Deze vrouwen hebben al jaren geen daglicht gezien
Deze vrouwen hebben al jaren geen daglicht gezien
Het klinkt als een absoluut horror verhaal: jarenlang opgesloten zitten in je eigen huis omdat je niet naar buiten mag van je eigen man. Toch is dit voor zo’n 300 vrouwen in Amsterdam dagelijks de bittere realiteit.
8 jaar opgesloten in Amsterdam Oost
Neem het voorbeeld van Fayza Oum’Hamed. Zij zat 8 jaar lang opgesloten in haar huis in Amsterdam Oost. Op haar 15de komt ze naar Nederland, uitgehuwelijkt aan een man die ze nog nooit gezien heeft.Vrijwel meteen heeft ze door dat het foute boel is. Maar ze spreekt de taal niet, kent verder niemand en kan niks doen aan haar situatie.
Behandeld als slaaf
In die 8 jaar mag ze van haar man met niemand contact hebben. Ook haar schoonfamilie behandelt haar verschrikkelijk. Ze wordt mishandeld, uitgebuit en seksueel misbruikt. Niemand heeft door in wat voor hel ze leeft.
Sprong van balkon
Uiteindelijk ziet Fayza geen andere uitweg dan van haar balkon te springen. Ze overleeft de val. Dit afschuwelijke ongeval zorgt er wel voor dat hulpinstanties gealarmeerd worden. Uiteindelijk komt ze samen met haar kinderen in een blijf-van-mijn-lijfhuis terecht.
Heldin van Slotervaart
Raffia Allouch trekt zich het lot van vrouwen zoals Fayza aan. Naar schatting zijn het er in Amsterdam alleen al zo’n 300. Met haar stichting Home Empowerment in Slotervaart trekt ze dag en nacht erop uit om deze vrouwen uit hun benaderde positie te bevrijden. Wij gingen met Raffia mee en doken onder in de wereld van deze verborgen vrouwen. Wie zijn ze, hoe leven ze en hoe kan het dat niemand contact met ze heeft?
Binnenkort in Brandpunt een reportage over het lot van deze vrouwen
https://brandpunt.kro-ncrv.nl/brandpunt/deze-vrouwen-hebben-al-jaren-geen-daglicht-gezien/
| Johan Norberg | 24 januari 2008 |
Een vader heeft het recht zijn dochter uit te huwelijken en het is de echtgenoot die beslist wat voor werk zijn vrouw mag doen. In een aantal landen is het de man aan wie het paspoort of de identiteitskaart van de vrouw wordt uitgereikt, met als gevolg dat ze niet eens vrij mag rondreizen in haar eigen land.
Vaak bepaalt de wet dat vrouwen niet kunnen scheiden, dat ze geen eigendom mogen bezitten, dat ze niet uit werken mogen, en dat hun dochters niet dezelfde erfenisrechten hebben als hun zonen. Als meisjes al onderwijs krijgen, is dat in geen enkel opzicht te vergelijken met de opleiding van jongens. Vrouwen worden mishandeld en onderworpen aan genitale verminking en verkrachting zonder dat ze daarvoor terechtkunnen bij de autoriteiten.
Het wordt vaak aangehaald en het klopt ook dat globalisering oude tradities en gewoonten overhoop haalt. Hoe kun je bijvoorbeeld patriarchale familietradities in stand houden als kinderen ineens meer geld verdienen dan het hoofd van het gezin? Een van de tradities die door de globalisering wordt aangetast is de aloude onderdrukking van vrouwen. Via culturele contacten en de uitwisseling van ideeën worden nieuwe idealen en nieuwe hoop gezaaid.
Indiase vrouwen die op de televisie zien dat westerse vrouwen niet noodzakelijk thuis blijven om het huishouden te doen, overwegen ook voor zichzelf een carrière in de rechten of de geneeskunde. Chinese vrouwen die vroeger erg geïsoleerd waren, worden door de artikelen over seksualiteit en de uitdagingen van het moederschap op de gaogenxie.com website geïnspireerd om hun eisen door te drukken en hun eigen beslissingen te nemen.
Gaogenxie betekent “schoenen met hoge hakken”. Het staat symbool voor de vrijheid als contrast met de traditioneel ingebonden voetjes. Wanneer vrouwen hun eigen beslissingen beginnen te nemen en in staat zijn om hun eigen consumptiegedrag te sturen en hun eigen baan te kiezen, gaan ze ook op andere terreinen dezelfde vrijheden en dezelfde macht als mannen voor zich opeisen.
De stijgende welvaart geeft vrouwen meer kansen om onafhankelijk te zijn en in hun eigen onderhoud te voorzien. In Afrika en elders zie je vaak dat vrouwen leidinggevende ondernemers zijn in alle soorten van bedrijfjes met kleinschalige productie voor de informele sector, wat erop wijst dat de markt aan hun voeten ligt als ze maar verlost raken van de discriminatie en de beperkingen vanwege de overheid. En inderdaad, nu overal ter wereld de dienstensector en de markt worden opengesteld, wordt het steeds moeilijker om vrouwen te weren.
Vrouwen leveren vandaag 42% van de mondiale arbeid. Dat was twintig jaar geleden nog 36%. Voor het kapitalisme maakt het niks uit of de beste producent een man of een vrouw is. Integendeel, discriminatie is een dure zaak, omdat je goederen en arbeid van bepaalde mensen afwijst. Alle studies tonen aan dat respect voor vrouwenrechten en de mate waarin ze thuis iets te zeggen hebben, nauw samenhangt met het feit of ze buitenshuis werken en een eigen inkomen hebben.
Technologie is vaak de aanzet voor vernieuwingen. Vrouwen in Saoedi-Arabië mogen zichzelf alleen in het openbaar vertonen wanneer hun lichaam van kop tot teen bedekt is, behalve hun handen, ogen en voeten, en er zijn nogal wat dingen die ze niet mogen, zoals met de auto rijden. Dat heeft voor gevolg dat ze in feite geen enkele economische activiteit kunnen uitoefenen. Maar nu hebben het internet en de telefoon het ineens mogelijk gemaakt om thuis achter de computer zaken te doen. In korte tijd zijn er overal bedrijfjes van vrouwen als paddestoelen uit de grond geschoten. Ze houden zich bezig met mode, het boeken van reizen en de praktische organisatie van vergaderingen en feestjes. Dat is alvast één reden waarom zo’n tweederde van de internetgebruikers in Saoedi-Arabië vrouwen zijn.
Wanneer een paar duizend vrouwen ineens bewijzen dat ze ondanks hun discriminatie net zo goed met mannen kunnen concurreren, beginnen de beperkingen die hun worden opgelegd steeds absurder te lijken. Het bewustzijn en de kritiek inzake vrouwendiscriminatie groeien.15
| Helen Rahman van Shoishab, een organisatie in Dhaka – Bangladesh – die door Oxfam wordt gesteund en werkt met kansarme en dakloze kinderen en werkende vrouwen, zegt dat het de opkomst van de textielindustrie in de voorbije twintig jaar is geweest, die de vrouwen een betere status heeft bezorgd: “De kledingindustrie heeft een stille revolutie van sociale verandering teweeggebracht. Vroeger was er geen sprake van dat een vrouw buiten haar eigen buurt werkte. Wie van het platteland naar de stad trok, bracht schande over zich. Er werd zonder meer aangenomen dat ze in de prostitutie terechtkwam. Nu wordt algemeen aanvaard dat vijf meisjes samen een huis huren.” Helen heeft ook veranderingen in sociaal gedrag vastgesteld: “Door hun inkomen verwerven de vrouwen een sociale status en een steviger onderhandelingspositie. Heel positief is alvast dat de huwbare leeftijd gemiddeld gestegen is.” |
Democratisering geeft vrouwen een politieke stem. In steeds meer landen worden de wetten ook aangepast zodat er meer gelijkheid ontstaat tussen mannen en vrouwen. Wetten in verband met echtscheiding en erfenisrechten worden minder partijdig. Tegelijk met de verspreiding van democratie en kapitalisme, stijgt de gelijkheid voor de wet.
Het idee van de menselijke waardigheid maakt komaf met discriminatie. Ook dat wordt door de welvaart meer naar boven gehaald. In het armste vijfde van de Indiase gezinnen bedraagt het verschil in onderwijs tussen meisjes en jongens 11%. In het rijkste vijfde is dat nog maar de helft, namelijk 4,7%. In landen met de grootste ongelijkheid, voornamelijk in Zuid-Azië, Afrika en het Midden-Oosten, is het aantal meisjes dat onderwijs geniet in de laatste 25 jaar verdubbeld. Op mondiaal vlak is het verschil in verhouding tussen vrouwen en mannen die naar school kunnen in twintig jaar tijd met meer dan de helft teruggelopen. Gemiddeld zijn 46% van de lagere schoolkinderen overal ter wereld meisjes.
Dat is niet alleen voor de vrouwen van belang, maar ook voor hun kinderen. Een hogere opleiding en een extra inkomen van de vrouw leiden al heel snel tot een betere voeding en een hogere opleidingsgraad van de kinderen, terwijl het verband met opleiding en inkomen van de vader veel minder rechtlijnig is. In Zuid-Azië, waar vrouwen op een onmenselijke manier gedegradeerd worden, was er altijd een hoge mortaliteit bij meisjes in de eerste jaren van hun leven. Nu hebben meisjes bij hun geboorte een hogere levensverwachting dan jongens. De gemiddelde levensverwachting van vrouwen in ontwikkelingslanden is in de laatste vijftig jaar met twintig jaar gestegen. Ontwikkeling geeft vrouwen ook meer macht over hun eigen lichaam. Dat vrouwen in arme landen meer macht krijgen en een betere toegang hebben tot voorbehoedsmiddelen gaat hand in hand met een stijgende geboortebeperking.
Deze tekst is afkomstig uit de Nederlandse vertaling van In defense of global capitalism. Helaas is alleen de Engelse versie nog te koop.
https://www.meervrijheid.nl/?pagina=1732
