Valse aannames in computermodellen leidden tot COVID-19 lockdown-beleid

Net als defecte computermodellen die worden gebruikt om klimaatalarmisme te bevorderen, leidden onjuiste aannames die werden gevoed aan simulaties voor COVID-19 tot dezelfde sombere beleidsfouten.

Wanneer zal de mensheid stoppen met luisteren naar deze gekraakte technocraatwetenschappers?

Hoogleraar economie Doug Allen wilde weten waarom zoveel vroege modellen, die werden gebruikt om COVID-19 lockdown-beleid te maken, zeer onjuist bleken te zijn. Wat hij ontdekte, was dat een grote meerderheid gebaseerd was op verkeerde aannames en ‘de neiging had de baten te overschatten en de kosten te onderschatten’. Hij vond het verontrustend dat beleid, zoals totale lockdowns, op die modellen was gebaseerd.

“Ze waren gebaseerd op een reeks aannames. Die aannames bleken erg belangrijk te zijn, en de modellen zijn er erg gevoelig voor, en ze blijken onjuist te zijn, ”zei Allen, de Burnaby Mountain hoogleraar economie aan de Simon Fraser University, in een interview.

Allen zegt dat de meeste vroege kosten-batenonderzoeken die hij beoordeelde, niet probeerden onderscheid te maken tussen verplichte en vrijwillige veranderingen in het gedrag van mensen bij een pandemie. In plaats daarvan gingen ze ervan uit dat het aantal gevallen van infectie dag in dag uit exponentieel toeneemt totdat de kudde-immuniteit is bereikt.

In een paper die hij in april publiceerde, waarin hij zijn bevindingen samenbracht op basis van een overzicht van meer dan 80 papers over de effecten van lockdowns over de hele wereld, concludeerde Allen dat lockdowns een van de “grootste mislukkingen in vredestijd in de geschiedenis van Canada” kunnen zijn.

Hij zegt dat veel van de onderzoeken aan het begin van de pandemie ervan uitgingen dat menselijk gedrag alleen verandert als gevolg van door de staat gemandateerde interventie, zoals het sluiten van scholen en niet-essentiële bedrijven, maskers en sociale afstanden, en beperkingen op privébijeenkomsten.

Ze hielden echter geen rekening met de vrijwillige gedragsveranderingen van mensen als reactie op de virusdreiging, die een grote impact hebben op de beoordeling van de voordelen van een lockdown-beleid.

“Mensen maken keuzes, en we reageren op de omgeving waarin we ons bevinden, [maar] deze vroege modellen hielden hier geen rekening mee,” zei Allen. “Als er een virus in de buurt is, ga ik niet vaak naar winkels. Als ik naar een winkel ga, ga ik naar een winkel waar ik niet zoveel mensen ontmoet. Als ik mensen ontmoet, heb ik de neiging om toch op afstand van hen te blijven. Je hebt geen lockdowns nodig om mensen ertoe te brengen zich zo te gedragen. ”

Allen’s eigen kosten-batenanalyse is gebaseerd op de berekening van “geredde levensjaren”, die bepaalt “hoeveel jaren verloren levens veroorzaakt zullen zijn door de verschillende schade van lockdowns versus hoeveel jaren verloren levens werden gered door lockdowns. ”

Op basis van zijn berekening van het aantal verloren levens hebben lockdown-maatregelen op de lange termijn 282 keer meer schade dan voordeel aangericht aan de Canadese samenleving, of 282 keer meer verloren dan geredde levensjaren.

https://www.technocracy.news/false-assumptions-in-computer-models-led-to-covid-19-lockdown-policies/