder iemand die slechts 600 jaar geleden leefde.
Een studie uit 2013 van Peter Ralph en Graham Coop, gebaseerd op het onderzoek van Chang, waaruit blijkt dat alle Europeanen van dezelfde mensen komen. Meer recent heeft Rutherford aangetoond dat vrijwel iedereen in Europa inderdaad afstamt van royalty’s, met name van Karel de Grote, die van 768 tot 814 over West-Europa regeerde.
Een artikel uit 2002 biedt meer verduidelijkende voorbeelden: “Bijna iedereen in de Nieuwe Wereld [ook bekend als Noord- en Zuid-Amerika, inclusief Bermuda en het Caribisch gebied] moet afstammen van Engelse vorsten – zelfs mensen van overwegend Afrikaanse of Indiaanse afkomst, vanwege de lange geschiedenis van het huwelijk in Amerika. Evenzo moet iedereen van Europese afkomst afstammen van Mohammed. ‘ Ondertussen moet “Confucius, Nefertiti en zowat elke andere oude historische figuur die zelfs matig productief was tot de voorouders van iedereen worden gerekend”.
Met andere woorden, wiskundig gezien zijn we allemaal familie van royalty’s.
2. Royal + commoner + huwelijk: hogere kansen op koninklijke afkomst
Zoals Chang in zijn onderzoek heeft erkend, is de meeste paring niet willekeurig – het is assortiment. Dat betekent dat mensen de neiging hebben om te paren met mensen die het meest op zichzelf lijken in termen van geografie, taal en sociaal-economische status. Een rijke Scandinavische man trouwt veel vaker met een welgestelde vrouw uit Zweden of Noorwegen dan een arme uit Saskatchewan.
“In de meeste gevallen,” zegt Taylor, “proberen koninklijke families te trouwen binnen dezelfde sociale kring.” Gregory Clark , een professor in de economie aan UC Davis, die de genealogie van sociale mobiliteit bestudeert, zegt dat “de waarschijnlijkheid dat je familie bent van royalty, als je terugging tot 1300 of 1066, hangt af van hoe gesloten een adellijke klasse was” .
In sommige landen is die deur dicht. Maar in Engeland, zegt Clark, zijn de “nobele klassen altijd vrij open geweest voor het opnemen van rijke burgers … Dus een groot deel van het moderne Engels zal gerelateerd zijn aan iemand in het verleden die deel uitmaakte van de adel.”
Vertaling: als je voorouders afkomstig zijn uit een land of regio waar vorsten en burgers met elkaar trouwden, heb je een betere kans om afstammeling te zijn van royalty’s.
3. U hoeft niet volledig – of zelfs legitiem – koninklijk te zijn om koninklijk bloed te hebben
Standbeeld van koningin Elizabeth II
Hier is een andere manier om ernaar te kijken: als je afstamt van royalty’s, kan het zijn via een prins, een prinses – of een bedelaar. In de afgelopen jaren zijn morganatische huwelijken – ook wel bekend als een koninklijk iemand met een mindere status trouwt, à la Prince William en Kate Middleton – over de hele wereld steeds gebruikelijker geworden, waardoor het aantal mensen met een koninklijke claim toeneemt.
Kirill Chashchin , een Russische genealogische onderzoeker, zegt dat “bijna royals” – onwettige kinderen en degenen (zoals prinses Diana) die wat koninklijke connecties tonen, maar geen duidelijke lijn hebben – het water hebben vertroebeld. Dale Myers , oprichter van de Colorado Genealogical Research Company, is het daarmee eens. “Koningen hadden meestal een vrouw en vele partners of minnaressen”, zegt hij. “Als gevolg hiervan is koning Richard I … misschien helemaal niet gerelateerd aan koning Edward.”
Bovendien is royalty niet noodzakelijk statisch. “In de VS,” zegt Taylor, “kunnen miljoenen hun afkomst terugleiden tot Europese vorsten via ‘gateway ancestors’ – vroege koloniale Amerikanen met gedocumenteerde afstamming naar koninklijke lijnen.” Tegenwoordig hebben “deze voorouders vaak miljoenen levende afstammelingen die aanspraak kunnen maken op koninklijke afkomst. De kansen zijn groter naarmate een gezin langer in een land of regio is geweest. ‘
Het komt erop neer: als iemand in uw familie met een koninklijke partner paren, of er een is geboren, kan dit voldoende zijn om u aan een troon te koppelen.
4. Kun je de naam van je familie vinden in een historisch record? Het zou de link kunnen zijn naar een koninklijke afkomst
Op veel plaatsen maakt een gebrek aan historische archieven het lastig koninklijke lijnen te volgen. “Als je bedenkt dat die van adellijke afkomst of rijkdom vaak de enige individuen waren die geschreven archieven hadden die zijn aangemaakt (en hebben overleefd),” zegt Taylor, “is het heel logisch waarom die koninklijke lijnen enkele van de vroegste geslachten waarmee een individu zich kan verbinden. Hoewel kerkelijke archieven een familie terug kunnen brengen tot de jaren 1600, kunnen grondbezit en andere materialen een familie teruggaan tot eeuwen vóór die datum. ‘
In niet-Europese culturen, zegt hij, “zijn toegankelijke archieven om levende individuen met die lijnen te verbinden anders … Sommige delen van de wereld waar mondelinge geschiedenissen en tradities heersen, maken het nog moeilijker, omdat de afkomst zelf alleen bestaat in de herinneringen aan oudsten.”
Nydia Hanna , die het genealogisch onderzoeksbureau Doors to the Past runt, zegt: “Het verbinden van genealogieën in de Nieuwe Wereld met de Oude Wereld kan om verschillende redenen moeilijk zijn.” Midden-Amerika en het Caraïbisch gebied zijn bijvoorbeeld getroffen door ‘veel oorlogen en omschakelingen voor zover het bestuursorganen betreft. Hoewel documenten en vitale archieven in de Oude Wereld werden bewaard, werden sommige van die documenten niet in de Nieuwe Wereld bewaard, tenzij voor belastingdoeleinden. Dit betekent dat in de meeste gevallen alleen de hogere klasse records heeft. ‘
Zie het op deze manier: als je een papieren spoor kunt vinden, wil je misschien zien waar het naartoe leidt.
5. Europa heeft geen monopolie op royalty’s
Standbeeld van Genghis Khan
Credit: The Guardian Labs
Natuurlijk reiken niet alle koninklijke wortels terug naar Europa. Het kan zijn waar veel records hebben overleefd, en het onderwerp van veel genealogisch onderzoek. Maar als je familieherkomst elders kan worden getraceerd, heb je misschien nog geluk – hier zijn een paar opmerkelijke bevindingen.
In 2003 toonde een baanbrekend onderzoek aan dat één op de 200 mannen wereldwijd (en 16 miljoen in Centraal-Azië) directe afstammelingen zijn van de 12e-eeuwse Mongoolse keizer Genghis Khan. Toch is Khan niet de enige Aziatische heerser die verantwoordelijk is voor miljoenen Y-chromosoomstammen. Volgens een internationale studie in 2005 lieten 10 andere mannen die in Azië en het Midden-Oosten woonden tussen 2100 voor Christus en 700 na Christus vruchtbare koninklijke lijnen achter. Een van hen was een 16e-eeuwse Qing-dynastie heerser genaamd Giocangga, wiens nakomelingen 1,5 miljoen mannen omvatten in het moderne Noord-China.
In Zuid-Amerika is uit genetisch en historisch onderzoek gebleken dat nobele bloedlijnen Atahualpa, de laatste Inca-keizer (die in 1533 stierf), rechtstreeks verbinden met enkele van de nederigste families van de moderne Peru.
En vergeet niet de Egyptische farao Tutankhamun, ook bekend als King Tut. De helft van alle mannen die in West-Europa wonen, zijn aan hem verwant, zeggen genetici in Zwitserland , waaronder tot 70% van de mannen in Groot-Brittannië.
6. Een koninklijke afkomst kan de boosdoener zijn voor het verspreiden van bepaalde ongewenste eigenschappen
King Tut liet ook nog iets anders achter: een erfenis van inteelt, genetische misvormingen en recessieve kwalen.
In koninklijke families in het oude Egypte – en in veel dynastieën over de hele wereld, voor een groot deel van de menselijke geschiedenis – werd verwacht dat broers en zussen zouden trouwen om de bloedlijn zuiver te houden. Dit leidde tot homozygositeit – twee identieke vormen van een gen, een geërfd van elke ouder – die een groot aantal genetische ellende kan veroorzaken: hemofilie, cystische fibrose, Habsburgse kaak, asymmetrie in het gezicht, onderdrukte immuunsystemen en bepaalde soorten kanker.
King Tut zelf is een voorbeeld. Geboren aan ouders die broer en zus waren, had hij een knotsvoet, een gespleten gehemelte, scoliose en ontbrekende botten in zijn voeten. Genetici denken dat toen hij stierf, rond 1324 voor Christus, sikkelcelziekte – een erfelijke bloedziekte – de dader was. (Cleopatra, de laatste farao, was ook getrouwd met haar eigen broer.)
De uitstekende Habsburgse kaak is een ander bekend wee. De eerste koninklijke die er een had, was de Romeinse keizer Maximiliaan I, die regeerde van 1486 tot 1519. Maar al snel dook het op in heel middeleeuws Europa. Het Zwitserse Habsburgse huis bleef bij de naam hangen omdat zoveel leden de aandoening hadden. (De huidige heerser van Spanje, koning Juan Carlos I, een verre afstammeling van het huis van Habsburg, heeft een dienovereenkomstig mild geval van Habsburgse kaak.)
Dan is er hemofilie. Hoewel het niet noodzakelijk het directe product van inteelt is, komt het wel voort uit een gen dat wordt gedragen door de incestueuze monarchieën van Europa, die de ziekte wijd en zijd verspreiden. Koningin Victoria, ‘de grootmoeder van het moderne Europa’ die van 1837 tot 1901 over Engeland regeerde, zou het gen hebben geërfd van haar vader, Prins Edward. Ze gaf het op haar beurt door aan haar zoon, Leopold, en aan enkele van haar dochters, die het vervolgens ook doorgaven – soms buiten continentaal Europa. Tsarevich Alexei Nikolaevich, de erfgenaam van het Russische rijk, erfde hemofilie van zijn moeder, de keizerin Alexandra Feodorovna (een kleindochter van koningin Victoria).
Dus wat betekent dit alles voor de koninklijke nakomelingen van vandaag? “Eigenschappen zoals het Habsburgse kaak, hemofilie, etc, zijn zeker gezien in individuen vandaag,” zegt Taylor. Maar hoewel deze kwalen zich, althans gedeeltelijk, via royalty hebben verspreid, zijn ze vandaag geen duidelijke indicatoren van monarchische banden.
Met andere woorden, als het gaat om koninklijke afkomst, is niet elk verleden een proloog.
