De leylijnen van de aarde transporteren levensenergie
De techniek van detectie door middel van radiësthesiemetingen was al bekend bij de Keltische druïden. Ze vonden deze plaatsen met een wichelroede die identiek was aan de staf die door de christelijke bisschoppen werd gebruikt.
Ervaren geomancers kunnen deze lijnen herkennen aan de aard van de vegetatie. Er zijn bomen en struiken die vluchten voor sterke aardstralen, zoals sparren of sparren. Stralingzoekende planten zijn vlierbes, hazelnoot en brandnetel. Maretak, taxus, meidoorn en jeneverbes komen veel voor op krachtplaatsen.
De aardstralen worden ook weerkaatst in verwrongen, verwarde boomstammen of verklevingen, die toen vaak werden gebruikt als plaatsen van aanbidding. Energie-aangevende bomen zijn erg groot en vormen veel spruiten op de grond om hen heen.
Geomantie beschrijft de energielijnen, leylijnen van de aarde die kunnen worden bepaald door radiesthesiemetingen. Met behulp van geomantie moeten de kunstmatig gecreëerde nederzettingen in harmonie worden gebracht met de energiestromen van de aarde en de kosmos.
De Engelsman Alfred Watkins bedacht de term leylijnen in het begin van de 20e eeuw. Een leylijn is een pulserende meridiaan of pulserende levensenergie van landschappen, steden, piramides, oude cultusplaatsen en kerken.
In oude kerken zijn de stralingsovergangen van de kosmische ethergolven meestal meetbaar bij de altaren. Op deze energieplaatsen of energielijnen kan men zich opladen met levensenergie (als deze niet satanisch gebruikt werden of worden). De energieknooppunten van Moeder Aarde zijn verbonden door energielijnen. Ook in het menselijk lichaam zijn er deze levensenergielijnen of meridianen en energieknooppunten, de chakra’s.
De subtiele energieën van de leylijnen op deze energielocaties, die worden waargenomen door middel van wichelroedemetingen, kunnen op een kaart met lijnen met elkaar worden verbonden. Deze lijnen worden nu echter abrupt onderbroken door grote betonnen gebouwen in de steden.
De leylijnen hebben een zeer sterke stroom van levensenergie in zich en waar deze stroomt, wordt de mensen-, dieren- en plantenwereld geïnspireerd en wordt groei bevorderd. Er kan een sterke invloed optreden, vooral als de levensenergie is getransformeerd door het zetten van stenen.
Uit het onderzoek van de Engelsman Alfred Watkins in het midden van de 20e eeuw blijkt dat gebedshuizen, oude wegen en kerken vaak met rechte lijnen met elkaar verbonden zijn. Krachtlijnen stromen langs deze rijen en geven positieve energie af aan hun omgeving. Bij deze energielijnen van de aarde, die hij Leylijnen noemde, werden vaak relevante impulsen gegeven, zoals de Graalzegellijn tussen Troyes in Frankrijk en Wolframs-Eschenbach in Franken.
Op deze aardlijnen vindt men als mens gemakkelijker toegang tot de etherische ruimte. De sjamanen van de primitieve volkeren gebruiken deze krachtlijnen voor hun uittredingservaring.
De etherstratificatie en het dominante ethertype is typerend voor elke lijn en vertoont zijn basiskenmerken. Vanuit de kern van de leylijn is een heldere gevoelsbeleving te ontvangen. Het kan meestal worden gevoeld als warmte door het element vuur, maar helderzienden kunnen het ook in rood zien.
De kern bevat de etherische essentie, rondom de kern bevindt zich een zone van ca. 80 tot 200 cm die aan de buitenkant wordt omhuld door het aarde-element. Daarnaast is er nog een schelp met een diameter van ongeveer 500 tot 800 cm. De getoonde grenzen moeten worden voorgesteld als fluctuerende, wazige gebieden.
De elementen water en vuur zijn te zien als onderscheidende kenmerken voor etherlijnen. De waterlijnen brengen een vrouwelijke kracht over die het gevoel van hogere sferen bevordert en vaak duidt op de activiteit van engelenwezens in de etherische sfeer. De vurige leylijnen hebben meer mannelijke kracht en veroorzaken impulsen. Beiden hebben op hun eigen manier een culturele impact. Mannelijke en vrouwelijke krachtlijnen werken vaak ruimtelijk op elkaar in.
Er is het voorbeeld van twee lijnen in Zuid-Engeland die verschillende machtsplaatsen met elkaar verbinden. Michael’s heiligdommen zijn aan de ene kant opgesteld, de andere omringt de eerste, om zo te zeggen, en verbindt de Maria-heiligdommen. Het fenomeen staat bekend als de Mary and Michael Line. Het loopt van Land’s End in Cornwall door onder meer Glastonbury en Stonehenge.
De leylijnen zijn overblijfselen van een wereldwijd verbindingsnetwerk voor energie en informatie dat zo’n 30.000 jaar geleden is ontstaan met de hulp van de bewoners van Sirius B. Er is ook sprake van een mogelijk herstel en aanpassing aan de energetische omstandigheden die vandaag nieuw worden gevormd.
(Een kaart met de St. Michaels Ley-lijn)
Sinds de jaren negentig zijn hier wereldwijd veel groepen actief, met een duidelijke focus op Centraal-Europa. Zo werd in Neurenberg twee keer tegelijk genezingswerk uitgevoerd met groepen uit Aken, Frankfurt, Würzburg, Regensburg en Wenen om de leylijn die deze plaatsen met elkaar verbindt te reinigen en te openen voor de nieuwe energieën (Wolfgang Körner: Leylijnen transporteren energie).
De mens is nauw verbonden met elk ander levend wezen, de planeet aarde, de natuur en het universum. Dit is een wet van het universum en kan niet worden gemanipuleerd. Plotseling optredende keelpijn, oorpijn, kiespijn of hoofdpijn symptomen die even snel verdwijnen als ze zijn gekomen zijn buitengewoon vreemd, maar komen steeds vaker voor bij gevoelige en gevoelige mensen.
Ontwakende en ontwaakte mensen die in het lichtlichaamsproces zitten kennen deze en soortgelijke symptomen maar al te goed, blokkades lossen op fysiek niveau op. Deze symptomen zijn echter niet altijd terug te voeren op het eigen individuele lichtlichaamsproces, maar uiten zich vaak bij een natuurramp ergens op aarde, zoals een aardbeving of een vulkaanuitbarsting. Onze aarde is bedekt met een raster en heeft een kristallijnen structuur. Leylijnen die krachtplaatsen met elkaar verbinden, tasten het menselijk lichaam van gevoelige mensen aan zodra ze door natuurrampen worden geblokkeerd.
De aarde staat op het punt te veranderen, net zoals de beschaving verandert. Het menselijk lichaam weerspiegelt de aarde, de menselijke psyche weerspiegelt de sociale en politieke veranderingen en vice versa. Hoe meer mensen wakker worden, hoe sneller de aarde verandert. Naarmate meer en meer mensen gevoeliger en gevoeliger worden in hun ontwaken, kunnen steeds meer mensen reageren op seismische activiteit.
Als er oorlog, onrecht of armoede in de wereld is, dan heeft de aarde een uitlaatklep nodig om weer in balans te komen. De mensen van de oude energie proberen steeds meer hun macht veilig te stellen omdat ze weten dat de verandering van tijden in volle gang is. De aarde reageert hierop met natuurverschijnselen en natuurrampen zoals aardbevingen (niet veroorzaakt door HAARP), extreme winters, etc. Het extreme weer (ook veroorzaakt door HAARP en chemtrails) kan leylijnen soms verstoren. Deze verschijnselen dienen echter om collectieve blokkades in evenwicht te brengen en energetische portalen te creëren.
Leylijnen bestaan over de hele wereld en zijn ontstaan door machtsplaatsen. Interessant is dat er binnen de groep van leylijnen ook een lijn is die de Atlantis-lijn wordt genoemd. Deze leidt van de gebedshuizen in Canada over de Atlantische Oceaan (waarschijnlijk via het gezonken Atlantis), verder via Fatima in Portugal, Guadalupe (Spanje), Carthago, Tarxien (Malta) naar de piramides van Gizeh, en vandaar in oostelijke richting te lopen over de berg Sinaï, Susa (Iran), Satrunjara en Dwarka (India), Angkor Wat (Cambodja), Bangkok (Tempel van de Gouden Boeddha) naar gebedshuizen in de Filippijnen.
Wanneer een leylijn wordt verstoord of verstoord door een aardbeving of een andere natuurramp, kan een gevoelig persoon gezondheidseffecten ervaren die doen denken aan een voorbijgaande ziekte.
Wanneer subtiele, subtiele energie geassocieerd met een aanstaande aardbeving of vulkaanuitbarsting door een van de leylijnen van de aarde beweegt, kan er een overeenkomstige beweging zijn in je eigen meridiaanstelsel. Het is alsof je een barometer wordt van wat er elk moment gaat gebeuren. Sommige personen zijn er vatbaarder voor dan anderen, dus bij deze personen kunnen de effecten veel merkbaarder zijn.
Nu aardbevingen en vulkanische activiteit toenemen, ervaren velen van jullie een toename van deze bizarre resonerende reacties in jullie lichamen. We willen dat je weet dat juist deze gebeurtenissen energetische openingen creëren, evolutionaire portalen, die je kunt betreden. Ze zijn niet alleen voorboden van verandering van het landschap van de fysieke aarde; ze zijn voorbodes van de verschuiving in het menselijk en planetair bewustzijn.
Laten we enkele van de fysieke en emotionele effecten beschrijven die deze subtiele energie van seismische context produceert. Onthoud dat wanneer een aardbeving of vulkaanuitbarsting op handen is, er een stroom van subtiele energie is door de meridianen of leylijnen van de aarde in de buurt van een seismische gebeurtenis. Tegelijkertijd zijn er ook weergalmende reacties in je fysieke lichaam, vooral bij degenen die gevoelig zijn voor zulke dingen. Terwijl deze subtiele energie door je persoonlijke meridiaanstelsel beweegt, kunnen allerlei vreemde verschijnselen optreden.
Dit omvat, maar is niet beperkt tot, een toename van voorbijgaande, kortetermijngeheugenproblemen, episodes van plotselinge fysieke hitte of koude, onverklaarbaar fysiek ongemak en zelfs pijn die zonder reden verschijnt en dan plotseling verdwijnt. In een omgeving zijn waar je kunt liggen of op zijn minst je ogen kunt sluiten, is de beste manier om met dit specifieke fenomeen om te gaan. Wanneer dit gebeurt, is het vaak, maar niet altijd, een effect van de seismische stroom van subtiele energie door het energiesysteem of de leylijnen van de aarde.
De geomantische leylijnen vormen met hun aardse energie een aardomvattend raster. De knopen (aardacupunctuurpunten) van de leylijnen zijn de sterkste krachtvelden op aarde (stambronnen) en beïnvloeden de mensen om hen heen. De Kelten, afstammelingen van de Atlantiërs, spraken van machtsplaatsen. Deze krachtplaatsen kunnen zich bevinden met divergerende wichelroeden of koperen staven (als reagerende kunstmatige armverlengingen).
De wateraders met hun negatieve waterenergie zorgen ervoor dat muren beschimmelen, schimmels groeien en de mensen daar ziek worden. Als de wateraders elkaar kruisen op plaatsen van kracht, divergeren de koperen staven, ze bloeien als het ware. Wanneer paddenstoelen altijd op verschillende plaatsen groeien, beweegt de energieveldvloeistof, maar de wortelbronnen (knopen) blijven hetzelfde.
De respectievelijke krachtplaatsen zijn als knooppunten (acupunctuurpunten van de aarde) tegelijkertijd in de straal een verdeler van etherische energieën in de tribale omgeving, terwijl een punt op een lijn geen distributie-effect heeft en niet uitstraalt.
Door de omgeving te conditioneren in het kader van cultische handelingen, zowel positief als negatief, kan nu een kwalitatieve invloed of inprenting van de mensen in de omgeving plaatsvinden. Deze krachtplekken zijn ook cultplekken in de zin van macht. Het is geen toeval dat de Wewelsburg bekend staat als een cultusplaats voor mensenoffers omdat het op een belangrijk kruispunt ligt. Satanische rituele moorden op kinderen vonden plaats en vinden plaats op het symbool van de zwarte zon Alcyone in de stenen vloer van de Wewelsburg.
De autoriteiten en de rechterlijke macht zijn op geen enkele manier geïnteresseerd in het oplossen van deze satanische misdaden. Het is te verwachten dat de geheime bijeenkomsten van de satanische (niet de lichte) vrijmetselaarsloges met hun rituele moorden op kinderen nog steeds aan de gang zijn. Maar er zijn ook deze satanische offerplaatsen op verschillende andere plaatsen op aarde.
II De megalithische gebouwen, menhirs, stenen platen, stenen lanen, hunebedden, steencirkels, bomen, kerkgebouwen
Bijna alle oorspronkelijke megalithische gebouwen hebben een of meer wateraders of leylijnen (energielijnen) onder de grond. Als je de loop van de verschillende wateraders of leylijnen volgt vanuit een megalithisch gebouw, bijvoorbeeld met een staaf of een tensor of door helderziendheid, kom je bij andere megalieten. De megalieten zijn energetisch met elkaar verbonden. Deze megalithische steenformaties vormen een wereldwijd netwerk over de hele wereld (Europa, Amerika, Afrika, Azië, Australië).
Er is veel te vinden in Europa, waar ze ook extreem zijn vernietigd, verwijderd en opnieuw gebouwd. Tot 1500 / 1530 na Christus werden kerken gebouwd op de energielijnen en megalithische vindplaatsen in heel Europa. Oude kerken staan op wateraders en de priester voor het altaar handelde staande op de kruising van deze wateraders. De kerk van de duistere machten gebruikte deze plaatsen om de energie te versterken, waarmee de oude megalieten al bekend waren en die de Kelten, Romeinen en Duitsers gebruikten voor hun heilige plaatsen of gebedshuizen.
De kerken sluiten daarmee aan bij bestaande megalieten of, over lange afstanden, in lijn met andere kerken van hetzelfde energietechnische bouwplan. Een waterader of energielijn verandert het etherische veld van de aarde op een speciale manier, en het oversteken van een waterader heeft een zeer sterke energie die zich onderscheidt van het normale etherische veld en reikt tot aan de hemel.
Als je de megalithische gebouwen onderstreept met de energielijnen die vandaag de dag nog te zien zijn, dan blijkt dat ze werden gebruikt als zend- en ontvangsysteem. Wateraders en leylijnen (energielijnen) zijn uitgebreide systemen die op verschillende diepten van de aarde lopen. Doordat wateraders op verschillende diepten lopen, zijn er altijd overlappingen, waardoor etherische informatie over zeer lange afstanden kan worden verspreid.
De functie van de individueel staande menhirs, de hunebedden, de rijen stenen, de rijen platen was een versterking en bundeling van de etherenergiestromen in de leylijnen en wateraders. De menhirs dienden als omvormers voor andere wateraders, de platte stenen platen als condensatoren voor etherische oscillerende circuits.
De hunebedden (ten onrechte ook wel megalithische graven of megalithische graven genoemd) dienden als versterkers, versterkers op afstand en als zenders naar de binnenaarde. Ze vertegenwoordigen het vrouwelijke principe (van de maan), dus (zoals de maan) zijn lichtontvangend en een aardse ontvanger van etherische energie. De steencirkels dienden als verspreiders en zenders van etherische energieën. De stenen lanen zoals in Carnac (Bretagne) dienden als ethertransmissiesystemen naar de kosmos en naar de wereldwijd geïnstalleerde piramides.
Ze vertegenwoordigen het mannelijke principe (de zon), dwz ze zijn lichtgevende en kosmische ether-energiezenders. Dus deze steencirkels tonen de kosmische verbinding met de hemel erboven, de hunebedden de aardse verbinding met de aardegrot. De steencirkels verbinden met Vader Hemel, de hunebedden met Moeder Aarde.
De piramiden die over de hele wereld zijn gebouwd, gaven de etherische energie van de kosmos of de aarde door aan alle megalithische culturen via de hierboven genoemde verdelers en versterkers, zodat mensen in het verleden op deze energieplekken overal op aarde gemakkelijk verbinding konden maken met het aardse en kosmische energieën. Sommige megalithische bouwwerken zoals Stonehenge (Engeland) of de Externsteine zijn ook observatoria voor het observeren van de zon, de maan en de sterren.
De Grote Piramides op aarde staan in verbinding met een piramidaal energieveld onder de aarde. Vanuit deze onderaardse centrale focus loopt een niet-elektromagnetisch, etherisch, subtiel resonantienetwerk dat alle piramidale energievelden rond de aarde verbindt in het web van relaties van een icosaëder. Het icosaëdrische rooster bestaat uit in elkaar grijpende tetraëders en octaëders. Op al deze punten kan informatie worden verkregen.
Bergen fungeren ook als natuurlijke krachtplaatsen die kosmische energieën kunnen absorberen. Vooral de grote bomen zijn als het ware bipolaire energieplaatsen met de boomkroon met alle circuits (runenteken) als kosmische zender en de aardewortels als aardse energieontvangers. Voor de Saksen waren daarom de oude eiken van centraal belang voor hun band met zowel Vader Hemel als Moeder Aarde. Zelfs vandaag de dag voelen mensen zich comfortabel en energetisch in balans in de buurt van deze oude bomen. Mensen moeten ook hun wortelchakra (1e chakra) naar de aarde en hun kruinchakra (7e chakra) naar de hemel intact en verzorgd houden en zijn daarom energetisch gestructureerd als een boom.
De boomculten van de Saksen werden voor de kerstening intensief beoefend om in direct contact te komen met de moedergodin van de aarde Freya (waarschijnlijk op vrijdag) en de vadergod in de hemel Wotan of Odin (waarschijnlijk op woensdag) of andere goden via rune opdrachten. De Germaanse godheid van vruchtbaarheid en goederen van huis en haard Freya werd na kerstening aangeduid met de alias Holle. Veel plaatsen, grotten en meren of plaatsen met natuurlijke vlierbessenafzettingen kunnen nog steeds op naam worden toegeschreven aan Frau Holle. De voorouders brachten nog steeds hulde aan hun moedergodin Freya op deze energetisch sterke plek.
De verovering van de aarde door Rome en het Vaticaan vond plaats volgens ether-geografische gezichtspunten. Dus eerst werden de geomantisch belangrijke centra van de veroverde volkeren opzettelijk vernietigd, zoals veel tempels en piramides in Zuid-Amerika, de boomreservaten van de Saksen, enz., of de energieplaatsen werden bezet met nieuwe tempels, kerken en kathedralen.
Veel oude energetische krachtplaatsen werden ook gedenigreerd en gedemoniseerd door de kerk om mensen weg te houden van deze energieplaatsen met een directe lijn naar de Schepper. Plaatsnamen als Teufelsstein, Druidenstein en Lichtenstein bieden aanwijzingen voor energieke plekken, ook al spreekt dit zichzelf op het eerste gezicht tegen.
De oude bouwers van de kerkgebouwen kozen echter niet alleen de geomantisch beste plaatsen als bouwplaatsen, maar creëerden ook extra positieve stimulerende effecten. Dit omvat de gunstige verhoudingen van de architectuur volgens de gulden snede en de afzonderlijke elementen volgens de heilige geometrie, het creëren van vloerlabyrinten en bio-energetisch gunstige ornamenten als symboolradiatoren. De aangebrachte positief gepolariseerde plus-stenen vormen een natuurlijk schild, dat schadelijke componenten van aarde en kosmische straling elimineert en positieve natuurlijke emissies doorlaat.
Een belangrijk kenmerk van een krachtplaats is een meervoudige kruising van verschillende energielijnen en ondergrondse waterlopen. Hun negatieve straling wordt geëlimineerd door geschikte gepolariseerde vloeren en andere geomantische maatregelen. Soms vind je nog steeds blinde waterbronnen die het aardoppervlak niet helemaal bereiken, op of onder het altaar. Deze blinde bronnen versterken het positieve stralingseffect. Dit geldt ook voor kunstmatig aangelegde waterkanalen, vooral onder de bedevaartskerken (Allfahrtskirchen). Als deze plaatsen worden bezocht kort voor of bij volle maan, bij de equinoxen en zonnewendes, kan men goedkoop energie opnemen, bij afnemende maan kan men energie goed afgeven en afvoeren.
In de mythen van de westerse kerk leeft de ontmoeting tussen mens en draken voort in de figuren van Siegfried, St. Martin, St. George en St. Michael. Symbolisch doorboort de held de draak met zijn pijl, speer of lans. Op deze manier werden de krachten van de zon en de aarde samengevoegd en werd de heilige plaats met die kracht opgericht. Zo’n cultus- en orakelplaats was een plaats van buitengewone energieën en daarmee een verbindingspunt tussen het aardse en het hemelse, goddelijke principe, tussen micro- en macrokosmos, zoals Thoth of Hermes Trismegistus het noemde.
Om deze reden werd in de kerken de energiecentrerende omphalus, de navelsteen die de kracht vastlegt, beschermd door te worden bedekt met een steen, een heilige schrijn of een andere structuur die de toegang tot deze speciale plaatsen van kracht alleen beperkte tot degenen die de kennis hadden. Ze zijn, om zo te zeggen, de navels van de planeet naar de kosmische energieën van het universum.
De geheime kennis van deze krachtpunten en het gevecht met de draak komt op zulke machtsplaatsen nog tot uiting door het feit dat de kerken en kapellen op deze plaatsen, die vaak aan St. Joris of St. Michael gewijd zijn. In deze kerken is er altijd een voorstelling van Sint Joris met de draak.
III. De krachtplaatsen op aarde
Tegenwoordig verliezen mensen van westerse beschavingen vaak hun diepe kennis en verbinding met de natuur. Vroeger namen mensen de tijd om hun omgeving te observeren, en zo werden de zintuigen voor natuur en dieren aangescherpt. Genezers en geluksbrengers die schade konden voorkomen werden onderweg herkend in de kleinste kruiden. Je voelde vreugde over de kleine dingen en je kon veel leren van het gedrag van dieren en de vormen van de wolken.
Men vond een plek van kracht onder een boom en voelde de aarde-energie die nieuwe kracht gaf. Mensen bleven hangen bij bronnen en zeiden dat het water genezende krachten en wonderen had. Meestal was de energie van deze plaatsen binnenin voelbaar, en dus vinden we vandaag nog steeds plaatsen van kracht. Als je met je ogen open door de natuur loopt, voel en voel je het weer, bijvoorbeeld een lichte tinteling die de energiestroom aangeeft. Het zijn plaatsen waar je van houdt, waar je wordt aangetrokken en waar je je goed voelt. De plaatsen zijn goed voor de ziel en het lichaam. Je hoeft dus alleen maar gevoelig te zijn, te voelen en waar te nemen, dan herken je gemakkelijk de uitstraling van veel plekken. Om dit te doen, hoeven mensen alleen hun natuurlijke verbinding met Moeder Aarde opnieuw te activeren.
Krachtplaatsen zijn mystieke plaatsen, in de oudheid waren het heilige plaatsen. Het zijn plaatsen van grote schoonheid. Vreemde rotsformaties kunnen dit aangeven, evenals bronnen of bomen. Je vindt deze plekken overal, in onze eigen tuin of in het nabijgelegen bos, aan een nabijgelegen rivier of meer of in de bergen. Er was eens toegang tot de andere wereld op deze mysterieuze plekken en het waren plekken waar cultusrituelen plaatsvonden.
De bekendste mystieke plaatsen zijn tot ver buiten hun landsgrenzen bekend: Glastonbury en Stonehenge in Engeland, de menhirs van Carnac in Bretagne, Mont Saint Michel, de Externsteine in Westfalen. Ook bekend zijn de heilige bergen van de Indianen van Noord-Amerika, zoals de San Francisco Peaks of Mount Shasta. Maar ook bij ons in de buurt kunnen we krachtbronnen vinden. Krachtplekken hebben iets met stilte en bezinning te maken, en dat vind je het beste in de eenzaamheid van de natuur, waar je jezelf veel bewuster kunt waarnemen.
IV. Het verschil tussen leylijnen en andere aardstralen
De regelmatige, geometrische rasterstructuren van de aarde, die kunnen worden onderscheiden van de leylijnen, worden voornamelijk geproduceerd door superposities, interferenties van zonne- en kosmische straling. Zichtbare voorbeelden zijn geluidsfiguren zoals de Chladni-figuren van Ernst FF Chladni (1756 – 1827), die op zeer indrukwekkende wijze de vibratieresonanties op oppervlakken reproduceren.
Soortgelijke regelmatige oscillerende structuren ontstaan in gasvormige en stroperige vloeistoffen, net zoals dergelijke oscillerende verschijnselen zich ook in de aarde of op het oppervlak voordoen. Er zijn drie hoofdrasterstructuren van de aarde, het Hartmann-raster, het Curry-raster en het Benker-raster.
Een Hartmann-raster is een orthogonaal (in een rechte hoek) systeem van aardstralen die zich over het aardoppervlak verspreiden, dat horizontaal de hele aarde overspant. De rasterlijnen lopen van noord naar zuid op een afstand van ca. 2 m en van west naar oost op een afstand van ca. 2,50 m. Deze afstanden zijn echter slechts richtwaarden, die kunnen variëren afhankelijk van de geografische situatie.
Het Hartmann-rooster werd ontdekt door Ernst Hartmann. De rasterstroken zijn niets meer dan onzichtbare wanden van ca. 10 – 20 cm breed. De rasterstroken kunnen door topografische invloeden (volle maan, aardbevingen, seizoens- en kosmische invloeden, bewolking, regen, foehn) enigszins veranderen.
Idealiter is dit netwerk bij evenwichtig weer afwisselend positief en negatief geladen en dus relatief neutraal in termen van effecten op mens en dier. Bij extreme weersomstandigheden of wanneer de rasterlijnen of knooppunten elkaar kruisen met andere rasters of met wateraders, breuken, rotsbreuken, enz., kan er ook schadelijke straling uit het Hartmann-raster komen. Deze kunnen zich uiten in zenuwaandoeningen, slapeloosheid, frequente verkoudheden en nog veel meer. uitdrukken.
Het aardoppervlak wordt sterk blootgesteld aan zonne- en kosmische straling, waardoor de aarde constant van energie wordt voorzien. De aarde straalt op haar beurt aardse energie terug de kosmos in, dus er is een constante uitwisseling van energie tussen de kosmos en de aarde. Wanneer de energie van de zon en de kosmos het aardoppervlak bereikt, wordt het niet gelijkmatig verdeeld, maar hoopt het zich alleen op in bepaalde zones. Als gevolg hiervan worden bepaalde energiebanen gevormd, die kunnen worden herkend als stimuluszones. Deze energiebanen vormen een driedimensionaal systeem dat is verdeeld over de gehele binnenatmosfeer of het aardoppervlak.
De rasterstroken bestaan zowel uit subtiele, etherische deeltjes als uit materiële elektronen en protonen van de aardse en kosmische straling. De zonne- en kosmische straling hopen zich aan de ene kant weer op de roosterwanden op, dan weer meer aan de andere kant tot een dikte van ca. 5 – 20 cm. Tegelijkertijd vormt deze botsende ionenconcentratie een lucht-elektrisch potentiaal. VHF-zenders en elektrosmog vergroten het effect van het elektriciteitsnet door de zonne- en aardstralen over elkaar heen te leggen. Bepaalde locaties en locaties kunnen dan een zeer sterke invloed hebben op de bio-elektrische condities van het menselijk lichaam.
Een curryraster is een netwerk van diagonaal lopende aardstralen, in tegenstelling tot het Hartmann-raster dat de aarde horizontaal overspant. Het curryrooster of diagonaalrooster werd voor het eerst gepubliceerd door Manfred Curry. Het curryrooster loopt in noordoost-zuidwest richting en in noordwest-zuidoost richting. De rasterlijnen liggen ongeveer 3,0 – 3,5 m uit elkaar en hebben een strookbreedte van ongeveer 60 cm.
Het curryrooster, dat sterk afhankelijk is van de maanstanden, veroorzaakt ’s nachts veel sterkere straling dan overdag, dat tweederde zwakker is dan ’s nachts. Bij volle maan is een kruispunt van curry bijna twee keer zo sterk als een kruispunt van het Hartmann-rooster. De bekende overtuiging dat de volle maan de slaap verstoort, is ook terug te voeren op het curryraster. Het curryrooster is gevaarlijk voor mensen, vooral op plaatsen waar ze slapen en werken, als het een waterader kruist.
Naast de zonne- en kosmische straling hebben de Curry- en Hartmann-rasters een sterke invloed op het magnetisme van de aarde en op de magnetische veldlijnen van de aarde.
Het Benker-raster is ontdekt door Anton Benker. Benker ontdekte dat het aardoppervlak is verdeeld in kubusvormige velden die 10 meter uit elkaar liggen. Dit Benker-systeem is niet zomaar een grid, maar een kubussysteem dat ook op een hoogte van 10m voorkomt en bestaat uit kubussen met een zijlengte van elk 10m. Het Benker-rooster is grotendeels gelijk aan het Hartmann-rooster. De kubussen zijn afwisselend positief geladen met protonen en negatief geladen met elektronen.
De positieve velden kunnen een schadelijk effect hebben als je te lang blijft. Zo kan er sprake zijn van overprikkeling, nervositeit, rusteloosheid of zelfs ontstekingen. De negatieve velden onttrekken energie aan het lichaam en werken slopend. Volgens Benker verminderen deze velden de afweer tegen ziekten. Het Benker-rooster heeft geen bijzonder schadelijke straling, maar kan in verband met andere omstandigheden zoals wateraders, breuken, rotsbreuken, curryroosters, enz. een negatieve impact hebben.
De effecten worden bijzonder sterk wanneer de knooppunten van de verschillende rasters samenkomen. In deze irritatiezones van het Benker-raster blijven is gevaarlijk voor een persoon, omdat de celvernietiging hier veel groter is dan het herstelmechanisme van het immuunsysteem kan compenseren.
Het Curry- en Hartmann-raster en het Benker-raster zijn echter sinds 2012 niet meer effectief. De leylijnen en hun energieknooppunten daarentegen wel.
V. Geschiedenis van Leylijnen
In 1961 publiceerde Tony Wedd, een Britse ley-jager en ex-piloot, zijn theorie dat leys magnetische vliegroutes waren voor buitenaardse bezoekers en dat alle oriëntatiepunten die langs die locaties werden gevonden, als oriëntatiepunten fungeerden.
Uit Wedds werk begon de moderne beweging in ley-onderzoek echt toen, in 1969, een andere liefhebber, John Michell, The View Over Atlantis schreef , een boek dat leylijnen, aarde-energie, UFO’s en oude wiskunde combineert.
In de jaren ’60 en ’70 waren er allerlei New Age theorieën en leys werden automatisch geassocieerd met energielijnen, vliegende schotels en vreemde psychische ervaringen.
Het fenomeen verspreidde zich over de hele wereld en New Age-enthousiastelingen wilden het idee van kosmische krachten en buitenaardse wezens van harte omarmen. De stad Seattle, VS, gaf zelfs vrijwillig een subsidie van $ 5.000 aan een groep wichelroedelopers om een kaart van de leylijnen van het gebied te maken.
Tot op zekere hoogte misten ze het oorspronkelijke punt van de leylijnen, die rechte paden waren die plaatsen van heilig belang met elkaar verbond. De Verenigde Staten hebben zelfs hun eigen Watkins-achtige versie van Leysen. De Native American “Spirit-Lines” die in het hele land worden gevonden, worden verondersteld oude heilige paden te zijn geweest.
Vergelijkbare kenmerken zijn te vinden in Mexico, en er is gesuggereerd dat de Nazca-lijnen een variatie op hetzelfde thema kunnen vertegenwoordigen.
Dus de ware betekenis van leys is nog onbekend. Hoewel de theorieën en achtergrondideeën zijn voortgekomen en vermenigvuldigd, hebben maar weinig mensen meer feiten over leylijnen ontdekt dan Alfred Watkins.
Zijn visie is nog steeds gebaseerd op feiten en is, ondanks de gebreken, nog steeds de meest plausibele.
Het zou zonde zijn om te zien dat het leylijnfenomeen synoniem wordt met extreme New Age-ideeën, omdat het een intrigerende historische en geografische achtergrond heeft die nog niet volledig is onderzocht.
