De Grote Reset 11.500 jaar geleden en welke impact het had op de menselijke levensverwachting
Volgens een studie gepubliceerd in het tijdschrift Nature ligt de grens van de menselijke levensverwachting tussen 120 en 150 jaar. Ter vergelijking: met ongeveer tweehonderd jaar heeft de Groenlandse walvis verreweg de langste levensverwachting van alle zoogdieren die op aarde leven.
Oude geschriften en de Bijbel beweren dat vóór de zondvloed, ongeveer 11.500 jaar geleden, mensen duizend jaar leefden. Is dat waar en hoe kan dat? Door Frank Swede
Oud als Methusalem. Bijna iedereen kent dit gezegde. In het boek Genesis wordt Methusalem beschreven als de zoon van Henoch, de vader van Lamech en de grootvader van Noach.
In de oudst bekende bijbelversie staat dat Methusalem al 200 jaar oud was toen zijn zoon Lamech het levenslicht zag en dat Methusalem kort na de zondvloed stierf.
Methusalem was niet alleen oud, maar volgens het boek Genesis ook de achtste patriarch van de zogenaamde antediluviaanse tijd:
“Henoch was 65 jaar oud en verwekte Methusalem. En Henoch wandelde met God. En nadat hij Methusalem verwekte, leefde hij 300 jaar, en verwekte zonen en dochters, en zijn hele leeftijd was 365 jaar. En Henoch wandelde met God en werd niet meer gezien, want God had hem opgenomen.”
De gecorrigeerde vraag die veel onderzoekers stellen, is of Methusalem een aardbewoner was in de traditionele zin. Volgens het Oude Testament stierf Methusalem in het jaar van de grote vloed 11.500 jaar geleden op 969-jarige leeftijd.
Alleen de Samaratijn, een speciale Hebreeuwse versie van de Thora, geeft een andere leeftijd aan. Methusalem stierf hier op 720-jarige leeftijd en was pas 67 toen zijn zoon werd geboren. Kunnen mensen echt zo oud worden, overdrijft de Bijbel, of werd het gewoon verkeerd begrepen en verkeerd geïnterpreteerd?
Dat zou een optie zijn. Als je de Bijbel echter vergelijkt met andere oude geschriften, vind je ook veel aanwijzingen voor een bovengemiddelde levensverwachting.
Laten we eens kijken naar de Sumerische koningslijst, die bestaat uit 4000 jaar oude kleitabletten, geschreven in spijkerschrift en ontdekt rond de eeuwwisseling door de Duits-Amerikaanse ontdekkingsreiziger Hermann Hilprecht in het oude Nippur. ( Tussen mythe en waarheid: de Turijnse koningslijst en het bewind van de goden )
Het mysterie van de Sumerische koningslijst
De lijst is opgedeeld in een deel voor en na de zondvloed. De lijst is van onschatbare waarde voor geleerden omdat het zeer oude tradities weerspiegelt en tegelijkertijd een belangrijke chronologische volgorde geeft van de verschillende perioden van koningen in Sumerië.
Tot op heden is het niet zeker dat de lijst compleet is omdat enkele belangrijke dynastieën ontbreken, waaronder de 2e dynastie van Lagash met zijn heerser Gudea. De lijst ging door tijdens het bewind van de Babyloniërs en Assyriërs en strekt zich uit tot ver in de Arsacid-periode van de 2e eeuw voor Christus.
Hermann Hilprecht ontdekte achttien andere soortgelijke spijkerschrifttabletten die worden toegeschreven aan de periode 2017 tot 1794 voor Christus. Meer dan een dozijn exemplaren van de Sumerische koningslijst uit de 7e eeuw voor Christus werden onder meer gevonden in Babylon, Susa, Assyrië en de Koninklijke Bibliotheek van Nineve.
Volgens de huidige kennis is Sumerië de plaats van de vroegst bekende beschaving in het zuidelijke deel van Mesopotamië tussen de rivieren de Tigris en de Eufraat, later Babylonië genoemd en nu een deel van Zuid-Irak van Bagdad tot de Perzische Golf.
Tegen het 3e millennium voor Christus was Sumerië verdeeld in ten minste twaalf afzonderlijke stadstaten. Deze omvatten Kish, Erech, Ur, Sippar, Akshak, Larak, Nippur, Adab, Umma, Lagash, Bad-tibira en Larsa.
Volgens de lijst regeerden voor de zondvloed acht koningen over het land. Na de zondvloed grepen verschillende stadstaten en hun koninklijke dynastieën tijdelijk de macht over andere stadstaten.
De koningslijst begint met de oorsprong van het koningschap, dat zelfs als een goddelijke instelling wordt beschouwd. Letterlijk vertaald staat er:
“Nadat het koninkrijk uit de hemel was neergedaald, was het koninkrijk in Eriday. In Eriday werd Alulim koning; Hij regeerde 28.800 jaar. Alaljar regeerde 36.000 jaar. Twee koningen; zij regeerden 64.800 jaar. Toen viel Eridug en het koningschap werd naar Bad-Tibria gebracht.”
Omdat de regeringen van de heersers enkele duizenden jaren op de lijst stonden, geloven veel onderzoekers dat mensen bijna duizend jaar voor de zondvloed leefden, totdat God de levensduur verkortte met het aanbreken van een nieuw tijdperk.
Het vers Genesis 6:3 zegt: „Mijn geest zal niet voor eeuwig met de mens worstelen, want ook hij is vlees; toch zullen zijn dagen honderdtwintig jaar zijn.”
Het is echter niet eens zeker of de cijfers voor de ambtstermijnen echt zijn of dat hier alleen macht en roem een rol spelen.
Sommige wetenschappers hebben geprobeerd de getallen te verklaren door middel van een wiskundig onderzoek. Ze hebben er bijvoorbeeld op gewezen dat er opvallende overeenkomsten zijn tussen de Soemerische koningslijsten en de Genesisverslagen.
Genesis vertelt bijvoorbeeld over de grote vloed en dat Noach probeerde alle diersoorten op aarde te redden van de vloed en vernietiging. De Sumerische Koningslijst spreekt ook van een grote overstroming, mogelijk dezelfde gebeurtenis.
Maar dat is niet de enige overeenkomst. De Sumerische koningslijst bevat een lijst van acht koningen, sommige versies noemen er zelfs tien, die lang voor de zondvloed regeerden en in leeftijd varieerden van 18.600 tot 43.200 jaar.
Iets soortgelijks staat ook in Genesis 5, waar de generaties van de schepping tot aan de zondvloed worden opgetekend. Er zijn acht generaties tussen Adam en Noach, net zoals er acht koningen waren tussen het begin van het koningschap en de zondvloed in de Sumerische koningslijst.
Verbazingwekkend genoeg staan er na de zondvloed op de koningslijst koningen die een veel kortere ambtstermijn hadden. Hadden mensen een kortere levensduur na de zondvloed, werd de moderne mens na de zondvloed geschapen? De Bijbel zegt dat mannen een extreem lange levensduur hadden vóór de zondvloed en een veel kortere levensduur na de zondvloed.
Blijkbaar is er na de zondvloed iets ingrijpends gebeurd op aarde. Maar wat? Niet alleen de Sumerische Koningslijst is een raadselachtige puzzel, net als de Bijbel. Waarom is er bijvoorbeeld zoveel gemeen met Genesis?
Werd de levensverwachting daadwerkelijk verkort door God, misschien kwamen deze wezens niet eens van de aarde, of hebben we mogelijk te maken met de vroegste en grootste klimaatverandering in de geschiedenis van de aarde?
De zondvloed was verreweg de grootste reset in de geschiedenis van de aarde tot nu toe. Ze was een grote schoonmaakster. Al het leven werd in één klap door Moeder Aarde weggevaagd om plaats te maken voor iets nieuws. Plato schreef:
“Er was een afwisseling in het ondergaan en opkomen van de zon en de andere sterren. Want waar het nu opkomt, is het daar eerder ondergegaan en aan de andere kant weer opgestaan. (…) Deze koerswijziging moet worden beschouwd als de grootste en meest omvattende van alle omwentelingen die in de hemel plaatsvinden. (…) Dan zal noodzakelijkerwijs de grootste verwoesting onder de dierenwereld plaatsvinden, en van de mensheid in het bijzonder zal er weinig meer over zijn.”
Wetenschappelijk was een omkering van de polen verantwoordelijk voor de zondvloed. Plots kwam de zon niet in het oosten op maar in het westen. De aarde stond letterlijk op zijn kop en waarschijnlijk ook qua klimaat.
Blijkbaar heeft dit veranderingsproces niet alleen geleid tot een groot uitsterven van soorten, maar ook tot een vermindering van de levensverwachting van alle levende wezens, inclusief de mens.
Werden oude culturen gevormd door catastrofes?
Om dit proces beter te begrijpen, is het de moeite waard om even naar de theorie van de Franse geleerde Denis Saurat te kijken. Zelfs als de theorie van Saurat nog steeds als pseudowetenschappelijk wordt beschouwd, is het logisch omdat veel ervan nu is bevestigd door erkende wetenschappers.
Saurats gelooft niet dat de overstroming werd veroorzaakt door een kanteling van de aardas. Hij beroept zich op de wereldijstheorie van de Oostenrijkse ingenieur Hanns Hörbiger, die beweert dat er in de begintijd van de aarde verschillende manen waren bedekt met ijs die dichter bij de aarde kwamen en onder hun eigen gewicht braken, waardoor fragmenten op de aarde neerstortten en veroorzaakte een wereldwijde klimaatcatastrofe.
Volgens de theorie van Hörbiger hebben dergelijke rampen zich in de vroege geschiedenis verschillende keren voorgedaan en hebben ze alle oude culturen gevormd. Toen de vorige maan, de zesde maan van de aarde, oploste, zouden zijn ijs- en watermassa’s de bijbelse vloed hebben veroorzaakt en de ondergang van de eerste mensheid hebben veroorzaakt.
Hoe we ons de antediluviaanse mensheid moeten voorstellen, kunnen we alleen gissen op basis van archeologische vondsten en oude geschriften, maar met grote waarschijnlijkheid kan worden aangenomen dat het reuzen waren. Waren Methusalem, Noach en Adam en Eva ook reuzen?
