Relaties met wie/wat dan ook…

 

Je hebt relaties.
Niet veel want je bent dus die trouwe hond!
Stom misschien, maar vreemdgaan zit niet in je.
En je taalt er ook niet naar, als je eenmaal een relatie hebt.
Bizar en dat in deze tijden!
Maar je moet nooit het selfie verloochenen want dan kun je het selfie nooit meer recht aan kijken in de spiegel.
Je moet doen wat hoort bij jouw ziel!
Ga niet over grenzen heen omdat je vrienden dit doen, of omdat men dit van je verwacht.
Je verknalt hierbij je ziel nml.

Dat is ongeveer hetzelfde als dat jij gaat stelen. Het zit niet in je maar die ene keer ging het goed dus ach?
Volgende keer maar weer en nog een keer!
En dan ben je, je eigen grenzen al voorbij.
Dan redt je het zelf niet meer nml.

Ik heb een hele tijd omgegaan met mijn ex, niet omdat ik hem nu zo aardig vond.
Ik vond hem eigenlijk vreselijk naar doen tegen mij, continu!
Het hield ook niet meer op.
Maar goed onder het mom van de goede vrede, accepteer je veel dingen die je normaal nooit had geaccepteerd.
Ik deed maar net alsof ik hem niet echt waarnam als hij er was op bezoek voor ons kind.
Ondertussen pleurde het wel op mijn bank, ja in ligstand.
Ik moest het niet wagen daar iets van te zeggen want dan werd meneer boos.

Nou goed, ik was er eeuwen klaar mee met die persoon, maar ach, het dacht blijkbaar heel wat te kunnen maken en begreep niets van mijn
ondermaatse vriendelijkheid?
Ik heb in feite jaren stress ondervonden zonder enige goede reden, sommige mensen zijn zo.
Die kicken daar op o.i.d.?
Geen flauw idee.
Tot een tijd terug, meneer zat op mijn bank de baas te spelen en zei dingen… ik dacht?
HUH?
WHUT?

Pardon? Ik keek hem eens aan en dacht, ok zou ik dit ooit gepikt hebben van die, of die, en die?
Ik bedacht wat mensen die ik kende, en nee van geen van hen zou ik dit nog pikken!
Eerlijk gezegd zou ik hen linea recta rectaal de deur wijzen.
Met mijn voet uiteraard.

Ik bleef kijken in verbazing naar een man die dacht alles te kunnen maken en mij onderuit te mogen trappen.
Waarom?
Hij kon mij niet krijgen, waar hij me wilde hebben, nml down under his feets!
Is niet mijn ding, ik ben niet dominant oid maar ook geen voetveeg!
Toch omdat ik dit in feite al jaren gewend was geworden, dat gezeur aan je kop, wist ik niet eens beter dan dit.
Maar die dag, keek ik hem aan met open mind.
Ik dacht oké, kan die persoon nu nog jaren toegang geven tot mijn leven.
Doet hij normaal nu ja, dan is het nog te doen, maar merendeels kan hij dit dus gewoonweg niet.

Stille wraak oid?
Welke reden iemand ook heeft normaal is het niet, je probeert het volwassen op te lossen maar dat kan dus net niet met die persoon!
Waarom zou ik dit nog accepteren en waarom moet ik dit, want ik moet dit helemaal niet!
Nee je hoeft het niet!
Dus waarom laat je dit dan gebeuren?
Omdat je hoopt dat een ander inzicht krijgt in eigen gedrag?
No way!
Dream on!
Dat gaat nooit gebeuren nml dat zit er niet in.
Sindsdien mag hij hier niet meer komen.
Wat een rust, wat een verademing!
Wat een… sjeeh?
Dat, dat kan, ja het was de tijd dat het eindelijk kon!
Heb er genoeg voor opgegeven!
Met andere redenen dan dit.
Maar een relatie heb ik met hem al jaren (18)  niet meer gehad, ook niet met anderen.
Dat was de opoffering.

De bevrijding is verfrissend en heerlijk!
Ik heb er veel van geleerd.
Ik denk niet dat velen in mijn schoenen hadden willen staan.
But i did it!

En ik heb er van geleerd dat je mensen nooit over je grenzen moet laten gaan.
En soms heb je geen keus.
Helaas.

Ik ben ook voorzichtig geworden in vriendschappen, liever niets dan niets!
Om dat niets dan maar eens te benadrukken, leegte heb je niets aan.
Oppervlakkigheid idem niet.
Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn in de keuze met vriendschappen.
Mensen denken al snel mij te kunnen belazeren omdat ik te eerlijk ben.
Dus denkt men dat je naief bent, wat dus niet zo is.
En als men daar achterkomt na lange tijd dan nemen ze je het enorm kwalijk!
Maar ja dat is mijn fun, niets zeggen, ze laten denken wat ze willen.
Ik ben geduldig.

Maar goed je moet niks!
Ik heb enorm veel moeite met het gemoet!

Er moet zoveel, er moest zoveel en je moest zus en zo zijn dan…
Niks dan, het ging om mensen die nooit tevreden waren met niemand en zeker niet met zichzelf.
Mensen die niet ok zijn met het selfie zullen altijd zeiken over een ander!
Serieus.

Ik had een huisdier, vreselijk!
Wat een snarrig beest!
Kon er niet meer tegen, altijd ontevreden, nooit eens blij, niks spelen alleen maar ruzie maken met de anderen.
Altijd kreeg ik een verwijtende blik als het dier opzij duwde op de bank, ja mag ik er ook zitten?
Nou met enorm veel moeite liet ze zich wegduwen hoor.
Tjonge jonge wie was hier de baas?
Zij blijkbaar, een ontevreden diertje met een enorme impact.
We hebben ons schor geroepen hier, dat ze eens niet ging blaffen!
Pf… en ze ging weg..uiteindelijk, soms past een dier echt niet bij je!

En wat een rust, wat een zaligheid, wat een…… vrede op aarde!!!!
Geen blaffende honden meer, de andere twee zijn enorm lief en vriendelijk, zijn hier ook opgevoed.
Die zijn ongezien intens afgericht blijkbaar want een handgebaar en het luisterd al?
Nooit opgemerkt dankzij die ene die de baas speelde en ook vaak ruzie maakte met die andere.
Die nu de liefde zelve is, tis een venus!!!!!
Echt…
En als je je dan bedenkt, dat je bv dat hondje jaren had gehouden!
Jaren na nu, dat je al die jaren die ellende had terwijl dat niet hoeft!
Want men zegt wel zo mooi, als je een dier neemt moet je het houden tot het sterft!
Nou?
Ik ben het daar niet zo mee eens.
Voor je een kindeke als huisdier adopteerd, hoe weet je of het karakter wel bij je past?
Dat weet je dus niet.
Het hondje was al te oud toen ze hier kwam en teveel gevormd door de fokster.
Dat verander je nooit meer!

Nee het was nooit echt mijn hond!
En te bedenken hoe relaxt het nu gaat!
Amazing, dus ook hier weer de les!
Loslaten als het moet.
Let go of it!

Ik had ooit een dure kater, een echte raskater.
Prachtig lang haar had hij, zijn karakter zo saai als de kloten.
Nu had hij daar later klitten, voor je die eruit hebt!
Wauw!!!!!!!

Nou goed we hadden dan een prachtige saaie je weet wel kater.
Met zoveel uithaar haar dat alles er dagelijks onder zat, hoe ik opstond en al nerveus de stofzuiger pakte…om te gaan zuigen want dat moest!
Drie keer daags soms!
Ik was er moe van dat beest.
En vreten dat hij deed, bakken vol per dag!

De kattenbak?
Elke dag tot de rand gevuld met kattenzeik!
Ik moest het dan schoonmaken en ging dan klots klots met die bak, oh my god!
Het was te ranzig dat beest was zoveel werk, dat je beter 20 buitenkatten kon hebben dan die ene dure in huis.
Mijn zoon was dol op die kat, ik was bijna overspannen dankzij die kat.
Ik deed hem weg.
Klaar, wat een vakantie gevoel je dan krijgt.

En sneu hoor! Zeker maar…….jezussssssssssssss…… ik heb nu nog een trauma als ik aan die kat denk.
De stress schiet me omhoog zelfs als ik aan hem denk!
Zo erg!

Dus zo zie je maar zelfs dieren….
mensen, het weer etc etc…
Maar als je kunt maak het jezelf niet moeilijker dan het is.
Want het leven is al moeilijk en zwaar genoeg.

Probeer elke dag plezier te hebben, met een eigengemaakte selfie humor.
Keep on smiling als het kan want humor is echt het meest gezonde in het leven!

En liefde en relaties?
Ik heb geen idee, misschien is het leuk bij sommigen maar ik heb enkel ellende gezien bij mensen.
Relaties zijn moeilijk en in feite egoistisch.
Ik ben liever alleen en happy dan unhappy samen!

And so be it.
Je kunt iemand in je leven toelaten maar wat levert het op, verdriet en ellende en stress, of?
Misschien iets leuks, nu heb ik nooit leuke relaties gehad.
Ik had er niet veel.

Ik vind ze achteraf gezien nogal egocentrisch, zo niet narcistisch!
En echt daar heb je als altruistisch mens echt geen behoefte aan….