Je had even weer hoop
Je had even weer hoop
Ook al was deze al een tijdje dood
Weer iemand
In die familiesferen
Die je uitnodigde om langs te komen
Eens in de 5 jaar ben je welkom blijkbaar
Opdat men je kan uithoren
Of het nog niet slechter gaat?
Vaak gaat het jou nog te goed
Dat wilde men niet horen
Men wil slechtigheid
vernemen
Jou kruipend zien smeken
Of je alsjeblieft
Geliefd zou mogen zijn
Door hen
Die je familie had moeten zijn?
Maar helaas zo werken die dingen vaak niet
Het is weer opdraaftijd
Waarbij men je neersabelen wil
En na een kort contact
opzij kan schuiven
En weer wat te roddelen heeft bij de rest
Ik kan het spel wel meespelen inmiddels
Ik weet nu hoe het werkt immers
Maar tegenzin overspoelt mij keer op keer
Inmiddels wijzer
Wetend hoe het werkt
Geen zin meer in al die negativiteit
Roddels zonder enige spijt
Waarom zou ik mijn ziel blootstellen aan al die haat en nijd?
Als ik hun spelletje haat
En zo niet ben
Of wil zijn?
Ze zijn dat zo niet waard
Tenzij wijzer
Moet ik hun die kans nog geven?
Of moet ik hen weer toestaan om te stampen op mijn leven?
