Een nare droom
Afgelopen weekend, inclu koorts, had ik een best nare droom.
De droom begon fijn!
Blijkbaar waren we terug in de tijd, mijn zoon was nog klein en mijn moeder leefde zowaar nog.
Wat voelde dat heerlijk dat ze er nog was, alles was zo anders.
Ik keek blij naar haar, en dat bleef zo in die droom.
Afijn ineens zei ze iets, ik verstond het niet goed, ze had het gevoel alsof haar lichaam danste van binnenuit?
Denk iets met energie oid.
Alles danste in haar zei ze ineens en ik greep haar vast, ze viel, en ik hield haar tegen mij aan en…
ze ging dood… Ik was zo geschrokken.
Nee, mam niet doodgaan…riep ik in de droom, mam?
Maar in mijn armen was ze al gestorven, ik kon niets meer doen?
Het was gewoon zoals het was.
Ik werd huilend wakker en riep om haar.
Dát vond ik echt erg… En ineens het besef van, maar ze was er toch al niet meer?
Definitief.
Voor altijd voorbij in dit leven dus.
Wat leer je ervan?
Nu mag ik graag onderzoeken waarom je dan zoiets droomt.
Nu besef ik mij, dat ondanks alle ellende rondom dat gebeuren, dat mij het in feite ook bespaard is gebleven, te moeten leven met de gedachte van haar in mijn armen, tijdens haar heengaan.
In feite mag ik dáár dankbaar voor zijn, want ik was dat nooit vergeten nml.
Ik denk niet dat ik dat erbij had kunnen hebben.
Apart ergens om zo te denken, maar ik weet dat het zo is.
En dat was de boodschap van die droom.
Dat je soms nare dingen meemaakt en later denk je, waarom ging dat allemaal zo?
Het had blijkbaar een reden.
Gebeurd zoiets zomaar? Vast niet.
Ik had niemand om op terug te vallen na haar heengaan.
Nu nog niet trouwens.
Maakt ook niets uit verder.
Soms moet je ook eens niet willen delen met anderen…of willen zijn met anderen.
Gewoon het vertrouwde.
Zodat je bv ook leert voor jezelf te kiezen.
Ben ik niet zo goed in nml.
Al met al zal alles wel een bepaalde reden hebben.
